Δεν θα σχολιάσουμε τα φαιδρά που εκστόμισε, αυτοαξιολογούμενος, ο πρεσβύτης εκπρόσωπος της “δρακογενιάς” για τον ΟΑΣΘ. Δεν περιμέναμε τίποτε διαφορετικό. Όμως δεν είπε μόνο φαιδρά. Είπε κι άλλα, για τα οποία τα κόμματα της αντιπολίτευσης σφυρίζουν αδιάφορα.

Η “Δημιουργία, ξανά!” τα επισημαίνει εδώ και 5 χρόνια: ο ΟΑΣΘ υπήρξε ένα διαχρονικό σκάνδαλο πρώτου μεγέθους, που εγκαθίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1957 και ταυτόχρονα μία παγκόσμια πρωτοτυπία - ιδιωτική εταιρεία, με 100% ιδιώτες μετόχους, αλλά με κέρδη εγγυημένα από το κράτος ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα χρήσης! Και μάλιστα, ετήσια κέρδη στο 80% του μετοχικού κεφαλαίου: 20 εκατομμύρια ευρώ κεφάλαιο, 16 εκατομμύρια ευρώ “κέρδη” και ηγεμονικές αμοιβές για τους “ημέτερους”. Όλα αυτά τα χρόνια ο ΟΑΣΘ υπήρξε πηγή ατέλειωτης διαφθοράς που κόστισε εκατοντάδες εκατομμύρια στον φορολογούμενο όπως αποδεικνύει το πόρισμα του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου, την περίοδο 2007-2013, η μέση ετήσια επιδότηση ανά όχημα του ΟΑΣΘ ήταν 210.548 (συγκριτικά: του ΟΑΣΑ ήταν 55.878 ευρώ), η μέση ετήσια επιδότηση ανά εργαζόμενο του ΟΑΣΘ ήταν 50.046 ευρώ (συγκριτικά: του ΟΑΣΑ ήταν 16.885 ευρώ), ο μέσος μισθός εργαζόμενου το 2017 ήταν 2.730 ευρώ με 119 ρεπό τον χρόνο, και τα ετήσια ενοίκια που πλήρωνε ο ΟΑΣΘ για κτήρια που ανήκαν στους… μετόχους του ήταν ψηλότερα από αυτά της αγοράς από 70% μέχρι 144%! Το εγκεκριμένο προϋπολογισμένο κόστος του ΟΑΣΘ για τον φορολογούμενο μόνο για την τριετία 2015-2017 είναι: 144.416.079,61€ (ΦΕΚ 2283/2014).

Η πελατειακή ψηφοθηρική αντίληψη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάζεται ως τιμητής της διαφθοράς και εκπρόσωπος της ηθικής. Φυσικά, η “δρακογενιά” προσπαθεί να διορθώσει το παλιό λάθος με ένα χειρότερο: η κρατικοποίηση του ΟΑΣΘ θα κοστίσει ακόμα περισσότερα στον φορολογούμενο. Απλώς το “δεξιό” μοντέλο των λίγων που βουτάει ο καθένας μια κουτάλα στο μέλι θα αντικατασταθεί από το “αριστερό” μοντέλο των πολύ περισσότερων που βουτάν το κουταλάκι τους.

Η μόνη λύση για ποιοτικές, φθηνές συγκοινωνίες για τον επιβάτη, με μηδενικό κόστος για τον φορολογούμενο είναι η απελευθέρωση της αγοράς τους ώστε να λειτουργήσει ο ανταγωνισμός. Παράλληλα, η εφαρμογή της ευρωπαϊκής πρακτικής για τις ευπαθείς ομάδες: επιδότηση της χρήσης και όχι του φορέα. Για τους άνεργους, άπορους, φοιτητές, πολύτεκνους κ.λπ. που θα πληρώνουν μειωμένο ή καθόλου εισιτήριο, το κράτος θα καταβάλει στον ιδιώτη πάροχο τη διαφορά ανάλογα με τις χρήσεις, κάτι που μπορεί πολύ εύκολα να εξακριβωθεί από ηλεκτρονικά συστήματα καταγραφής.

Δυστυχώς το κράτος – πατερούλης, που διογκώνει το Δημόσιο εις βάρος του φορολογούμενου, είναι το προσφιλές διαχρονικό μοντέλο “διοίκησης” και ψηφοθηρίας όλων των κομμάτων, ολόκληρου του πολιτικού φάσματος.

Υ.Γ. Εκτός από την ιστορία των “αγώνων της αριστεράς”, ο νέος “δρακοπατέρας” πρόεδρος του ΟΑΣΘ είναι χρήσιμο να μάθει τι σημαίνουν κάποιοι οικονομικοί όροι. Ότι, για παράδειγμα, η απόσβεση δεν είναι επένδυση.

Δελτίο Τύπου - "Δημιουργία, ξανά!"