Ανοιχτή πρόσκληση προς τα μέλη των Περιφερειακών Οργανώσεων

Η “ραχοκοκαλιά” ενός κόμματος είναι οι Περιφερειακές Οργανώσεις. Αυτές αποτελούν τα ζωντανά κύτταρα του πολιτικού οργανισμού «δημιουργία, ξανά!» τα οποία λειτουργούν μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον των τοπικών κοινωνιών δεχόμενες “ερεθίσματα” και αντιδρώντας σ’ αυτά. Δεν υπάρχει ζωή ενός οργανισμού αν τα κύτταρά του δεν ανταποκρίνονται στα ερεθίσματα.

Συνεπώς, οι Περιφερειακές Οργανώσεις ως ζωντανά κύτταρα της Δημιουργίας λειτουργούν μέσα στο περιβάλλον των τοπικών κοινωνιών και βρίσκονται σε διαδραστική λειτουργία με αυτές. Συζητούν με τους πολίτες, ανιχνεύουν -αναδεικνύουν προβλήματα και διερευνούν τρόπους αντιμετώπισης. Σε αγαστή συνεργασία με την κεντρική διοίκηση του κόμματος συν-διαμορφώνουν τις πολιτικές θέσεις και αποφασίζουν τις παρεμβάσεις στην πολιτική σκηνή.

Η πορεία προς το Συνέδριο ξεκίνησε. Καλούνται όλα τα μέλη των Περιφερειακών Οργανώσεων να μπουν στη διαβούλευση που άνοιξε γι’ αυτό το σκοπό και να συν-διαμορφώσουν το πλαίσιο εκείνο που θα παρουσιασθεί κατά την ημέρα λήξης του Συνεδρίου και με θέμα: «Επιτεύγματα – Σχεδιασμός - Προκλήσεις των Π.Ο.»

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, ΞΑΝΑ!

Η ηλεκτρονική ψηφοφορία για τις τροποποιήσεις στο Καταστατικό της δημιουργίας, ξανά! αρχίζει την Παρασκευή 19 Απριλίου στη 01:00 και τελειώνει το Σάββατο 20 Απριλίου στις 18:00.

Παράλληλα, το Σάββατο 20 Απριλίου, από τις 10:00 μέχρι τις 18:00 όποιος θέλει να ψηφίσει, θα μπορεί επίσης να το πράξει με φυσική παρουσία στο Συνέδριο, στο ξενοδοχείο Caravel, όπου θα υπάρχει η απαραίτητη ηλεκτρονική υποδομή.

Κάθε πιστοποιημένο μέλος-ψηφοφόρος μπορεί να ψηφίσει ηλεκτρονικά επιλέγοντας για κάθε Άρθρο προς τροποποίηση είτε να εφαρμοστεί μία από τις προτάσεις τροποποίησης, είτε να παραμείνει αυτό ως έχει.

Η πλήρης αναλυτική παράθεση των προς τροποποίηση Άρθρων και των αντιστοίχων προτάσεων τροποποίησης, κατ’ άρθρο και εισηγητή κάθε πρότασης τροποποίησης, έχει αναρτηθεί εδώ προς ενημέρωση των μελών.

Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων θα γίνει το Σάββατο 20 Απριλίου, το βράδυ.

Για περισσότερες πληροφορίες και διευκρινίσεις μπορείτε να διαβάσετε :

• Οδηγίες για την ηλεκτρονική ψηφοφορία
• Συχνές ερωτήσεις για την ηλεκτρονική ψηφοφορία

Στο παρόν κείμενο περιγράφονται κάποιες αρχικές προτάσεις προς επεξεργασία από τη διαβούλευση με σκοπό μετά την επεξεργασία τους να συζητηθούν στο σχετικό debate του συνεδρίου και τελικά να τεθούν σε ψήφισμα του συνεδριακού σώματος.

Παρακάτω αναλύονται μερικές θεμελιώδεις προσεγγίσεις επί του θέματος των συνεργασιών ως τροφή προς συζήτηση.

Περιλαμβάνει τις ακόλουθες ενότητες:

1. Μέθοδοι καλλιέργειας συνεργασιών
2. Προϋποθέσεις συνεργασίας

Ενότητα Α. Μέθοδοι καλλιέργειας συνεργασιών

Α1: Προγραμματική σύγκλιση

Η προγραμματική σύγκλιση είναι η αναζήτηση του «μέγιστου κοινού διαιρέτη». Απαιτεί ομάδες εργασίας θέσεων προκειμένου να σχηματιστούν κοινώς αποδεκτές προτάσεις σε όλους τους βασικούς τομείς πολιτικής, ώστε στη βάση αυτών να δημιουργηθεί υπόβαθρο για συνένωση κομμάτων ή τουλάχιστον εκλογικές συμμαχίες ανεξάρτητων κομμάτων.

Είναι η μια εξιδανικευμένη προσέγγιση καθώς εφόσον πετύχει επιτρέπει την μακροχρόνια κοινή πορεία. Ωστόσο η πολιτική ιστορία στην Ελλάδα έχει αποδείξει ότι το εγχείρημα είναι επίπονο έως αδύνατο. Ενέχει τον κίνδυνο μεγάλης χρονικής καθυστέρησης και ενδοσκόπησης. Επιπλέον ενδέχεται να οδηγήσει σε στρογγυλεμένες θέσεις σε αρκετούς τους τομείς της πολιτικής, οι οποίες τελικά να μην είναι επαρκείς ή αποτελεσματικές. Τέλος η σύγχρονη ελληνική ιστορία ξεκάθαρα δείχνει ότι συχνά δεν επιτυγχάνει ούτε καν τη συστράτευση.

Αξίζει τον κόπο ένα τέτοιο εγχείρημα; Πώς το πετυχαίνουμε;

Α2: Σύγκλιση στη βάση λίγων συγκεκριμένων καταλυτικών μέτρων

Όπως περιγράφηκε πιο πάνω η προσπάθεια για προγραμματική σύγκλιση μπορεί να οδηγήσει σε μακροχρόνια προσπάθεια ή ακόμα κατακερματισμό των θέσεων. Εναλλακτικά μπορούμε να επικεντρωθούμε σε λίγα θεμελιώδη ζητήματα και να συμφωνήσουμε 2-3 απλές και συγκεκριμένες δέσμες από θεσμικές παρεμβάσεις, οι οποίες να έχουν ευρύτερη αποδοχή και να πιστεύουμε ότι μπορούν να δράσουν καταλυτικά για την αναδόμηση της κοινωνίας και της δημοκρατίας μας. Σε αυτή την προσέγγιση λοιπόν, αντί να διαβουλευτούμε μέχρις εσχάτων για να καταλήξουμε σε πλήρη πολιτική πλατφόρμα και πρόγραμμα κοινής αποδοχής, μπορούμε να επικεντρωθούμε π.χ. στα παρακάτω ενδεικτικά μέτρα:

1. Παρεμβάσεις στο πολίτευμα, στη κατεύθυνση της αποκατάστασης της βιασμένης δημοκρατίας μας (διάκριση εξουσιών, ασυμβίβαστα ιδιοτήτων, μικρότερες εκλογικές περιφέρειες, κατάργηση μπόνους 50 εδρών, διαρκής μηχανισμός δημοψηφισμάτων, κατάργηση υψηλών χρηματοδοτήσεων κομμάτων, κατάργηση ασυλίας αιρετών και παραγραφών, θεσμικά αντίβαρα με γερουσία ή Πρόεδρο εκλεγόμενο από το λαό με σημαντικές δυνατότητες αρνησικυρίας ή εναλλακτικά αντιπροσωπεία τυχαία επιλεγόμενων πολιτών που θα επικυρώνουν ή ακυρώνουν σημαντικές κυβερνητικές ή νομοθετικές αποφάσεις, όπως ακριβώς οι ένορκοι στα δικαστήρια κλπ.).
   
   Τα παραπάνω μπορούν να κωδικοποιηθούν σε μια κίνηση που να βρει ευρεία στήριξη κάτω από τον τίτλο: «Δημοκρατία, ξανά!».
   
   
2. Παρεμβάσεις στην παραγωγική οικονομία (κατάργηση εμποδίων εισόδου, απλοποίηση κανόνων, σταθερή και ανταγωνιστική φορολογία, έξυπνα εργαλεία ρευστότητας, ελάχιστο εγγυημένο επίπεδο διαβίωσης κλπ.)
   
   Τα παραπάνω μπορούν να κωδικοποιηθούν σε μια κίνηση που να βρει ευρεία στήριξη κάτω από τον τίτλο: «Παραγωγή και αλληλεγγύη».
   
   
3. Παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη (υποχρεωτική και άμεση διαιτησία πριν από οποιαδήποτε εκδίκαση για αποσυμφόρηση δικαστηρίων, απλοποίηση νομοθεσίας, οικονομικές εγγυήσεις από αυτόν που δεν αποδέχεται το αποτέλεσμα της διαιτησίας και οδηγεί υπόθεση στο ακροατήριο, πλήρης ανεξαρτητοποίηση της δικαιοσύνης από την κυβέρνηση).
   
   Τα παραπάνω μπορούν να κωδικοποιηθούν σε μια κίνηση που να βρει ευρεία στήριξη κάτω από τον τίτλο: «Δικαιοσύνη, ξανά!».

Και οι τρεις δέσμες μέτρων θα μπορούσαν να στηριχθούν μέσα από διαδικασίες ψηφισμάτων, συλλογής υπογραφών κλπ. ώστε να βρουν ευρεία στήριξη από συγγενείς πολιτικούς χώρους  και ανένταχτους πολίτες, χωρίς «καπέλωμα». Τα κόμματα που συμμετέχουν διατηρούν την ανεξαρτησία τους. Σε τυχόν εκλογική  συστράτευση έχουν την ευκαιρία να προωθήσουν την πιο πάνω ατζέντα ως κεντρικό αίτημα και συγκολλητικό στοιχείο ακόμα και από κοινό ψηφοδέλτιο, διατηρώντας όμως ανεξάρτητες κατά τα άλλα πολιτικές πλατφόρμες, επικοινωνιακές στρατηγικές και εκδηλώσεις, απευθυνόμενα το καθένα στους δικούς του φίλους και υποστηρικτές.

Αν η χώρα μας κάνει γρήγορα σημαντικά βήματα προόδου έστω σε λίγους επιλεγμένους τομείς όπως οι παραπάνω, αμέσως θα «αναπνεύσει». Η ομαλότερη λειτουργία της θα δημιουργήσει το στέρεο πλαίσιο για τα επόμενα βήματα, σε τομείς όπου υπεισέρχονται σκληρότερα ιδεολογικά ζητήματα και απαιτείται εκτενής και νηφάλιος δημόσιος διάλογος.

Ο κίνδυνος σε αυτή την προσέγγιση είναι ο μαξιμαλισμός. Ακόμα κι αυτή η σύγκλιση επί πεπερασμένου αριθμού κυρίαρχων θεμάτων δεν είναι βέβαιο ότι θα πετύχει, καθώς πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος η ατζέντα να ανοίξει και να επεκταθεί σε μεγαλύτερο αριθμό μέτρων και θεμάτων, οδηγώντας την προσέγγιση αυτή στο να προσομοιάζει στην Α1.

Α3: Σύγκλιση στη βάση του πολιτικού ακτιβισμού / στήριξη συγκεκριμένων πολιτικών προτάσεων

Η προσέγγιση αυτή είναι μια παράλληλη δυνατότητα. Είναι η πιο απλή μέθοδος σύγκλισης καθώς αντιμετωπίζει κάθε τι κατά περίπτωση.

Αποφασίζουμε να προσεγγίζουμε επιλεγμένους συγγενείς χώρους κατά περίπτωση. Κάθε φορά που έχουμε κάποια ιδέα για μια ανοιχτή πρωτοβουλία ή δημόσια πρόταση που θεωρούμε ότι θα αποκτούσε άλλη δυναμική αν είχε ευρύτερη στήριξη, επικοινωνούμε με την ηγεσία συγγενών χώρων που πιστεύουμε ότι θα μπορούσαν να τη στηρίξουν. Αν ενδιαφέρονται συμμετέχουν. Σε θετική περίπτωση βγαίνουν δελτία τύπου που αναφέρουν από ποιους στηρίζεται η κίνηση και δημιουργούνται από κοινού ομάδες δράσης. Σε αντίθετη περίπτωση προχωράμε μόνοι μας ή καθόλου.

Η προσέγγιση αυτή μπορεί να λειτουργήσει παράλληλα με προσπάθειες στην κατηγορία Α1 και Α2, καθώς λειτουργεί ως τεχνική ωρίμανσης της σχέσης μεταξύ των συγγενών χώρων, τόσο εσωτερικά όσο και προς την αντίληψη των πολιτών. Ενέχει τον κίνδυνο να υπάρχουν κοινές πρωτοβουλίες αλλά παρόλα αυτά να μην υπάρχει σύγκλιση και να δημιουργείται εξ αυτού αμφίσημη εικόνα προς την κοινωνία.

