Πως σας φαίνεται ο Τζήμερος για πρωθυπουργός; Είναι φρέσκος.

Λοιπόν, νομίζετε ότι ένας Τζήμερος μπορεί να τα βγάλει πέρα με όλο το παλαιό σύστημα; Τον ακούω να λέει λογικά πράγματα, τα οποία και άλλοι της υπάρχουσας πολιτικής τάξης ασπάζονται αλλά εκτός από τη Μπακογιάννη και το Μάνο ελάχιστοι τα εκστομίζουν. Πέντε έξι από τη ΝΔ, άλλοι τόσοι από το ΠΑΣΟΚ τολμούν δημοσίως να πάνε κόντρα στη λογική με την οποία φθάσαμε στη χρεωκοπία.

Άλλαξαν όχθη τα τελευταία δύο χρόνια και δηλώνουν διαθέσιμοι για το κτίσιμο μιας νέας κατάστασης. Πιθανώς να νομίζουν πως θα διασωθούν. Αυτό θα το κρίνει το εκλογικό σώμα σε μερικές Κυριακές από τώρα. Μη ρωτήσεις που βρίσκονταν όλοι αυτοί τα προηγούμενα χρόνια. Έκαναν ασκήσεις θάρρους ανάμεσα στους οπαδούς του κρατισμού που κυβερνούσαν για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και της Αριστεράς που περιέβαλλε το οικοδόμημα.

Αν δεν θέλεις «Δημιουργία Ξανά» κοίτα μήπως σου κάνει το κόμμα της «Κλήρωσης». Και αν έχεις τύχη, δεν ξέρεις ποτέ, θα είσαι ένας ή μία που θα ψηφίζεις για εμάς με βάση το δικό σου συμφέρον στη Βουλή. Οι άνθρωποι αυτοί αναζητούν την τιμιότητα και επιζητούν να εξοβελίσουν τη διαφθορά. Φιλοδοξία να κατέβουν με σχηματισμό έχουν και οι υπηρετήσαντες στις ένοπλες δυνάμεις και στα σώματα ασφαλείας. Οι Απόστρατοι εκφράζουν και αυτοί τις ηθικές αξίες που πρέπει να διαθέτει ο κατέχων την εξουσία. Μαζί με τους Ανέργους και τους «Πειρατές», δεν ξέρω κάτι παραπάνω, φαίνεται να είναι ο, τι καινούργιο, έως τώρα που γράφω το σημείωμα…

Ο, τι καινούργιο παράγεται από μια συνταρακτική και συγκλονιστική περίοδο από τον Απρίλιο του 2010, όταν ο Παπανδρέου εξέπεμψε σήμα κινδύνου από το Καστελόριζο. Η περίοδος του ΔΝΤ και της τριμερούς σκότωσε πολιτικά, όπως αναμενόταν, έναν πρωθυπουργό οδήγησε στα χαμηλότερα ποσοστά σε δημοσκοπήσεις το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα βαθιά ριζωμένο στη συνείδηση της Ελλάδας. Αντιθέτως, η υπό Σαμαρά ΝΔ, έχοντας απομακρυνθεί από τις καταβολές του μεσαίου χώρου της κληρονομιάς Καραμανλή και κουνώντας σημαία κατά του μνημονίου καταφέρνει να μην έχει, όπως θα αναμενόταν, την αυτοδυναμία από τώρα! Καταφέρνει να χάσει και από τα Δεξιά της, όσο και από τις δυνάμεις του μεσαίου χώρου που δεν εμπιστεύονται ένα κόμμα διακυβέρνησης να χάνει τον προσανατολισμό του και να αλλάζει θέσεις, όπως θεωρούν οι αναζητήσαντες μουράγιο στον Καμμένο. Μια σοβαρή από την πρώτη στιγμή ΝΔ θα είχε σήμερα διαφορετικό εκτόπισμα στην κοινωνία, κοντά στο 35% έναντι ενός αναιμικού ΠΑΣΟΚ που με Βενιζέλο έχει σήμερα περιθώρια, όπως εκτιμάται να πλησιάσει το 20%. Οι σκέψεις αυτές γίνονται φυσικά με βάση τις δημοσκοπήσεις. Και μετρώ το Βαρόμετρο του Γιάννη Μαυρή. Την ανά δεκαπενθήμερο φωτογραφία ή την ανάρτηση της στιγμής, όταν  διατυπώνεται το ερώτημα στο κοινό και λαμβάνεται η απάντηση. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο. Άρα, οι δυνάμεις της Αριστεράς θα παλέψουν να κρατήσουν τα «κέρδη» τους και να πείσουν σε μια στιγμή που ο πολίτης σκέφτεται και αποφασίζει ποιος ή ποιοι επιθυμεί να τον κυβερνήσουν και όχι ευρισκόμενος σε φάση διαμαρτυρίας. Η κάλπη πίσω από το παραβάν δεν είναι απλώς καταγγελία και διαμαρτυρία, αλλά αντιθέτως μια εξαιρετικά σοβαρή πράξη επιλογής κυβερνήτη. Ας το έχουν κατά νου όσοι επενδύουν συστηματικά στη διαμαρτυρία και όχι στην παράθεση κυβερνητικών προτάσεων. Αλλά αυτά θα τα… πει η κάλπη σε μερικές Κυριακές.

