Στην Ελλάδα φαίνεται ότι έχουμε πάρει διαζύγιο από τη λογική, την αξιοπρέπεια αλλά και τη στοιχειώδη συνέπεια. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ μόλις το Νοέμβριο του ‘12 ψήφισαν δέσμη μέτρων συμπεριλαμβανομένων απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων. Προέβλεψαν μάλιστα οι λεγόμενοι επίορκοι να απολύονται χωρίς καν να απαιτούνται τελεσίδικες αποφάσεις.

Λίγους μήνες μετά έχουν … δεύτερες σκέψεις.  Η τρόικα εσωτερικού έχει επιφυλάξεις για το αν θα πρέπει να εφαρμόσει το νόμο που η ίδια ψήφισε. 

Ο νόμος τους όμως είναι δεδομένος. Οι ανοιχτές υποθέσεις πρέπει να καταλήγουν ταχύτατα. Οι τελεσίδικα καταδικασμένοι να απολυθούν άμεσα. Το να παραμένουν σε αργία, να πληρώνονται μέρος του μισθού και συχνά να συνταξιοδοτούνται πριν ολοκληρωθεί ο διοικητικός έλεγχος είναι πρόκληση.

Η «δημιουργία, ξανά!» είναι σαφής: Να απολυθούν άμεσα όσοι έχουν διοριστεί από το «παράθυρο», εκτός ΑΣΕΠ, σε προσωποπαγείς θέσεις αλλά και όσοι βρίσκονται σε υπηρεσίες και φορείς φαντάσματα. 

Όμως για να λειτουργήσουν αποδοτικά οι έντιμοι, ικανοί και εργατικοί κρατικοί λειτουργοί χρειάζονται άμεσα ένα σύγχρονο και δίκαιο πλαίσιο: ξεκάθαρο οργανόγραμμα και πλέγμα αρμοδιοτήτων, προγραμματισμό και έλεγχο, στοχοθεσία, ανάδειξη διευθυντών και γενικών γραμματέων υπουργείων από την εσωτερική ιεραρχία μέσα από αντικειμενικές διαδικασίες αξιολόγησης αντί αυθαίρετης επιλογής από την εκάστοτε κυβέρνηση, επιβράβευση των άριστων, έλεγχο σε όσους υστερούν, μηχανογράφηση και διαλειτουργικότητα με το υπόλοιπο κράτος.

Γνωστά πράγματα που όμως το πολιτικό κατεστημένο – κυβερνητικό και αντιπολιτευόμενο – δεν θέλει και δεν μπορεί να εφαρμόσει, συμπαρασύροντας όλη την κοινωνία προς την καταστροφή.