Ενότητα Β. Προϋποθέσεις συνεργασίας

Εκτός από το πώς καλλιεργούμε συνεργασίες είναι σημαντικό να έχουμε ένα ξεκάθαρο πλαίσιο αρχών ως προς το τις προϋποθέσεις για να τις καλλιεργήσουμε. Εξαιρώντας κι εδώ τις συνεργασίες για σχηματισμό κυβέρνησης που είναι πιο ειδικευμένο θέμα και εξαρτάται από τις συνθήκες, στους υπόλοιπους τομείς πολιτικής συνεργασίας εξετάζουμε τις παρακάτω προϋποθέσεις, στις οποίες θα ήταν χρήσιμο να είχαμε ψήφισμα από το συνέδριο

Β1: Αποκλείονται κινήσεις που ιδρύονται ή ηγεμονεύονται από επαγγελματίες πολιτικούς;

Ως επαγγελματίες πολιτικούς ορίζουμε αυτούς με πολυετή κύρια δραστηριότητα την πολιτική και συμμετοχή μέσα από τη συμμετοχή τους σε παραδοσιακά κόμματα του κοινοβουλίου; Π.χ. ΡΙΚΣΥ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ κλπ.

Τους αποκλείουμε εκ προοιμίου;

Β2: Αποκλείονται κόμματα που στο συλλογικό υποσυνείδητο είναι συσχετισμένα με το πελατειακό κράτος ή τη διαφθορά;

Εδώ μιλάμε ουσιαστικά για τα παραδοσιακά κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος είναι ο ορισμός;

Αποκλείονται εκ προοιμίου;

Β3: Αποκλείονται πολιτικά πρόσωπα που ελέγχονται ηθικά;

Εδώ μιλάμε για πρόσωπα που έχουν εμπλακεί σε δημοσιεύματα για σκάνδαλα και είτε ελέγχονται από τη δικαιοσύνη χωρίς να έχουν καταδικαστεί, είτε έχουν διαφύγει λόγω παραγραφής ή ασυλίας (π.χ. Παπαντωνίου).

Αποκλείονται εκ προοιμίου;

Β4: Αποκλείονται πολιτικά πρόσωπα που δεν συμφωνούν με τις θεμελιώδεις αρχές μας ως προς τη λειτουργία των αιρετών;

Για να συνεργαζόμαστε με κάποιο πολιτικό πρόσωπο και έμμεσα ή άμεσα να τον ενισχύουμε πολιτικά δεν θα πρέπει αν μη τι άλλο να προσυπογράφει βασικές αρχές όπως διάκριση εξουσιών, ασυμβίβαστα π.χ. βουλευτή - υπουργού, κατάργηση ειδικών συντάξεων αιρετών, κατάργηση βουλευτικής ασυλίας κλπ. ώστε να είναι εξασφαλισμένο ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί από συμβολή της δικής μας συνεργασίας να καταλάβει αιρετό αξίωμα χωρίς να τηρήσει τα παραπάνω;

Θέτουμε τέτοιες προϋποθέσεις; Πώς εξασφαλίζουμε κάτι τέτοιο στην πράξη;

Β5: Αποκλείονται κόμματα ή πρόσωπα που δεν σέβονται τη δημοκρατία;

Αναφερόμαστε σε παρατάξεις που καλούν πολίτες συστηματικά σε πολιτικό ακτιβισμό που παραβιάζει τα ατομικά δικαιώματα των υπολοίπων όπως το ΚΚΕ, ΧΑ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ.

Τους αποκλείουμε από όλες τις προσεγγίσεις συνεργασιών;

Β6: Αποκλείονται κόμματα ή πρόσωπα λόγω τοποθέτησής τους στον πολιτικό χάρτη  (αριστερά / δεξιά);

Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα εξαγγελίες ο χώρος στον οποίο απευθυνόμαστε καλύπτει ένα ευρύ φάσμα από την δημοκρατική αριστερά μέχρι τη δημοκρατική δεξιά. Οι εξαιρούμενοι ουσιαστικά εξαιρούνται λόγω του Β5 κι όχι απευθείας λόγο πολιτικής τοποθέτησης.

Θέτουμε ιδεολογικό περιορισμό;

(Το παρόν κείμενο συντάχθηκε από τον Σεραφείμ Αθ. Κοτρώτσο)

Ήδη από τα πρώτα βήματα της «δημιουργίας, ξανά!», δια στόματος και του ιδρυτή, έχει επισημανθεί η ανάγκη συστράτευσης υγιών δυνάμεων του κεντρώου χώρου, προκειμένου το όραμα της ιδρυτικής μας διακήρυξης να υλοποιηθεί. Ωστόσο, η διαδρομή από την επιθυμία αυτή στην επίτευξη του στόχου δεν είναι η απλούστερη.

Στην ενότητα αυτή της διαβούλευσης συζητούμε εναλλακτικές προσεγγίσεις για την καλλιέργεια συνεργασιών αλλά και τις προϋποθέσεις. Επισημαίνεται ότι το θέμα της διαβούλευσης δεν είναι οι μετεκλογικές συνεργασίες για το σχηματισμό κυβερνήσεων αλλά ευρύτερες πολιτικές συνεργασίες με στόχο την δημιουργία ενός ισχυρού πόλου στο πολιτικό κέντρο, στη βάση του συναισθηματικού ορθολογισμού.

Η συζήτηση είναι οργανωμένη σε δυο κατηγορίες:

1. Μέθοδοι καλλιέργειας συνεργασιών
2. Προϋποθέσεις συνεργασιών

Στη διαβούλευση συμμετέχουν μέλη της δημιουργίας.

Ν. Μαυρίδης, Γ. Γιαννούλης-Γιαννουλόπουλος, Θ. Σίδερης, Ν. Νικολαΐδης,

Γ. Κονδύλης, Κ. Ψαραδέλλης, Κ. Τσατσαρώνη, Γ. Σαρρής, Σ. Κοτρώτσος,

Ου. Σαγιάκου, Δ. Ρεκλό, Ε. Παπαθεοδώρου, Α. Γκέκας

και ΣυνΔημιουργοί

Πίνακας Περιεχομένων
0)Το Όραμα
1. Θεμελιώδεις Ιδέες
2. Από το Όνειρο στις ξεκάθαρες Εικόνες του Οράματος
3. Τομείς των Συγκεκριμένων Δράσεων
4. Το Κλειδί της Ανάπτυξη της Ελλάδας: από την Αρχαιότητα στον 21ο Αιώνα
I) Ο Νέος Δυναμικός Εξωστρεφής αλλά και Κοινωνικός Ιδιωτικός Τομέας
II) Το Νέο Ελληνικό Κράτος
III) Το Νέο Ελληνικό σύστημα απονομής Δικαιοσύνης
IV) Το Νέο Ελληνικό Φορολογικό Πλαίσιο
V) Το Νέο Ελληνικό σύστημα Διακυβέρνησης
VI) Εκπαίδευση, Κατάρτιση και Έρευνα στην Νέα Δημιουργική Ελλάδα
1. Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση
2. Στήριξη της Έρευνας
3. Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
4. Συνεχιζόμενη Επαγγελματική Κατάρτιση και εθνική δεξαμενή Δεξιοτήτων
VII) Η Νέα Κοινωνία της Ελλάδας
VIII) Η Νέα Ελλάδα της Ευρώπης
IX) Η Νέα Ελλάδα του Κόσμου
X) Εν Κατακλείδι

Παραρτήματα
Π1) Τέλος των Μονοπωλίων και Ολιγοπωλίων, και επιτάχυνση Ιδιωτικοποιήσεων
Π2) Ο Επενδυτικός Νόμος
Π3) Ανάπτυξη και Φυσικός / Πολιτισμικός Πλούτος
Π4) Ρευστότητα
Π5) Δημόσιες επενδύσεις, επενδυτικός νόμος, αρχές λειτουργίας δημόσιων δικτύων, δημόσιες δράσεις
Π6) Ενδεικτικά παραδείγματα άμεσων δράσεων
1. Αξιοποίηση των προφανών παραγωγικών πλεονεκτημάτων
2. Προσέλκυση μικρών και μεσαίων επενδύσεων
3. Απλές λύσεις με κοινή λογική για την βελτίωση της ποιότητας ζωής
4. Ελεύθερα οδικά δίκτυα
Π7) Προώθηση των Ελληνικών Εξαγωγών Προϊόντων, Υπηρεσιών, Ιδεών
Π8) Ταχεία, οικονομική και αξιόπιστη απόδοση δικαιοσύνης

Ο Δρόμος προς την Νέα Δημιουργική Ελλάδα

0) Το Όραμα:

Ας προχωρήσουμε από τις βασικές Αρχές και θεμελιώδεις Ιδέες του Οράματος μας, σταδιακά μετασχηματίζοντας τες στον πολύ πιο απτό και κυρίως άμεσα εφαρμόσιμο αντικατοπτρισμό τους σε εικόνες ενός θεμιτού και συνάμα εφικτού μέλλοντος, και κυρίως σε συγκεκριμένες Δράσεις που θα μας οδηγήσουν σε αυτό:

1. Θεμελιώδεις Ιδέες

i Ελλάδα και Ανθρωπότητα
Το Όνειρο μας είναι η Δημιουργία μιας Ελλάδας, στην οποία ότι καλύτερο έχει γεννηθεί από τις χιλιετηρίδες του Ελληνισμού, μέσα από τους μαιάνδρους της εξέλιξης και του εμπλουτισμού του, μεταφρασμένο στον σημερινό κόσμο, και σε συνεχή και στενή σχέση με το πνεύμα της ανθρωπότητας, θα αποτελεί σταθερό κοινωνικό υπόβαθρο αλλά και καθημερινό βίωμα.

ii. Αρχές και Στόχοι
Το Όνειρο μας είναι μια Δημιουργική Ελλάδα Αξιοκρατίας, Ορθού Λόγου, Αρμονίας και Ανθρωπισμού, μια Ελλάδα που όχι μόνο αλληλεπιδρά αλλά και προσφέρει στην Ανθρωπότητα, μια Ελλάδα που μέσα από τους ανά τον κόσμο Έλληνες και φιλέλληνες αγκαλιάζει και φωτοδοτεί.

iii. Κοινωνία, Ελευθερία, Δημιουργία και Αυτοπραγμάτωση
Το Όνειρο μας είναι μια Ελλάδα όπου το «Εγώ» του καθενός μας βρίσκεται σε μια αρμονική σχέση με τα πολλαπλά «Εμείς» τα οποία από την παρέα, την εταιρεία, και τον οργανισμό, κλιμακώνονται μέσα από τις τοπικές συλλογικότητες και την συγκροτημένη πολιτεία προς ολόκληρο τον Ελληνισμό, την Ευρώπη, και τελικά την Ανθρωπότητα και την Γαία, ως απώτερη οντότητα Έμβιας Φύσης. Γιατί οι παρακαταθήκες της ελληνικής σκέψης συνέβαλαν ώστε ολόκληρος ο δυτικός κόσμος να εκτιμήσει τη σημασία της ισορροπίας μεταξύ ατομικού και συλλογικού και κυρίως, γιατί η μεγιστοποίηση της ελευθερίας του καθενός μας, επέρχεται ακριβώς κατά την αρμονική σχέση του Εγώ με το Εμείς. Και γιατί πιστεύουμε ότι μέσα από αυτή την ουσιώδη ελευθερία μπορούμε να νοηματοδοτήσουμε την ζωή μας, επιτυγχάνοντας μια ισχυρότερη προσέγγιση της αυτοπραγμάτωσης μας, μετατρέποντας ένα ολοένα και μεγαλύτερο μέρος από το Δημιουργικό «εν δυνάμει» του καθενός μας, αλλά και της Ελλάδας, σε πραγματικότητα.

2. Από το Όνειρο στις ξεκάθαρες εικόνες του οράματος

Πολύ πιο απτά, δεν ονειρευόμαστε μόνο, αλλά άμεσα οραματιζόμαστε και σχεδιάζουμε με συγκεκριμένα βήματα μια Ελλάδα όπου ο καθένας μας θα μπορεί να μετατρέπει τα δημιουργικά του Όνειρα σε πραγματικότητα: μέσα από την εργασία του, μέσα από τους συλλόγους και τις παρέες στις οποίες θα συμμετέχει ενεργά, και κυρίως μέσα από μια ισχυρότατη και άμεσα υποστηριζόμενη κουλτούρα ευρηματικής επιχειρηματικότητας. Ενός περιβάλλοντος όπου οι πολίτες θα μπορούν να δημιουργούν, να οργανώνονται, και να συμμετέχουν σε πολλαπλές κερδοσκοπικές αλλά και μη κερδοσκοπικές οντότητες και εταιρείες, χωρίς τον διαρκή βιασμό που υφίστανται σήμερα από το υπερτροφικό και δυσλειτουργικό υπερτροφικό κράτος. Το σημερινό κράτος, το οποίο απλώνει τα στραγγαλιστικά πλοκάμια του παντού, πνίγοντας κάθε πραγματική δημιουργικότητα, αντί να υποστηρίζει και να ρυθμίζει με δικαιοσύνη και φρόνηση.