Θα μου πεις προκόψαμε τόσα χρόνια από τις προτάσεις διακυβέρνησης;  Δεν θα το αρνηθώ αν και θα πρέπει να συμφωνήσουμε στο τι σημαίνει προκοπή. Πράγματι, η πολιτική τάξη τουλάχιστον τα τελευταία δέκα χρόνια αρνήθηκε και αντιστάθηκε σε οποιαδήποτε απόφαση θα μείωνε το «μαγαζί» της. Δεν επέτρεψε να μπουν στην αγορά επενδυτές είτε εντός είτε εκτός Ελλάδας που αρνήθηκαν σχέση με τους κρατικοδίαιτους κομματικούς και συνδικαλιστές.

Σήμερα, η συγκεκριμένη πολιτική τάξη προσπαθεί να επιβιώσει πάνω στη σανίδα. Κάποιοι, δηλώνουν μεταμέλεια και θέλουν να εργαστούν για μια χώρα με μικρότερο κράτος, που θα τηρεί νόμους και κανόνες ώστε να αναπτυχθεί ανοικτή οικονομία. Προφανώς χρειαζόμαστε χρόνο για να στήσουμε αυτό το κράτος των ίσων πολιτών και ευκαιριών. Κάποιοι άλλοι προτιμούν εξ’ ονόματος του λαού να υπεραμυνθούν τα ιερά και όσια των κομματικών κατακτήσεων. Ξεκινούν από διαφορετικές πολιτικές κατευθύνσεις για να καταλήξουν στο κοινό σημείο. Της υπεράσπισης του μαγαζιού-κράτος. Καστανίδης, Καμμένος, Τσίπρας, Παπαρήγα, Χρυσόγελος, Κουβέλης, Δημαράς, Νίκος Μιχαλολιάκος, Πέτρος Κωνσταντίνου και λοιποί δεν συγκροτούν φυσικά ένα ενιαίο μέτωπο, αντιθέτως έχουν σοβαρές αντιθέσεις μεταξύ τους, αλλά δεν τους βρίσκεις και πρόθυμους να προχωρήσουν στο ρηξικέλευθο της Μπακογιάννη, του Μάνου και του Βαλλιανάτου.

Όμως όλοι οι παραπάνω είναι οι παλαιοί του συστήματος μας. Το σημειώνω γιατί κάποιοι από εσάς μου γράφετε ότι υπερασπίζομαι το παρελθόν ενώ εσείς, λέτε για τον εαυτό σας πως βλέπετε το… μέλλον. Η πικρή για κάποιος πραγματικότητα είναι η πραγματικότητα. Αυτοί που μας έφεραν εδώ θα κάνουν και τη δουλειά παρακάτω. Αυτό το καινούργιο για το οποίο ρωτούσα πριν από ένα χρόνο να μου απαντηθεί θέλει χρόνο για να γεννηθεί. Μπορεί να το γεννήσουν οι γνωστοί μηχανισμοί, μπορεί και όχι. Δεν είναι αληθές πως τα κόμματα μένουν τα ίδια. Κάθε εκλογική διαδικασία ανανεώνει τη βουλευτική τους δύναμη. Άλλο θέμα εάν δεν μας αρέσουν αυτοί που αναδεικνύονται σε βουλευτές. Πάντως εμείς τους ψηφίζουμε. Άρα για όλα, ακόμη και για να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, σε νοοτροπία και αντιδράσεις, απαιτείται χρόνος. Δεν ξέρω εάν τον έχουμε. Πάντως έτσι για να’ χουμε και ένα ερώτημα θα αντέχατε τον Τζήμερο πρωθυπουργό; Είναι φρέσκος.

Πηγή : portosalte.skai.gr