Το κυβερνητικό σχήμα, που προέκυψε από τον ανασχηματισμό, κάθε άλλο παρά μικρό και ευέλικτο μπορεί να χαρακτηριστεί. Αντίθετα, είναι ίσως το μεγαλύτερο σε αριθμό, που υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα. Είναι φανερό ότι οι εσωκομματικές ισορροπίες επικράτησαν των προεκλογικών προθέσεων. Οι επιλογές αναδίδουν οσμή παλαιοκομματισμού και ξεπλήρωμα γραμματίων, σε μια κρίσιμη περίοδο που η ελληνική οικονομία και η κοινωνία χρειάζονται στο τιμόνι καινοτόμα και παραγωγικά μυαλά.

Στα “μείον” του ανασχηματισμού, για όλους τους υγειώς σκεπτόμενους Μακεδόνες και Θράκες, είναι η διατήρηση του Υφυπουργείου Μακεδονίας - Θράκης, αλλά και του Γραφείου του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, που επινόησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, για να οργανώνει καλύτερα τα βορειοελλαδίτικα ρουσφέτια της. Δεν είναι προσφορά ή έκφραση τιμής προς τη Μακεδονία (μήπως, πλέον, πρέπει να τη λέμε «Νότια Μακεδονία»;) και τη Θράκη ένα “τοπικό” Υπουργείο. Αντιθέτως, είναι κομματικός επαρχιωτισμός –ακόμα ένας κρίκος στην αλυσίδα της γραφειοκρατίας, που, όχι μόνο δεν προσφέρει έργο, αλλά εμποδίζει, με τις συναρμοδιότητες και τις επικαλύψεις που προκαλεί. Είναι, επίσης, μια ομολογία αποτυχίας του διοικητικού μηχανισμού, που αναγνωρίζει ότι, όσο απομακρυνόμαστε από την Αθήνα, τόσο πιο αδύναμο γίνεται το “σήμα” της Δημόσιας Διοίκησης, και απαιτείται ένας πολιτικός κομισάριος “επί τόπου”, για να λειτουργεί ως αναμεταδότης. Θα συνεχίσει η κυβέρνηση σ’ αυτό το μοντέλο; Θα φτιάξει και Υφυπουργείο Ηπείρου; Κρήτης μήπως;

Μολονότι η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ υποστηρίζει, σταθερά και σθεναρά, ότι πρέπει, επιτέλους, να διαχωριστεί η εκτελεστική από τη νομοθετική εξουσία στη χώρα μας, και οι υπουργοί να είναι εξωκοινοβουλευτικοί (ακόμα μια προεκλογική του θέση, που ξέχασε ο Κυριάκος Μητσοτάκης), δεν μπορούμε παρά να παρατηρήσουμε ότι δεν υπάρχει κανείς βουλευτής ή στέλεχος της ΝΔ από τη Θεσσαλονίκη στο νέο κυβερνητικό σχήμα, πλην του Υφυπουργού Μακεδονίας - Θράκης. Ο Πρωθυπουργός δεν εκτιμά και δεν εμπιστεύεται κανένα από τα στελέχη της περιοχής μας; Μήπως ως υποψήφιοι βουλευτές επελέγησαν άνθρωποι με μηχανισμό αλίευσης ψήφων κι όχι προσωπικότητες κύρους;

Περιμένουμε, ακόμα, το μικρό και ευέλικτο υπουργικό σχήμα, που είχε υποσχεθεί προεκλογικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το ασυμβίβαστο ανάμεσα στην ιδιότητα του βουλευτή και του υπουργού και, κυρίως, τη λογοδοσία από κάθε έναν, που συνεχίζει το έργο του ή κρίνεται από τον πρωθυπουργό ακατάλληλος. Γιατί, για παράδειγμα, απηλλάγη των καθηκόντων του ο εκ των πρωτεργατών της ψηφιακής μεταμόρφωσης της χώρας, Γρηγόρης Ζαριφόπουλος; Γιατί εκρίθη άξιος συνέχισης του έργου του ο εκ των πρωτεργατών της ισλαμικής μεταμόρφωσης της χώρας, Νότης Μηταράκης; Ένας πρωθυπουργός, που διατείνεται ότι είναι υπέρ της αξιολόγησης, θα έπρεπε αυτό να το εφαρμόσει κατ’ αρχήν και κατ’ αρχάς στην κυβέρνησή του. Κι επειδή κι ίδιος κρίνεται από τον ψηφοφόρο, θα πρέπει να ξέρουμε και τα δικά του κριτήρια.

Μάλλον, θα περιμένουμε για πολύ ακόμα, έως ότου στο τιμόνι της χώρας βρεθούν άνθρωποι, για τους οποίους η συνέπεια λόγων και έργων δεν είναι θέμα αποτίμησης του πολιτικού κόστους, αλλά ιδιοσυστασίας.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ
Τ.Ο. Κεντρικής Μακεδονίας