Αντί αυτού, όχι μόνο τολμούμε να οραματιζόμαστε, αλλά ετοιμάζουμε το πεδίο για έναν δυναμικό και ιδιαίτερα ευέλικτο ιδιωτικό τομέα, με πληθώρα μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που εξάγουν ανά τον κόσμο όλους τους πολύτιμους καρπούς που η Ελλάδα μπορεί να παράγει: Από τους καρπούς της γης μας, την ομορφιά και φιλοξενία της φύσης, των μνημείων, και των ανθρώπων μας, από το διεθνές εμπόριο και τα θαλάσσια δίκτυα μεταφοράς μας, ως και τους καρπούς της πολιτισμικής μας δημιουργίας και της επιστημονικής και τεχνολογικής μας γνώσης και καινοτομίας – μετασχηματισμένους σε εξαγώγιμες υπηρεσίες και προϊόντα, που μέσα από και σε συνδυασμό με τους απόδημους αδερφούς μας και τους ευρωπαίους εταίρους μας θα αγγίζουν κάθε γωνιά της γης.

Οραματιζόμαστε χιλιάδες ομάδες νέων παιδιών με όρεξη και φρέσκια γνώση, που με την καθοδήγηση εμπείρων συνεργατών και μεντόρων από την παγκόσμια Ελλάδα, θα χτίσουν τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς που θα μετατρέψουν τα όνειρα τους σε πραγματικότητα. Και οραματιζόμαστε μια Ελλάδα ελκυστική για σημαντικές επενδύσεις – μια Ελλάδα που μέσα από την αξιοπιστία, το ανθρώπινο δυναμικό της, και το κοινωνικό της κεφάλαιο, μπορεί να ξαναρχίσει να παίζει τον ρόλο ενός ισχυρότατου κόμβου τριών ηπείρων.

Για να φτάσουμε όμως εκεί, πρέπει να λάβουν χώρα σημαντικότατες μεταρρυθμίσεις – τις οποίες δυστυχώς το σημερινό πολιτικό κατεστημένο, λόγω πολιτικού κόστους, αλλά και λόγω δυσκινησίας, έλλειψης σταθερότητας, και κυρίως λόγω διαφθοράς και διαπλοκής, αδυνατεί να σχεδιάσει, και κυρίως αδυνατεί να φέρει εις πέρας.

3. Τομείς των Συγκεκριμένων Δράσεων

Ποια θα πρέπει να είναι όμως η εργασιακή, οικονομική αλλά και κοινωνική οργάνωση της Ελλάδας που θα επιτρέψει το όραμα μας να γίνει πραγματικότητα; Ας την περιγράψουμε, στρέφοντας το βλέμμα στο όλον αλλά και στα σημαντικά μέρη, εξετάζοντας τις σημαντικότερες οπτικές γωνίες και περνώντας από το Θεμιτό, στις συγκεκριμένες Δράσεις.

Θα αρχίσουμε με το σημαντικότερο συστατικό της Νέας Ελλάδας: έναν ισχυρότατο εξωστρεφή αλλά και κοινωνικό Ιδιωτικό τομέα, με στοχευμένη ανάπτυξη, που εξάγει προϊόντα και υπηρεσίες, προσελκύει επενδύσεις, παράγει θέσεις εργασίας, και έτσι επιτρέπει στην δημιουργικότητα των Ελλήνων να εκδηλώνεται. Για να επιβιώσει όμως και να υποστηρίζεται χωρίς εξάρτηση αλλά και να ρυθμίζεται ο ιδιωτικός τομέας, απαιτείται ένα νέο ευέλικτο, μικρό και αποδοτικό Κράτος. Με αυτό το σκεπτικό στη συνέχεια αναφερόμαστε στην αναμόρφωση του κράτους και κάποιων εκ των πιο σημαντικών ως προς την ανάπτυξη λειτουργιών του – της Δικαιοσύνης, της Φορολογίας, αλλά και της Διακυβέρνησης και της ηλεκτρονικής υποστήριξης της. Αργότερα, περνάμε στην Παιδεία και Έρευνα, στην Κοινωνία, και κλείνουμε συζητώντας την θέση και τα βασικά ζητήματα σχετιζόμενα με την Νέα Ελλάδα στην Ευρώπη και τον Κόσμο.

Ας ξεκινήσουμε όμως με μια σύντομη τοποθέτηση των παραπάνω σε ένα ιστορικό πλαίσιο:

4. Το Κλειδί της Ανάπτυξη της Ελλάδας: το παρελθόν που τρέφει το μέλλον

Το αναπτυξιακό όνειρο της Ελλάδας κρύβεται στο παρελθόν της.

Ο ελλαδικός χώρος, στο σταυροδρόμι Ευρώπης και Ανατολής, ευρασιατικού βορρά και Μεσόγειας θάλασσας, Μέσης Ανατολής και Αφρικής, πέρασε περιόδους ευμάρειας και πλούτου όταν αξιοποίησε το στρατηγικό του πλεονέκτημα.

Όσες φορές στη διάρκεια της ιστορίας του κατέστη κέντρο εμπορίου, διακίνησης, αγαθών, ιδεών και ανθρώπων ανάμεσα στις τρεις ηπείρους. Από τις αρχαίες ελληνικές πόλεις - λιμάνια, τους ρωμαϊκούς και βυζαντινούς δρόμους που διέσχιζαν το κατακερματισμένο τοπίο και τις θάλασσες της χερσονήσου, από τα Ζαγόρια και τα κεφαλοχώρια της Μακεδονίας, ως τα ναυτικά κέντρα του Γαλαξιδίου, των Σπετσών και της Χίου, από την Σύρο και τα άλλα Κυκλαδονήσια που ένωναν εμπορικά τις δύο ακτές του Αρχιπελάγους, ως την Κρήτη και την επτανήσια γέφυρα προς τη δύση. Βρίσκοντας πάντα στήριξη και έμπνευση στις παλιές μητροπόλεις του ελληνισμού όπως η Σμύρνη και η Αλεξάνδρεια. Σε όλους τους τόπους και τις εποχές που ο ελληνισμός άνθισε ταυτόχρονα με το εμπόριο, την βιομηχανία, την αγροτική παραγωγή, τις τράπεζες, την ναυτιλία, τον πολιτισμό του.

Η Ιστορία είναι γεμάτη από δυναμικές στιγμές ευμάρειας και δημιουργίας των Ελλήνων όταν αφέθηκαν να δημιουργήσουν σε σταθερό περιβάλλον, σε ανοιχτά σύνορα. Ελεύθεροι να αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι, ικανότεροι, παραγωγικότεροι, επινοητικότεροι και εν τέλει πιο δημιουργικοί.

Το παρελθόν αυτό αντανακλάται στο μέλλον. Ο ελληνισμός παρήκμασε οικονομικά όποτε απομονώθηκε, όταν εγκλείστηκε στον εαυτό του, όταν το δαιμόνιο των Ελλήνων αιχμαλωτίστηκε από νοοτροπίες οπισθοδρομικές, από συντεχνίες, από εθνικούς εργολάβους και οικογενειοκρατία, από ανάξιες πολιτικές ηγεσίες.

Ο ελληνισμός των ανοιχτών οριζόντων, των εμπορικών δρόμων, θαλάσσιων και στεριανών, υπήρξε και παραμένει ο δημιουργικός δρόμος για την ισχύ και την ευμάρεια.

Από αυτή την απλή διαπίστωση προκύπτει και το όραμα της Δημιουργίας:

i. Προκειμένου να καταστεί εκ νέου η χώρα πλούσια και ισχυρή πρέπει να στοχεύσει στην ανάδειξη του ρόλου της ως περιφερειακό κέντρο εμπορίου και παραγωγής προϊόντων, υπηρεσιών, και ιδεών. Να μετατραπεί σε ασφαλές σίγουρο και οικονομικό εμπορικό πέρασμα, σε χώρο συνάντησης ανθρώπων και ιδεών, σε κόμβο έρευνας και καινοτομίας.

Να τοποθετηθεί μεταξύ των αναπτυσσόμενων οικονομιών της Ασίας και της Αφρικής από την μια και της Ευρώπης στην οποία η χώρα ανήκει από την άλλη. Η Ελλάδα έχει σήμερα μια μοναδική ευκαιρία να καλύψει ένα σημαντικότατο γεωπολιτικό αλλά και τεχνικό-πολιτισμικό κενό.

ii. Τα ανοιχτά σύνορα με τις μεγάλες αγορές της Ευρώπης σε συνδυασμό με την γεωγραφική θέση της χώρας και η ικανότητα της να παίξει τον ρόλο πολιτισμικής γέφυρας είναι το κύριο μεγάλο της πλεονέκτημα. Το δαιμόνιο των Ελλήνων, η δυνατότητά τους να αναζητούν δρόμους και δυνατότητες, να αναγνωρίζουν την ευκαιρία και να επικοινωνούν αποδοτικά οπουδήποτε στον κόσμο είναι το κλειδί της ανάπτυξης της χώρας.

iii. Η γεωγραφική και πολιτισμική θέση της χώρας μπορεί να την μετατρέψει σε σημείο συνάντησης τριών ηπείρων και πολλών πολιτισμών. Οι θαλάσσιοι δρόμοι και η προσέλκυση της ναυτιλιακής δραστηριότητας στη χώρα μπορεί να την μετατρέψει στην Ελλάδα όλων των Θαλασσών.

iv. Η Ελλάδα οφείλει και μπορεί να ανταγωνιστεί επάξια τις πλούσιες και ανεπτυγμένες κοινωνίες και οικονομίες και όχι τις φτωχότερες και λιγότερο παραγωγικές.

v. Το παλιό όραμα των αρχών του 20^ου αιώνα, της Ελλάδας των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών είχε ένα Μεγαλοϊδεατικό υπόβαθρο ενός ενιαίου κράτους όπου ακόμα ζούσαν Έλληνες. Και η κατάληξη ήταν τραγική. Σήμερα, στον 21^ο αιώνα, δεν το έχουμε πια. Το σύγχρονο ειρηνικό όραμα μπορεί και πρέπει να είναι εκείνο ενός δραστήριου και δημιουργικού ελληνισμού, με την Ελλάδα γέφυρα της Ευρώπης με δυο ηπείρους, την Ελλάδα επίκεντρο της ανατολικής Μεσογείου, παρούσα σε όλες τις θάλασσες της γης, και την ελληνική πολιτεία αρωγό και υποστηρικτή των προσπαθειών των απανταχού Ελλήνων.

Χωρίς όμως πλέον πολέμους και συγκρούσεις αλλά με την δύναμη της διεθνούς συνεργασίας και της Δημιουργίας.

Μετά από αυτή την σύντομη ιστορική διασύνδεση, ας περάσουμε στους τομείς των συγκεκριμένων μεταρρυθμιστικών Δράσεων.

Ι) Ο Νέος Δυναμικός Εξωστρεφής αλλά και Κοινωνικός Ιδιωτικός Τομέας

Ο νέος σημαντικά ισχυροποιημένος ιδιωτικός τομέας θα αποτελέσει τον κύριο παράγοντα της ανόρθωσης και ανάπτυξης της Ελλάδας – μέσω της δημιουργίας θέσεων εργασίας, και της αύξησης των εξαγωγών. Χαρακτηρίζεται από εξωστρέφεια και αυξημένη καινοτομία. Αποτελείται όχι μόνο από ένα αρμονικό μίγμα μεγάλων αλλά και πολυάριθμων δυναμικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Στοχεύει όχι μόνο στην κερδοφορία, αλλά και σε ποικίλα κοινωνικά οφέλη μέσα από την κοινωνική επιχειρηματικότητα και πολυάριθμους μη κερδοσκοπικούς και εθελοντικούς οργανισμούς. Προσελκύει ξένους επενδυτές και αλληλοσυμπληρώνεται αποδοτικά με άλλες πρωτίστως ευρωπαϊκές και μη επιχειρήσεις, που αποτελούν φυσική επέκταση του εγχώριου οικοσυστήματος του. Για να φτάσουμε όμως σε αυτή την επιθυμητή εικόνα, απαιτούνται πολλαπλές μεταρρυθμίσεις, που να επιτρέψουν:

1. Τη δημιουργία ενός γόνιμου φορολογικού (ενότητα IV) και νομικού πλαισίου με διασφάλιση μακροχρόνιας σταθερότητας και προβλεψιμότητας, ώστε το εκτιμώμενο ρίσκο της δημιουργίας νέων επιχειρήσεων ή της επέκτασης υπαρχουσών να γίνει διαχειρίσιμο.

2. Την απλοποίηση των βασικών διαδικασιών και σημείων συναλλαγής με τον κρατικό μηχανισμό, αυξάνοντας την ευελιξία, μειώνοντας το χρόνο που χάνεται αλλά και τις χρηματικές απώλειες λόγω κρατικής διαφθοράς.

3. Την ύπαρξη ενός λειτουργικού και αποτελεσματικού συστήματος απονομής δικαιοσύνης (ενότητα III)

4. Την προσέλκυση ξένων επενδυτικών κεφαλαίων μέσα από ένα πολλά υποσχόμενο μίγμα υψηλής ποιότητας ανθρώπινου δυναμικού, ανταγωνιστικού λόγου κόστους προς ποιότητα, και σταθερού φορολογικού και νομικού περιβάλλοντος

5. Την κατάργηση των μονοπωλίων και ολιγοπωλίων, κρατικών και ιδιωτικών και την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και της αποτελεσματικής λειτουργίας των δημόσιων παραγωγικών μονάδων (παράρτημα Π1)

6. Την οργανωμένη προώθηση των εξαγωγών και της παρουσίας των ελληνικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό (παράρτημα Π8)

7. Την ενδυνάμωση των νέων ελλήνων επιχειρηματιών και στελεχών από ένα ισχυρό διεθνές ανθρωποδίκτυο έμπειρων μεντόρων, εγχωρίων, αποδήμων ελλήνων, και διεθνών.

8. Tην στήριξη της έρευνας και την συνεχώς προσαρμοζόμενη δημιουργία δεξιοτήτων (ενότητα VI)

9. Την θέσπιση ενός πλέγματος κινήτρων για την ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων μέσω ενός σύγχρονου και ευέλικτου επενδυτικού θεσμικού πλαισίου (παράρτημα Π2)

10. Την σύνδεση της ανάπτυξης με τον φυσικό και πολιτισμικό πλούτο της χώρας, μέσα από τριών ειδών δράσεις (παράρτημα Π3)

11. Την διασφάλιση ρευστότητας στην αγορά (παράρτημα Π4)

12. Την στοχευμένη ανάπτυξη σε τομείς υψηλής ανταγωνιστικότητας στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία και συσσωρευμένης εμπειρίας και πόρων, όπως ο τουρισμός, η ναυτιλία, οι επιστημονικές υπηρεσίες, η τεχνολογική καινοτομία (εν. ΙΧ)

IΙ) Το Νέο Ελληνικό Κράτος

Μικρό και ευέλικτο. Με ισχυροποίηση των κομβικών λειτουργιών του και απαλλαγή από το βάρος των καρκινωμάτων που προέκυψαν από τις χιλιάδες ρουσφετολογικές προσλήψεις σε θέσεις με ανύπαρκτο η απαρχαιωμένο λειτουργικό αντικείμενο. Με απλοποιημένες και ξεκάθαρες διαδικασίες, που δεν απαιτούν γνώση των χιλιάδων σκορπισμένων, ασαφών, και αντιφατικών διατάξεων που διατηρούνται για να δώσουν τροφή σε χιλιάδες άλλες παρασιτικές λειτουργίες, που αποτρέπουν τον ερχομό της Ελλάδας της απελευθερωμένης δημιουργικής ενέργειας. Με πρωτογενώς ρυθμιστικό ρόλο και με δομές και θεσμούς σχεδιασμένους ώστε να δημιουργούν αντισταθμίσεις και δικλείδες ασφαλείας ενάντια στον εκφυλισμό τους από συμφέροντα που δεν ευθυγραμμίζονται με το κοινό Όφελος. Με θεσμούς που επιτρέπουν την μείωση της Διαφθοράς – από πραγματικά ανεξάρτητες εξωτερικές ρυθμιστικές και ελεγκτικές αρχές – μέχρι όλους εκείνους τους μηχανισμούς που εγγυώνται την συνέχιση της υγιούς λειτουργίας. Το Κράτος δίχως διαπλοκή και στραγγαλισμό, και χωρίς την δημιουργία εξαρτήσεων του νέου δυναμικού ιδιωτικού τομέα. Με αναμορφωμένο σύστημα δημοσίων επενδύσεων και γόνιμες αρχές λειτουργίας των δημοσίων δικτύων (παράρτημα Π5). Βέβαια, συγκεκριμένες από τις υπηρεσίες του Κράτους είναι ιδιαίτερα κομβικές για οποιοδήποτε τέτοιο εγχείρημα, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτή της δικαιοσύνης.

ΙΙΙ) Το Νέο Ελληνικό σύστημα απονομής Δικαιοσύνης

Αναμόρφωση και ανεξαρτητοποίηση του συστήματος απονομής δικαιοσύνης και του πλαισίου λειτουργίας του, που να διασφαλίζουν τα παρακάτω δύο ζητούμενα:

1. Ελαχιστοποίηση του χρόνου και μείωση του κόστους απονομής δικαιοσύνης (κατάργηση αναχρονιστικών γραφειοκρατικών διαδικασιών, εισαγωγή της πλήρους ηλεκτρονικής λειτουργίας του δικαστικού σώματος).

2. Άμεση εφαρμογή των αποφάσεων της δικαιοσύνης για διαφορές μεταξύ ιδιωτών με ευθύνη του κράτους, χωρίς κόστος για τους πολίτες.

3. Ανάπτυξη αποτελεσματικού συστήματος Διαιτησίας και Διαμεσολάβησης, ώστε να αποφευχθεί η υπερφόρτωση του παραδοσιακού συστήματος και να βελτιωθεί το κόστος και ο χρόνος διεκπεραίωσης υποθέσεων.

IV) Το Νέο Ελληνικό Φορολογικό Πλαίσιο

Τερματισμός της φορολογικής ομηρείας πολιτών και επιχειρήσεων: απλοί κανόνες, αποτρεπτικές αλλά εφαρμόσιμες κυρώσεις

1. Κατάργηση του Κώδικα Φορολογικής Απεικόνισης (νέο όνομα του διεφθαρμένου Κώδικα βιβλίων και στοιχείων) και των περίπλοκων και αναποτελεσματικών ρυθμίσεων φορολογίας εισοδήματος και δημιουργία ενός πραγματικά απλού και καθαρού φορολογικού πλαισίου για όλους.

2. Κατοχύρωση της ασφάλειας φορολογικού δικαίου. Ρύθμιση αρχικά νομοθετική και στην συνέχεια συνταγματικής ισχύος, ώστε να μπει τέρμα στην φορολογική ομηρεία και ανασφάλεια πολιτών και επιχειρήσεων και να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στο κράτος. Βασικός στόχος είναι να διασφαλισθεί η δυνατότητα των να σχεδιάσουν σε σταθερό περιβάλλον το μέλλον και τις αποφάσεις τους, με τις ακόλουθες θεμελιώδεις θεσμικές ρυθμίσεις:

i. Το κράτος δεν δύναται να επιβάλλει εκ των υστέρων πρόσθετη φορολογική επιβάρυνση οιασδήποτε μορφής, που επιβαρύνει τα κινητά ή ακίνητα περιουσιακά στοιχεία, η οποία δεν ήταν γνωστή την στιγμή της απόκτησης των στοιχείων αυτών, από πολίτη ή επιχείρηση. Περιλαμβάνει κάθε είδους επιβάρυνση, όπως φόροι κατοχής, τεκμήρια, φόροι μεταβίβασης κλπ. Επιτρέπεται μόνο η επιβολή αποδεδειγμένα ανταποδοτικών τελών.

ii. Εξασφάλιση σταθερότητας και ασφάλειας για τις επενδύσεις στην χώρα. Δέσμευση ότι καμία νέα φορολογική επιβάρυνση στην λειτουργία οποιασδήποτε επένδυσης στην Ελλάδα από έλληνες ή αλλοδαπούς, δεν μπορεί να ισχύσει πριν την πλήρη απόσβεση της επένδυσης σύμφωνα με τις ισχύουσες ρυθμίσεις την στιγμή της επένδυσης, και σε καμία περίπτωση πριν την παρέλευση 10 χρόνων από την πραγματοποίηση της επένδυσης.

3. Δημιουργία αποτελεσματικού και υγιούς ελεγκτικού μηχανισμού. Καθολικός έλεγχος σημαίνει πρακτικά μη-έλεγχος. Σημαίνει γενικευμένη διαφθορά και ανομία σε ένα ολοκληρωτικό κράτος που κρατά αιχμαλώτους όλους τους πολίτες του με το δικαίωμα να τους εκβιάσει κάθε στιγμή.

i. Το κράτος ελέγχει δειγματοληπτικά με αυστηρούς μηχανισμούς με βάση αντικειμενικά κριτήρια ή ενδείξεις καθώς και τυχαίο δείγμα. Δεν υπάρχουν ανέλεγκτες χρήσεις και περαιώσεις. Η φορολογική ευθύνη παύει στα 5 έτη χωρίς καμιά δυνατότητα παράτασης. Τέλος στην φορολογική τρομοκρατία!

ii. Ο έλεγχος διενεργείται με βάση σαφείς κανόνες, και η ποινή είναι αντίστοιχη του παραπτώματος ώστε να είναι αποτρεπτική και εφαρμόσιμη. Δεν τιμωρείται κανείς με σοβαρές ποινές για αβλεψίες ή μικρά διοικητικά γραφειοκρατικά παραπτώματα. Αντίθετα οι σοβαρές ποινές (αφαίρεση άδειας άσκησης επαγγέλματος, ανάκτηση ποσών και πρόστιμα) εφαρμόζονται άμεσα τεκμηριωμένα και παραδειγματικά εφόσον υπάρχει σοβαρή και συστηματική αποφυγή ή κλοπή φόρων.

4. Κανένας φόρος χωρίς τεχνοοικονομική μελέτη και τεκμηρίωση για τις πολλαπλές επιπτώσεις του: αναμενόμενα έσοδα έναντι απώλειας εσόδων, επιπτώσεις στην απασχόληση εφόσον προκαλεί απώλεια θέσεων εργασίας και εν τέλει την επίπτωση στο ΑΕΠ σε βάθος τριετίας κατ’ ελάχιστο. Απολογισμός, έλεγχος και λογοδοσία μετά την εφαρμογή. Πόσα προϋπολογίστηκε ότι θα απέφερε, πόσα απέφερε τελικά στο δημόσιο, πόσο κόστισε η είσπραξή του, ποιοι πλήρωσαν τελικά, πόσες θέσεις εργασίας χάθηκαν και πόσες διασώθηκαν και σε ποιο τομέα, τι επίπτωση είχε στους κλάδους που έπληξε και στο ΑΕΠ συνολικότερα.

5. Άμεσος διαχωρισμός ελεγκτικών και εισπρακτικών μηχανισμών.

6. Ενεργή συμμετοχή των λογιστών / φοροτεχνικών στον έλεγχο και αυστηρές κυρώσεις σε περίπτωση που δεν ανταποκρίνονται στα καθήκοντά τους.

7. Εισαγωγή του φορολογικού προγραμματισμού - μετατροπή του εφοριακού υπάλληλου από δυνάστη σε σύμβουλο της επιχείρησης.

V) Το Νέο Ελληνικό σύστημα Διακυβέρνησης

Ο κοινοβουλευτισμός, όπως πρακτικά εφαρμόζεται στην σημερινή Ελλάδα, πάσχει από σημαντικότατα προβλήματα. Πρέπει να λάβουν χώρα σοβαρές πολιτειακές μεταρρυθμίσεις, τις οποίες αναλύουμε διεξοδικά σε άλλο κείμενο. Συνοπτικότατα αναφέρουμε κάποιες από τις σημαντικότερες εδώ:

1. Απόλυτος διαχωρισμός και οριοθέτηση των τριών εξουσιών – νομοθετικής, εκτελεστικής, και δικαστικής.

2. Επαναπροσδιορισμός των βασικών οργάνων της δημοκρατίας και άρση της ατιμωρησίας και άλλων προνομιακών αδικαιολόγητων μηχανισμών προστασίας των βουλευτών και υπουργών.

3. Εξασφάλιση σταθερότητας στην εκτέλεση στρατηγικών σχεδίων μέσα από μια αποτελεσματική και πραγματικά ανεξάρτητη δημόσια Διοίκηση με επικεφαλής Γενικούς Γραμματείς εγγυημένης μακροχρόνιας θητείας, προερχόμενους από την ίδια την διοίκηση κα επιλεγμένους με αδιάβλητες διαδικασίες

4. Διαύγεια Διαδικασιών και Αποφάσεων που να είναι άμεση και κατανοητή

Διαύγεια δεν σημαίνει απλά ανάρτηση των αποφάσεων στο διαδίκτυο. Σημαίνει έλεγχος και λογοδοσία. Απαιτείται ποιοτική πληροφορία, μελέτη, μέτρημα, ευθύνη. Να γνωρίζει ο πολίτης γιατί ελήφθησαν αυτές οι αποφάσεις, ποιος τις μελέτησε, τα στοιχεία των μελετών, ποιος ανέλαβε την ευθύνη τους και στη συνέχεια πώς αξιολογείται η εφαρμογή τους. Καμιά απόφαση χωρίς μελέτη, μέτρημα και απολογισμό. Ο πολίτης έχει δικαίωμα να έχει πρόσβαση σε κάθε μη απόρρητη πληροφορία, με έναν απλό και κατανοητό τρόπο.

5. Δημόσιες αναπτυξιακές δράσεις (Παράρτημα Π5)

6. Πλήρη ηλεκτρονική διασύνδεση των κρατικών υπηρεσιών

7. Διεύρυνση της συμμετοχικής δημοκρατίας αξιοποιώντας τα ηλεκτρονικά μέσα και τα υφιστάμενα σημεία επαφής με τον πολίτη, θεσμοθετώντας τοπικά δημοψηφίσματα, ακυρωτικά εθνικά δημοψηφίσματα και οργανωμένες δειγματοληπτικές διαβουλεύσεις πολιτών

<>VI) Εκπαίδευση, Κατάρτιση και Έρευνα στην Νέα Δημιουργική Ελλάδα

Βασική προϋπόθεση για την διατήρηση και βελτίωση του υψηλού επιπέδου ανθρωπίνου δυναμικού και κοινωνικού κεφαλαίου της Ελλάδας αλλά για την εύρυθμη λειτουργία της Δημοκρατίας μέσα από πολίτες ικανούς να κρίνουν και να συμμετέχουν αποτελεί η ποιοτική και αποτελεσματική λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος και η δυνατότητα άμεσης κατάρτισης και επανακατάρτισης. Συγχρόνως, τα πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα μας, όχι μόνο θα πρέπει να αποτελέσουν ένα ισχυρότατο πυλώνα στήριξης της καινοτομίας και επιχειρηματικότητας, αλλά πρέπει να παρέχουν εξαγώγιμες υπηρεσίες εκπαίδευσης και κατάρτισης, εμπειρογνωμοσύνης, και έρευνας για πελάτες του εξωτερικού. Για να φτάσουμε όμως εκεί, απαιτούνται πολλές μεταρρυθμίσεις – στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση, στην έρευνα, στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια, αλλά και στην επαγγελματική κατάρτιση δεξιοτήτων:

1. Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση

i. Να αποκρατικοποιήσουμε τα πανεπιστήμια. Τα πανεπιστήμια να γίνουν ανεξάρτητα μη κερδοσκοπικά ιδρύματα με “δημόσιο χαρακτήρα” - ανοικτά σε όλους επί ίσοις όροις. Να υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ της ακαδημαϊκής και της διοικητικής λειτουργίας. Να δημιουργηθεί μια ελεύθερη αγορά ακαδημαϊκών υπηρεσιών.

ii. Τα πανεπιστήμια να διοικούνται από διοικητικά συμβούλια που θα εκλέγονται από μια συμβουλευτική ομάδα από αναγνωρισμένους επιστήμονες και σώματα που έχουν δημόσιο λόγο στην έρευνα, καθώς και το διδακτικό τους προσωπικό και τους αποφοίτους.

iii. Η κρατική επιχορήγηση να δίνεται κατευθείαν στους φοιτητές ως υποτροφία με βάση τις επιδόσεις τους και με ειδική μνεία για οικογένειες χαμηλών εισοδημάτων.

iv. Να απαγορευθεί κάθε μορφή κομματικής δραστηριότητας μέσα στα πανεπιστήμια. Αντιθέτως, να ενισχυθούν οι φοιτητικοί σύλλογοι κοινωνικών ενδιαφερόντων (αθλητισμός, εθελοντισμός, δημιουργικές ενασχολήσεις, εργαστήρια ιδεών) μια και προσφέρουν πολύπλευρη ανάπτυξη γνώσεων και δεξιοτήτων, αλλά συγχρόνως και πολύτιμη οργανωτική εμπειρία

v. Να ενθαρρυνθεί η συνεργασία των πανεπιστημίων με ιδιωτικές επιχειρήσεις - με κίνητρο την απόλυτη ελευθερία στους καθηγητές και φοιτητές να συμμετέχουν σε εταιρείες “spin-offs”. Να δοθούν κίνητρα και υποστήριξη για δημιουργία τέτοιων καινοτόμων επιχειρήσεων από φοιτητές.

vi. Να προωθηθεί ενεργά η ευρύτερη σύμπραξη και η αδελφοποίηση μεταξύ των ελληνικών, ευρωπαϊκών και αμερικανικών πανεπιστήμιων πρώτης γραμμής για την μεταφορά τεχνογνωσίας, οργανωτικής και ακαδημαϊκής.

vii. Να εξάγουμε τεχνογνωσία και ακαδημαϊκές υπηρεσίες από απόσταση ή με ανταλλαγές σε όλο τον κόσμο, με έμφαση στην Μέση Ανατολή, Ασία και Αφρική. Επίσης, να ξαναποκτήσουμε αξιόλογους αλλοδαπούς φοιτητές, επί πληρωμή η με υποτροφίες που θα αποτελέσουν ζωντανές γέφυρες. Συμπληρωματικά, πρέπει να αυξηθεί ο αριθμός των Αγγλόφωνων τμημάτων με παράλληλη αύξηση των κινήτρων για την εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας.

2. Στήριξη της έρευνας

Η ανάπτυξη ιδιαίτερα στον τομέα καινοτόμων τεχνολογιών είναι αδύνατη χωρίς έρευνα. Για την στήριξή της απαιτείται:

i. Αναμόρφωση της ανώτατης εκπαίδευσης, όπως αναφέρεται παραπάνω.

ii. Στενότερη αλλά διαφανής σύνδεση των πανεπιστημίων με τις ανάγκες του επιχειρηματικού κόσμου, με έμφαση στο παρόν αλλά και στο προβλέψιμο μέλλον.

iii. Προώθηση έρευνας σε στρατηγικής σημασίας κατευθύνσεις, υψηλής προστιθέμενης αξίας, οι οποίες διευρύνουν την τεχνολογική ανεξαρτησία της χώρας και τις Ευρωπαϊκές συνέργειες, μπορούν να προκαλέσουν νέες επενδύσεις και οδηγούν σε άμεση και ανταποδοτική εξαγωγή τεχνογνωσίας.

iv. Εξορθολογισμός στη λειτουργία και διαρκής αδιάβλητη διεθνής αξιολόγηση των δημοσίου χαρακτήρα ερευνητικών κέντρων. Στήριξη της ιδιωτικής έρευνας με βάση την ανταποδοτικότητά της στην κοινωνία.

v. Προώθηση της εξαγώγιμης κατά παραγγελία έρευνας

3. Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

Η παιδεία είναι ο θεμέλιος λίθος πάνω στον οποίο χτίζεται το ήθος, ο πολιτισμός, η αλληλεγγύη, το όραμα και η πρόοδος κάθε κοινωνίας. Η υποχρεωτική επίσημη εκπαίδευση ξεκινά από την πρωτοβάθμια, και συνεχίζεται με την δευτεροβάθμια. Το εκπαιδευτικό σύστημα υπηρετεί πολλαπλούς στόχους όπως: την προώθηση της πνευματικής ανάπτυξης των πολιτών, την συμβολή στην καλλιέργεια της κοινωνίας, την ανάπτυξη του αισθήματος συλλογικότητας των νέων διαφορετικών κοινωνικών τάξεων και πολιτισμικών καταβολών, την ένταξη στην κοινωνία με πολιτειακή συνείδηση και αμοιβαίο σεβασμό, την προετοιμασία των μελλοντικών πολιτών της χώρας, ανεξαρτήτως καταγωγής και κοινωνικής προέλευσης. Επίσης, το εκπαιδευτικό σύστημα οφείλει να σέβεται ιδιαιτερότητες και να προωθεί τις ικανότητες του κάθε ατόμου, να ενθαρρύνει την πρωτοβουλία, τη δημιουργικότητα και το επιχειρηματικό πνεύμα, να επεκτείνει την παραγωγική βάση, να αναπτύσσει την υπευθυνότητα, να συμβάλλει στην εναρμόνιση εκπαίδευσης και εργασίας, να μειώνει την ανεργία.

Η Παιδεία είναι από εκείνα τα αγαθά που θέλουν χρόνο, απαιτούν μακροχρόνιες πολιτικές και στοχευμένες στρατηγικές. Είναι από εκείνα τα αγαθά που μαραζώνουν από τους εναλλασσόμενους πειραματισμούς και την αγκύλωση συντεχνιακών πρακτικών. Έτσι, εισηγούμαστε, σε επίπεδο Δράσεων:

i. Tην δημιουργία Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, οριζόμενο με αυστηρές διαδικασίες μέσω ανεξάρτητης διαδικασίας επιλογής και επικυρωμένο από την Βουλή με θητεία τουλάχιστον 7ετίας, με πλήρη ανεξαρτησία από τον υπουργό παιδείας, το οποίο συνεργάζεται με το αρμόδιο υπουργείο, είναι υπεύθυνο για το σχεδιασμό της εκπαιδευτικής πολιτικής, τον συντονισμό, την ανάπτυξη και αξιολόγηση της βασικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

ii. Υποστηρίζουμε μια εκπαίδευση που βασίζεται στην Ενίσχυση και στην επιβράβευση της προσπάθειας και του ταλέντου, μια εκπαίδευση με γνωσιακά αντικείμενα τόσο επιστημονικά όσο και κοινωνικά.

Ανάλογα με την έφεση και τις ικανότητές τους, οι μαθητές να μπορούν να επιλέξουν και να εμβαθύνουν σε συγκεκριμένα υποχρεωτικά μαθήματα ή να επιλέξουν νέα αντικείμενα.

iii. Για να ανταποκριθούν στις διαφορετικές ικανότητες των μαθητών, τα μαθήματα στα κύρια αντικείμενα προσαρμόζονται στις ατομικές ικανότητες των μαθητών.

iv. Άρτιες εξοπλισμένες σχολικές εγκαταστάσεις που να εξυπηρετούν μεγαλύτερο πλήθος μαθητών και όχι κατακερματισμένες ελλιπείς σχολικές μονάδες παντού.

v. Ένα σχολείο Ανοιχτό στην κοινωνία. Ένα σχολείο το οποίο ενσωματώνεται στην τοπική κοινωνία, ενεργός λόγος γονέων και συνεργασία γονέων και σχολείου.

vi. Συνεχιζόμενη αξιολόγηση εκπαιδευτικών με σκοπό την βελτίωση τους και τον καλύτερο καταμερισμό τους.

vii. Συνεχιζόμενη επιμόρφωση εκπαιδευτικών στην επιστήμη τους και στα παιδαγωγικά ζητήματα

viii. Δράσεις τόσο επιστημονικές άλλα και κοινωνικές με έμφαση στην εργασία ομάδων. Δράσεις αθλητικές, καλλιτεχνικές, πολιτισμικές και ακτιβιστικές για όλους τους μαθητές ανάλογα με τις προτιμήσεις τους

ix. Άμεση απεμπλοκή της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης από την τριτοβάθμια. Ενοποίηση σε διοικητικό επίπεδο πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης

x. Απλούστευση της εκπαιδευτικής νομοθεσίας

4. Συνεχιζόμενη Επαγγελματική Κατάρτιση και εθνική δεξαμενή Δεξιοτήτων

Πέρα από μια ισχυρή βάση σφαιρικής εκπαίδευσης, που δημιουργεί πολίτες ικανούς να εκτιμήσουν, να αποφασίσουν, και να συμμετέχουν στα κοινά απαιτείται η δημιουργία μιας καλά οργανωμένης εθνικής δεξαμενής δεξιοτήτων, που να παρέχει δυνατότητες για ταχυτάτη και συνεχιζόμενη επανακατάρτιση. Βασικός στόχος εδώ είναι να μην περιορίζεται η αντιστοιχία μεταξύ των ανά πάσα στιγμή ζητούμενων και προσφερόμενων δεξιοτήτων. σύμφωνα με τις ανάγκες της Ελληνικής αγοράς, αλλά και της Διεθνούς μέσω της ολοένα αυξανόμενης εργασίας εξ’ολοκλήρου αλλά και μερικώς από απόσταση. Επίσης, σημαντικό κριτήριο είναι και η δημιουργία μιας δυνατότητας συνεχούς προσωπικής ανάπτυξης και εξέλιξης για κάθε εργαζόμενο – κάτοχο δεξιοτήτων, που να οδηγεί όχι μόνο στην επαγγελματική και οικονομική ανέλιξη, αλλά και στην προσωπική αυτοπραγμάτωση.

Έτσι προτείνουμε:

i. Δημιουργία μιας εθνικής δεξαμενής δεξιοτήτων, με στοιχεία για τις υπάρχουσες, τις ζητούμενες, αλλά και τις θεμιτές και προβλεπόμενες δεξιότητες – με άμεση σύνδεση με την Ευρωπαϊκή δεξαμενή.

ii. Ευθυγράμμιση των πιστοποιητικών κατάρτισης με διεθνή πρότυπα, ώστε να γίνει ευκολότερη η εξαγωγή δεξιοτήτων. Διασύνδεση και μεταφρασιμότητα πρακτικής εργασίας μέσω εξετάσεων με την πιστοποίηση δεξιοτήτων.

iii. Μαζική υποστήριξη της διαρκούς επανακατάρτισης και της εξαγώγιμης παροχής υπηρεσιών βασιζόμενες σε δεξιότητες – είτε εξ’ολοκλήρου εξ’ αποστάσεως είτε μερικώς. Έμφαση στην αποκεντρωμένη παροχή εξ’ αποστάσεως υπηρεσιών από κάθε γωνιά της Ελλάδας.

<>VII) Η Νέα Κοινωνία της Ελλάδας

Η Ελλάδα, ξεκινώντας από την αρχαιότητα, διακρίνονταν για μια ιδιαίτερη στάση στο σημαντικότατο ζήτημα της σχέσης του ατόμου με την ομάδα. Μια από τις δεσπόζουσες αρχές αντιμετώπισης αυτού του ζητήματος ήταν η ιδέα της αρμονίας – δηλαδή μιας ιδανικής σχέσης των μερών με το όλον. Για την ελληνική κοινωνικό-πολιτική σκέψη και την πολιτειακή ηθική και πρακτική η ιδιαιτερότητα και η ελευθερία του ατόμου ήταν μια καινοφανής αξία. Από την άλλη η υπαγωγή αυτής της αξίας στο συλλογικό συμφέρον, χωρίς ωστόσο την κατάλυσή της, ήταν (και παραμένει) η μεγάλη πρόκληση. Η χρυσή τομή ανάμεσα στα δύο ήταν πάντα το ιδανικό .

Από το άτομο, το «εγώ» ως ολάκερη την ανθρωπότητα και φύση, υπάρχουν εκατοντάδες ενδιάμεσα μορφώματα - κοινωνικά υποσύνολα. Ξεκινώντας από τις πολλές δυνατές ομάδες δύο ατόμων (φιλικές, σχέση γονέα-παιδιού, σχέση αγοραστή-πωλητή και πολλές άλλες), κανείς μεταβαίνει στην παρέα, την οικογένεια, το σόι, την αθλητική ομάδα, τον λόχο και φτάνει στην εταιρεία, το συνδικάτο, το σύλλογο, το πολιτικό κόμμα, το κυβερνητικό όργανο, την λιγότερο ή περισσότερο ιεραρχημένη, την κλειστή ή ανοιχτή, την θεσμοθετημένη ή άτυπη συλλογικότητα. Εν τέλει στον απανταχού Ελληνισμό, την ανθρωπότητα και την φύση. Οι πραγματικές κοινωνικές σχέσεις ανάμεσα σε όλες αυτές τις ομάδες είναι εξαιρετικά σημαντικές για την ευημερία των κοινωνιών, και την ευτυχία και αυτοπραγμάτωση των μελών τους.

Τα τελευταία χρόνια όμως, έχει γίνει μια τεράστια απορρύθμιση πολλών τέτοιων ειδών κοινωνικών σχέσεων: μεταξύ πολλών άλλων, oι Ελληνικές οικογένειες, οι Έλληνες γονείς, και βέβαια οι Έλληνες εργαζόμενοι υποφέρουν. Επίσης, τα επαγγελματικά συνδικάτα φαίνεται να δυσλειτουργούν και να μην εκφράζουν ούτε το συμφέρον της ομάδας που εκπροσωπούν ούτε βέβαια το κοινό όφελος. Και σημαντικότατα, οι σχέσεις πολιτών – κράτους περνάνε βαθιά κρίση, με ένα τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης, και απολύτως δικαιολογημένο, από την μεριά των πολιτών. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: Πώς θα μπορέσουμε να βελτιώσουμε αυτήν την κατάσταση; Πώς θα εμφυσηθεί ανανέωση και θα επαναπροσδιοριστεί ο στόχος των διαβρωμένων συλλογικοτήτων;

Ας δούμε συνοπτικά ένα σύνολο προτάσεων προς αυτή την κατεύθυνση, ξεκινώντας από το άτομο και κυρίως την ψυχολογία και συμπεριφορά του όταν αποτελεί μέρος μικρών ομάδων με κοινό σκοπό και περνώντας στις ειδικές ομάδες, στον εργαζόμενο, στα συνδικάτα και στις σχέσεις πολιτών-κράτους.

1. Προτείνουμε την δημιουργία ειδικών εκδηλώσεων διαρκείας ενός σαββατοκύριακου, από ομάδες εργασίας με θέμα ένα κοινό σκοπό (π.χ. την διερεύνηση ενός πολιτικού ζητήματος, την διαβούλευση για τα στρατηγικά σχέδια μιας περιοχής ή την βοήθεια μιας ομάδας με ανάγκες). Πέρα όμως από αυτόν το σκοπό, αυτές οι τριήμερες εκδηλώσεις θα είναι σχεδιασμένες ώστε να αυξάνουν την αυτογνωσία των μελών τους σε σχέση με το πως λειτουργούν και συμπεριφέρονται ως μέλη μικρών ομάδων (5-7) ατόμων: πως συμμετέχουν στην συλλογική λήψη αποφάσεων, πως διαπραγματεύονται, πως κατανέμουν ρόλους και διαχειρίζονται χρόνο, ποιο μοντέλο αρχηγίας υιοθετούν, και άλλες τέτοιες δεξιότητες που σχετίζονται με την αυτογνωσία και βελτίωση κάποιων χαρακτηριστικών μειονεκτημάτων των νεοελληνικών μικρών ομάδων. Σκοπός είναι η δημιουργία ιδιαίτερα αποδοτικών μικρών ομάδων των 5-10 ατόμων, που να μπορούν να δράσουν ως ένα σώμα για σκοπούς που διαλέγουν, με μια αρμονική ισορροπία του Εγώ με το Εμείς.

2. Προτείνουμε μέτρα για την εξυγίανση των συνδικάτων, μέσω δημιουργίας ασφαλιστικών δικλίδων και μεθόδων άμεσης αντιπροσώπευσης, ώστε να μπορούν τα μέλη (και όχι μόνο οι υποτιθέμενοι εκπρόσωποι) μιας συντεχνίας να εκφράζονται πραγματικά, όπως επίσης και ο μέσος εκτός συντεχνίας πολίτης, ο οποίος συχνά υποφέρει από του παρατεταμένους καταστροφικούς εκβιασμούς που μια μικρή ομάδα από κομματοτραφείς συνδικαλιστές συχνότατα δημιουργούν. Η συνδικαλιστική δράση σε κλίμακα παραγωγικής μονάδας πέρα από κομματικές εξαρτήσεις, είναι σημαντικός εξισορροπητικός παράγοντας για την οικονομία και πλεονέκτημα για την ίδια την επιχείρηση. Οι εκβιαστικές πρακτικές, ο κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός, η κατάχρηση, η παρανομία, η κομματοκρατία στα συνδικάτα είναι καταστροφικές και κυρίως άδικες και ανήθικες πρακτικές.

Στο πλαίσιο της συνολικής διαπραγμάτευσης δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι οι άνεργοι δεν έχουν συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Οι εκτός αγοράς εργασίας πολίτες εκπροσωπούνται μόνο από τους θεσμούς της δημοκρατίας.

3. Προτείνουμε μέτρα για την μεθοδευμένη αύξηση του κοινωνικού κεφαλαίου, μέσω της επισκόπησης και επιταχυμένης γνωριμίας ανθρώπων των οποίων οι συνέργειες ενδέχεται να είναι ιδιαίτερα χρήσιμες όχι μόνο για τους ίδιους αλλά κατ’ επέκταση για τον κοινωνικό τους περίγυρο

4. Προτείνουμε μια σειρά μέτρων για την σταδιακή αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς το κράτος, μέσω της δημιουργίας ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου εμπιστοσύνης κράτους – πολίτη ώστε να μην μπορεί έτσι απλά π.χ. να γίνεται εφαρμογή αναδρομικών μέτρων (π.χ. φορολογικών) και ανάκληση βασικών υποσχέσεων (π.χ. σταθερό καθεστώς για επενδύσεις ηλιακής ενέργειας) της κυβέρνησης προς τους πολίτες.

5. Προτείνουμε μέτρα για την ενίσχυση και ενσωμάτωση των κοινωνικών ομάδων που μειονεκτούν και κινδυνεύουν με αποκλεισμό από την υπόλοιπη κοινωνία, μέσα ένα πλέγμα θεσμών και δυναμικών οργανισμών με άμεση συμμετοχή συμπολιτών, οι οποίοι θα υποστηρίζονται ισχυρά ως προς την τεχνογνωσία και λειτουργικότητα τους.

6. Υποστηρίζουμε ενεργά και δημιουργούμε μια υποδομή υπηρεσιών ισχυροποίησης εμπιστοσύνης και εγγύησης ασφαλείας για κάθε είδους δράσεις πολιτών που ενισχύουν την τοπική κοινωνία και επιχειρηματικότητα, αυξάνουν την από κοινού αξιοποίηση πόρων, και την απαλλάσσουν από παρασιτικούς μεσάζοντες, όπως π.χ. ηλεκτρονικά δίκτυα car pooling, time sharing, άμεση επαφή μικροπαραγωγών με αγοραστές χωρίς μεσάζοντες, όπως και τις πολλές άλλες παρόμοιες καινοτόμες ιδέες που η Ελληνική δημιουργικότητα μπορεί να γεννήσει και να κάνει πραγματικότητα.

7. Συγκεκριμένα, όσον αφόρα την ανεργία, η οποία είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα της Ελλάδας σήμερα, με την νεανική ανεργία (κάτω των 25 ετών) να ξεπερνά το 65%, και τον μέσο δείκτη γύρω στο 30%, οι εκλεγμένοι πολιτικοί μας ασχολούνται και μεριμνούν αποκλειστικά για τους κρατικούς υπαλλήλους, δηλαδή τους πελάτες τους. Οι άνεργοι δεν αποτελούν μέρος καμίας συντεχνίας που θα μπορούσε να πιέσει τους πολιτικούς και την Κυβέρνηση για παροχές και επιδόματα. Μια σύγκριση τα λέει όλα: από την αρχή της κρίσης, χάσανε τη δουλειά τους περισσότερο από 1.000.000 συμπατριώτες μας – όλοι από τον ιδιωτικό τομέα – ενώ, μέχρι στιγμής, δεν έχασε τη δουλειά του ούτε ένας κρατικός υπάλληλος. Όπως διαβάζουμε καθημερινά στις εφημερίδες, οι πολιτικοί μας κόπτονται να βρουν τρόπο να αποφύγουν την απόλυση 25.000 κρατικών υπαλλήλων που έχει ρητά συμφωνήσει να υλοποιήσει η Κυβέρνηση στο Μνημόνιο. Προτείνουμε ορισμένες άμεσες δράσεις για να βοηθηθούν οι άνεργοι, αυτό το πιο ευάλωτο τμήμα της κοινωνίας μας. Συγκεκριμένα, προτείνουμε τα εξής:

(i) Μια άμεση απογραφή των ανέργων με τις δεξιότητές τους και τη δημιουργία μιας λειτουργικής βάσης δεδομένων που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την σύζευξη ανέργων και επιχειρηματιών – Ελλήνων και αλλοδαπών– που επιθυμούν να επενδύσουν σε νέες δραστηριότητες στην Ελλάδα. Η προσφορά ειδικευμένου προσωπικού είναι ένα από τα πιο κρίσιμα κίνητρα για να πεισθεί να επενδύσει ένας επιχειρηματίας. Η βάση δεδομένων, στα Ελληνικά και Αγγλικά, πρέπει να είναι εύκολα προσβάσιμη μέσω του διαδικτύου και να επικαιροποιείται συνεχώς, ενώ πρέπει να αποτελέσει και βασικό πυλώνα για οργανωμένη προσφορά υπηρεσιών εξ’ αποστάσεως από τους ανέργους προς παγκόσμιους μισθωτές.

(ii) Έναν ειδικευμένο ιστότοπο για τους ανέργους, όπου θα μπορούν να ανταλλάσουν πληροφορίες και εμπειρίες, να αλληλοβοηθούνται και να αλληλοϋποστηρίζονται, να οργανώνουν ομάδες διεκδίκησης δικαιωμάτων, κλπ.

(iii) Ένα ισχυρότατο πρόγραμμα αναβάθμισης των δεξιοτήτων των ανέργων, επίσης και μέσω δημιουργικού και εκπαιδευτικού εθελοντισμού. Σε πολλές περιπτώσεις, υπάρχει άγνοια μεταξύ των ανέργων για το ποιες ειδικότητες έχουν ζήτηση, ώστε να επιζητήσουν εκπαίδευση σε αυτές. Σχετικές πληροφορίες μπορεί να παρέχονται μέσω του ιστότοπου που περιγράφουμε ανωτέρω.

(iv) Ένα εκτεταμένο πρόγραμμα υποστήριξης ανέργων που επιθυμούν να ιδρύσουν δικές τους επιχειρήσεις για τις οποίες έχουν τα κατάλληλα προσόντα. Ο θεσμός μπορεί να λειτουργήσει ως θερμοκοιτίδα εξέλιξης επιχειρηματικών ιδεών.

Να τερματιστεί η χρήση των κονδυλίων της Ε.Ε. για την ανάδειξη και κατάρτιση του ανθρώπινου δυναμικού, ως εναλλακτικό επίδομα ανεργίας και φυτώριο συναλλαγής και διαφθοράς.

Η ενίσχυση των δεξιοτήτων, η κοινωνική αλληλεγγύη προς όποιον επιθυμεί να βοηθηθεί και είναι πρόθυμος να προσπαθήσει, η δεύτερη, η τρίτη, η τέταρτη…. ευκαιρία προς τους πολίτες δεν είναι ελεημοσύνη. Είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη όλων.

Οι ενεργές πολιτικές κατάρτισης να γίνουν πραγματικές πολιτικές ανάδειξης του παραγωγικού δυναμικού της χώρας, αξιοποίησης του πιο πολύτιμου πόρου της, του ανθρώπινου πόρου.

Όλες τις ανωτέρω δράσεις μπορεί να υποστηρίξει ο ιδιωτικός τομέας. Η «δημιουργία, ξανά» μπορεί να παίξει έναν εποικοδομητικό ρόλο ξεκινώντας μια «Κοινωνία Δημιουργικών Ανέργων» με πρώτη δράση την ανάπτυξη του ιστότοπου για τους ανέργους. Τις υπόλοιπες δράσεις μπορεί να υλοποιήσει μια «κοινοπραξία» εταιριών και ατόμων που θα ευαισθητοποιηθούν από προσπάθειες μελών της «δημιουργίας, ξανά». Η ανάγκη είναι μεγάλη και η προσπάθεια αυτή δεν μπορεί να περιμένει την πολυπόθητη ανάπτυξη που υπόσχονται οι πολιτικοί – και που δεν θα έρθει με τη λανθασμένη στρατηγική που ακολουθεί η Κυβέρνηση.

<>VIII) Η Νέα Ελλάδα της Ευρώπης

Η Νέα Ελλάδα, όχι μόνο δεν θα απομακρυνθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά θα παίξει ένα κομβικό ρόλο στην Ευρώπη που έρχεται. Η πολύτιμη εμπειρία που θα αντληθεί από το παράδειγμα της ανόρθωσης της Ελλάδας θα χρησιμοποιηθεί για την βοήθεια όλου του Ευρωπαϊκού Νότου, που αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα.

Για να μπορέσουμε όμως να ξεπεράσουμε την Ευρωπαϊκή κρίση που διανύουμε, που έχει φτάσει στο σημείο να δημιουργεί υπαρκτές απειλές για πιθανή αποσύνθεση του οικοδομήματος της Ένωσης, θα απαιτηθεί μια βαθύτατη θεσμική ενδυνάμωση και αύξηση του βαθμού ολοκλήρωσης της ενοποίησης. Το όραμα αυτό θα πρέπει να αποκτήσει μια μικρή αλλά ισχυρή και στοχοπροσηλωμένη ομάδα υποστηρικτών, με κατανομή σε διάφορες κομβικές θέσεις του Ευρωπαϊκού μηχανισμού αλλά και των χωρών - μελών. Η αντίσταση των κατεστημένων των επί μέρους εθνικών κυβερνήσεων προς την περεταίρω προαγωγή της ένωσης πρέπει να μειωθεί και πρέπει να καταστεί ξεκάθαρο ότι μια χαλαρή ή διασπασμένη Ευρώπη δεν θα μπορέσει να σταθεί ανάμεσα στα νέα οικονομικά αναπτυσσόμενα μεγαθήρια, που πέρα από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Βορειοαμερικανική ελεύθερη ζώνη εμπορίου, περιλαμβάνουν την διαρκώς αναπτυσσόμενη και κολοσσιαία Κίνα, την ανακάμπτουσα Ρωσία, αλλά και νέες ισχυρές δυνάμεις όπως η Ινδία και διάφορες άλλες χώρες και εμπορικές ενώσεις χωρών. Πρέπει να καταστεί πασιφανές στο μυαλό του κάθε Ευρωπαίου ότι ο τεχνολογικός και πολιτισμικός πλούτος τον οποίο οι πρόγονοι μας δημιούργησαν δεν θα μας δίνει για πολύ ακόμα προβάδισμα, μια και όλη η ανθρωπότητα αναπτύσσεται και συνεισφέρει. Και κυρίως, πρέπει να γίνει σαφές ότι μια ασθενής και διασπασμένη Ευρώπη, δεν θα μπορέσει να μείνει πιστή στις ανθρωπιστικές και δημοκρατικές αρχές της, εν τω μέσω πολύ ισχυρότερων οικονομιών που στηρίζονται, τουλάχιστον μέχρι τώρα, σε διαφορετικά καθεστώτα. Είναι ζήτημα πλέον επιβίωσης – και όχι με σκοπό τον παγκόσμιο ανταγωνισμό, αλλά με σκοπό την ενδυνάμωση εκείνη που θα επιτρέψει στην Ευρώπη να διατηρήσει την ανεξαρτησία της και τις αρχές της, ώστε να διαπραγματεύεται και να συνεργάζεται επί ίσοις όροις στην επερχόμενη παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα.

Για να φτάσουμε όμως εκεί, πέρα από άμεσες προτεινόμενες θεσμικές αλλαγές στους μηχανισμούς της Ένωσης, πρέπει να βρεθούν λύσεις για α) μια ουσιώδη εξισορρόπηση μεταξύ Βορρά και Νότου, β) να ρυθμιστεί ο ρόλος της Μεγάλης Βρετανίας, και γ) για να επανατοποθετηθεί σε γερές και αμοιβαία κατανοητές βάσεις η σημαντικότατη σχέση Ηνωμένων Πολιτειών και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε επίπεδο απτών δράσεων λοιπόν, προτείνουμε:

1. Την δημιουργία μιας ισχυρής ενωτικής Ευρω-ομάδας με εκπροσώπηση σε κομβικές θέσεις όλων των Ευρωπαϊκών χωρών, που να προωθήσει ένθερμα την περεταίρω ολοκλήρωση.

2. Την δημιουργία δεξαμενών σκέψης για βασικά ζητήματα του μέλλοντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την Ελλάδα να αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο

3.Τον άμεσο πολλαπλασιασμό των σεμιναρίων ενημέρωσης αλλά και κάθε άλλης μορφής δημοσιότητας για τις θετικές επιπτώσεις και το όραμα της Ένωσης.

4. Την επιλεκτική προσέλκυση υψηλοτάτου επιπέδου Ευρωπαϊκού ανθρωπίνου δυναμικού στην Ελλάδα μέσω της δημιουργίας επιχειρήσεων και ερευνητικών κέντρων που να συνδυάζουν την φύση, το κλίμα, και το επίπεδο ζωής της Ελλάδας με ένα ιδιαίτερα ελκυστικό εργασιακό περιβάλλον.

<>IX) Η Νέα Ελλάδα του Κόσμου

Ένα θεμελιώδες, και ιδιαίτερα απτό, ζήτημα που δεσπόζει στο παγκόσμιο σκηνικό, είναι η κρίση της Δυτικής Δημοκρατίας. Τι εννοούμε όμως με αυτό? Υπό το πρίσμα των τελευταίων εξελίξεων, το ζήτημα είναι το εξής:

Ευτυχώς, τουλάχιστον για οποιονδήποτε οραματίζεται μια ανθρωπότητα ίσων ευκαιριών και με διαφύλαξη των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους, η ανάπτυξη δεν αποτελεί πλέον μονοπώλιο του παραδοσιακού δυτικού κόσμου, αλλά έχει αρχίσει να επεκτείνεται, έστω και με ιδιαίτερες αντιθέσεις και ποικίλα άλλα ζητήματα, σε ένα μεγάλο μέρος της υφηλίου. Δυστυχώς όμως, αυτή η οικονομική ανάπτυξη και ανάπτυξη υποδομών, δεν συνοδεύεται σε πολλές περιπτώσεις από καθεστώτα που σέβονται τις βασικές Αρχές του Διαφωτισμού, της Δημοκρατίας, και της Ελεύθερης Σκέψης. Ακόμα πιο ανησυχητικά, διαφαίνεται ότι οι Δυτικές Δημοκρατίες, και κυρίως η Ευρώπη, έχουν ένα σημαντικό μειονέκτημα σε σχέση με άλλα πιο συγκεντρωτικά και ενδεχομένως αυταρχικά καθεστώτα: Η διατήρηση μακροπρόθεσμων στρατηγικών, και η επιτυχής υλοποίηση σημαντικών μεταρρυθμίσεων είναι ιδιαίτερα δύσκολη στις δυτικές δημοκρατίες. Γιατί? Επειδή η εναλλαγή των κυβερνώντων και το υψηλό πολιτικό κόστος μιας βραχυπρόθεσμα κατηγορίσιμης ως αντιλαϊκής αλλά μακροπρόθεσμα ιδιαίτερα ωφέλιμης για όλα τα κοινωνικά στρώματα πολιτικής, κάνουν τις δυτικές δημοκρατίες αργές και δύσκολες στην αναπροσαρμογή και έτσι κινδυνεύουν να χάσουν την αυτοδυναμία τους και να εξαρτηθούν από πολύ λιγότερο δημοκρατικούς κολοσσούς.

Έτσι, όχι μόνο ενδέχεται να μην επεκταθεί ο εκδημοκρατισμός και η διάδοση βασικών ανθρωπιστικών αρχών σε όλο τον αναπτυσσόμενο κόσμο, αλλά συγχρόνως διαφαίνεται ο κίνδυνος η Ευρώπη να πάψει να χαίρει του αυξημένου ανθρωπισμού και ελευθερίας της. Και βέβαια, ο κίνδυνος ακραίων καταστάσεων αυξάνει, υπό αυτό το σκεπτικό.

Οπότε, το παραπάνω θεμελιώδες ερώτημα σε σχέση με τους μηχανισμούς που θα επιτρέψουν να διασφαλίσουμε την βιωσιμότητα της Δυτικής Δημοκρατίας, πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο μιας ευρύτατης συζήτησης. Θα πρέπει όχι μόνο να ξεκινήσουμε από θεμελιώδη ερωτήματα, όπως το ποιά είναι μια τυπολογία των ποικίλων μορφών δυσλειτουργίας της Δημοκρατίας και πως τις μετράμε και αντιμετωπίζουμε, αλλά να δημιουργήσουμε μεθόδους αποδοτικής μέτρησης, εποπτείας και συνεχούς βελτιστοποίησης των βασικών λειτουργιών της Δημοκρατίας, με ένα ορθολογικό – εμπειρικό – τεχνολογικό σύνολο εργαλείων.

Πέρα από το θεμελιώδες αυτό ερώτημα του πώς θα επιτρέψουμε την Δημοκρατία και τις βασικές αρχές του Διαφωτισμού να παραμείνουν ισχυρές και κυρίαρχες στον 21^ο αιώνα, τίθενται πολλαπλά άλλα σημαντικά ερωτήματα σε σχέση με την Ελλάδα στον κόσμο, και πιο συγκεκριμένα σε σχέση με την εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς εμπορικές και πολιτιστικές σχέσεις, όπως: ποιό είναι το μέλλον της Αραβικής Άνοιξης και πώς σχετίζεται με την Ελλάδα? Ποιές είναι οι περεταίρω προοπτικές μεσογειακής συνεργασίας? Ποιές είναι οι επιπτώσεις και οι ευκαιρίες της τουρκικής ενδυνάμωσης? Πως εξισορροπούμε τις σχέσεις μας με την Ρωσία και την Κίνα, όπως και το υπόλοιπο μπλοκ των BRICS? Κάποιες άλλες ενδιαφέρουσες ευκαιρίες επίσης διαφαίνονται σε σχέση με την Λατινική Αμερική και την Αφρική, λαμβάνοντας υπόψιν την ανάπτυξη τους και τη δυνατότητα εξαγωγής τεχνογνωσίας και έργων.

Επίσης, εξαιρετικά σημαντικό μέρος της Ελλάδας εν τω Κόσμω αποτελεί ο απόδημος Ελληνισμός και οι απανταχού υπαρκτοί και εν δυνάμει Φιλέλληνες. Αυτό το δυναμικότατο τμήμα της Ελλάδας ελάχιστα έχει ακόμα συντονιστεί με τον εγχώριο Ελληνισμό. Αποτελεί, παραταύτα, ένα από τα πιο ζωντανά μέρη του. Παρακάτω προτείνουμε πολλαπλές συγκεκριμένες δράσεις για τους απόδημους και τους Φιλέλληνες.

Τέλος, θεωρώντας την Ελλάδα σαν ένα ενιαίο ζωντανό οργανισμό, με εκατομμύρια κύτταρα του παρελθόντος όπως και ακόμα περισσότερα αγέννητα μελλοντικά, εξαιρετικά σημαντικό ρόλο παίζει η επιλεκτική μεμβράνη μέσα από την οποία ο οργανισμός αυτός ανταλλάσσει, δανείζει και δανείζεται Ανθρώπους και Ιδέες με την ανθρωπότητα. Σε επίπεδο κράτους, το μεταναστευτικό ζήτημα αποτελεί μερική αντανάκλαση αυτής της ιδεώδους μεταφοράς. Πρέπει λοιπόν να ρωτήσουμε: Πως θα θέλαμε να σχεδιάσουμε την μελλοντική μας μεταναστευτική πολιτική – αμφίδρομα? Πόσο μπορούμε να την ελέγξουμε? Και σημαντικότατα, πως αντιμετωπίζουμε το μείζον ζήτημα της υπάρχουσας μετανάστευσης εντός της Ελλάδας, αλλά και την ολοένα και αυξανόμενη εκροή εγκεφάλων προς τα έξω?

Οπότε, κάποιες από τις βασικές Δράσεις που προτείνουμε είναι οι εξής:

1. Εντατική μελέτη του Θεμελιώδους ζητήματος της Δυτικής Δημοκρατίας στον 21^ο αιώνα, όχι μόνο με θεωρητικά, αλλά και με εμπειρικό-τεχνολογικά εργαλεία και πειράματα.

2. Δημιουργία μιας πιο μακροχρόνιας και εκτεταμένης εξωτερικής πολιτικής σκέψης και σχεδίασης, με έμφαση στην Εμπορική και Πολιτιστική διάσταση, και επίσης ενεργοποιώντας το δίκτυο των αποδήμων προς αυτή την κατεύθυνση

3. Ενδυνάμωση του συντονισμού και ισχυρή συμμετοχή των αποδήμων στα εγχώρια ζητήματα – μέσω της επιστολικής ψήφου και ηλεκτρονικής ψήφου, μέσα από οργανωμένη περιοδική παρουσία αλλά και αδερφοποίηση και συμμετοχή σε βασικές λειτουργίες. Ο κάθε απόδημος που θέλει και μπορεί πρέπει να έχει πέρα από ένα κομμάτι γης και ένα κήπο για να καλλιεργήσει, ένα χώρο δραστηριοτήτων και μια ομάδα νέων παιδιών στην Ελλάδα για να μεταφέρει την εμπειρία του, να καθοδηγήσει και να ενδυναμώσει!

4. Μεθοδευμένη και επιλεκτική προσέλκυση εν δυνάμει Φιλελλήνων. Ο κάθε πολλά υποσχόμενος νέος του πλανήτη, πρέπει όχι μόνο να έρθει στην Ελλάδα και να αποκομίσει μια καλά προετοιμασμένη αξέχαστη εμπειρία, αλλά πρέπει και να αποκτήσει προσεκτικά ταιριασμένους φίλους από την χώρα και τους απόδημους. Αυτοί όχι μόνο θα συνεργαστούν μαζί του στο μέλλον ή θα δράσουν ως τη γέφυρα του με την Ελλάδα, αλλά θα αποτελούν και τον τρόπο για να έχει μια άμεση προσωπική φιλία με τον Ελληνισμό ο κάθε μελλοντικός ηγέτης της υφηλίου!

5. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να βοηθήσει ενεργά στην φύλαξη των συνόρων μας, και κυρίως πρέπει να συμμετέχει κατά πληθυσμιακή αναλογία στην υποδοχή των παρανόμων μεταναστών που εισέρχονται στο χώρο της μέσω της Ελλάδας. Δεν νοείται η χώρα υποδοχής να έχει όλο το βάρος της υποστήριξης όλων αυτών των ανθρώπων που χρειάζονται την βοήθεια μας – η κάθε χώρα μέλος πρέπει να αναλαμβάνει το μέρος της διαδικασίας χειρισμού των μεταναστών που της αναλογεί.

6. Η εκροή εγκεφάλων θα μπορούσε να μην έχει μόνο αρνητικές επιπτώσεις, αν μπορούσαμε να διατηρήσουμε μια ισχυρή επαφή τους με τη χώρα. Έτσι και αλλιώς, ένας γόνιμος κύκλος παροδικής ανταλλαγής με την υπόλοιπη ανθρωπότητα μπορεί να είναι ιδιαίτερα εποικοδομητικός εκατέρωθεν. Πρέπει με κάθε τρόπο να φροντίσουμε να μετατρέψουμε την εκροή σε κάτι θετικό – δίνοντας κίνητρα για μερικού χρόνου συμμετοχή στα εγχώρια στους νέους ειδικευμένους αποδήμους και επιτρέποντας τους να δρουν ως γέφυρες με τους πιο μακροχρόνια απόδημους. Έτσι, ακόμα και αν η γεωγραφική απόσταση θα υπάρχει, οι εκρέοντες εγκέφαλοι θα αποτελούν γόνιμο μέλος του Ελληνισμού και πραγματικούς πρεσβευτές του στην υπηρεσία της Ανθρωπότητας.

<>Χ. Εν Κατακλείδι

Παρά τη φαινομενικά ιδιαίτερα άσχημη εικόνα της Ελλάδος στα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης και παρά τις όντως μεγάλες δυσκολίες που ένα σημαντικό τμήμα του Ελληνισμού περνά καθημερινά, η αλήθεια είναι ότι τα βασικά θετικά χαρακτηριστικά μας παραμένουν ακόμα ισχυρότατα: Το ανθρώπινο δυναμικό μας, ο φυσικός μας πλούτος, η μακρά και ισχυρότατη πολιτισμική μας παράδοση και η επίδραση της στην ανθρωπότητα, το παγκόσμιο δίκτυο Ελλήνων και Φιλελλήνων. Επίσης, κάποιοι από τους βασικούς μας παραγωγικούς τομείς, εξακολουθούν να είναι πρωτοπόροι και ισχυρότατοι παγκόσμια, όπως η ναυτιλία και ο τουρισμός. Οπότε, ακόμα και αν ο ιδιωτικός μας τομέας έχει χτυπηθεί, ακόμα και αν το κράτος χρειάζεται ισχυρή αναμόρφωση, ακόμα και αν η κοινωνία μας έχει αποσυντονιστεί – συνεχίζουμε να έχουμε ισχυρότατα στοιχεία παγκόσμιας σημασίας για να τα ξαναδημιουργήσουμε! Και εν κατακλείδι, όπως έλεγε ο Ελύτης

“Αν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις!”

Ας ενώσουμε λοιπόν τα χέρια, και με τη διαύγεια του νου και τη δύναμη της καρδιάς, ας ονειρευτούμε, και ας δημιουργήσουμε ξανά την Ελλάδα που μας αξίζει!

<> 

Παραρτήματα

<>Π1) Τέλος των Μονοπωλίων και Ολιγοπωλίων, και επιτάχυνση Ιδιωτικοποιήσεων

Τα μονοπώλια, τα ολιγοπώλια και οι κρατικά ρυθμισμένες πρόσοδοι στερούν πλούτο από όλους υπέρ λίγων. Μικραίνουν όμως τον συνολικό πλούτο, μας κάνουν όλους φτωχότερους. Πέρα από άδικα και ανήθικα καταστρέφουν το βασικό πλεονέκτημα του γένους: το «δαιμόνιο» του έλληνα.

Στην κοινωνία που ονειρευόμαστε καθένας θα μπορεί να δοκιμάσει στην πράξη τα όνειρά του. Κανένας δεν θα μπορεί να αποκλείσει κάθε πολίτη νέο ή πιο ηλικιωμένο, από να ξεκινήσει μια δουλειά, να ασχοληθεί με μια επιστήμη, να ασκήσει ένα επάγγελμα, να επιχειρήσει να ζήσει μια ζωή όπως την θέλει. Αυτό θα κάνει όλους καλύτερους και όλους πλουσιότερους σε υλικά αγαθά, σε χρόνο, σε ποιότητα ζωής σε ικανοποίηση από τον εαυτό μας.

Στην κοινωνία που ονειρευόμαστε όλοι έχουν επίσης και μια δεύτερη και μια τρίτη ευκαιρία, και όσες ακόμη χρειαστεί ώστε μαθαίνοντας από τις αποτυχίες τους να γίνονται καλύτεροι, να βελτιώνονται να σηκώνονται πάλι όρθιοι και να αντιμετωπίζουν τη ζωή. Αρκεί να το θέλουν και να το προσπαθούν και οι ίδιοι.

Στην κοινωνία που ονειρευόμαστε κανείς δεν αισθάνεται αβοήθητος όταν ο ίδιος θέλει να βοηθήσει τον εαυτό του και τους άλλους με την σειρά του.

1. Τέλος των μονοπωλίων και ολιγοπωλίων κρατικών και ιδιωτικών:

Ενίσχυση της Επιτροπής Ανταγωνισμού και των μηχανισμών καταπολέμησης ολιγοπωλιακών και μονοπωλιακών πρακτικών με την αναβάθμισή της Ανεξάρτητη Ρυθμιστική Αρχή για την Διασφάλιση του Ανταγωνισμού και της Καινοτομίας, η οποία στελεχώνεται από ειδικούς εμπειρογνώμονες και της διατίθενται όλα τα μέσα και οι πόροι για να ασκήσει το έργο της.

1. Διασφάλιση σε κάθε σε πολίτη της συνταγματικής ελευθερίας να εργάζεται και να παράγει σε ίσους όρους με κάθε άλλον.
2. Εξέταση προληπτικά και κατασταλτικά κάθε περιοριστικού μέτρου και όρου στην ελευθερία των πολιτών και των επιχειρήσεων με βάση τεκμηριωμένες μελέτες.
3. Η Αρχή δικαιούται να διατάξει την διάσπαση λειτουργίας επιχειρήσεων, να επιβάλλει πρόστιμα, να απαγορεύσει την λειτουργία, να ακυρώσει ρυθμίσεις του Κράτους που περιορίζουν τον ανταγωνισμό και αποτρέπουν τους πολίτες από το να ασκήσουν το επάγγελμα ή την δραστηριότητά τους.
4. Ελέγχει τις ιδιωτικές και δημόσιες πρακτικές ανταγωνισμού, όπως την παρεμπόδιση με διοικητικό τρόπο εισόδου νέων επιχειρήσεων στην αγορά ή νέων επαγγελματιών, και την περιοριστική κατανομή κρατικών πόρων και αδειών λειτουργίας.
5. Εκδίδει προσωρινές και άμεσα εφαρμόσιμες ρυθμίσεις απελευθέρωσης αγορών και υπηρεσιών, σε περίπτωση κατάργησης με απόφασή της κρατικών περιοριστικών ρυθμίσεων.
6. Η Αρχή συνδέεται με την δικαιοσύνη με την τοποθέτηση ειδικά εκπαιδευμένων εισαγγελέων ανταγωνισμού και την υπαγωγή σε αυτήν ειδικής αστυνομικής δύναμης. Οι αποφάσεις της Αρχής είναι άμεσα εκτελεστές και προσβάλλονται μόνο δικαστικά.

2. Επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και της λειτουργίας δημόσιων παραγωγικών μονάδων:

i. Μακροχρόνιες συμβάσεις

ii. Δεσμευτικά χαμηλότερο κόστος

iii. Υψηλή ποιότητα παρερχομένων υπηρεσιών

iv. Αποσύνδεση της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης από το άμεσο εισπρακτικό όφελος και σύνδεσή της με το πολλαπλασιαστικό όφελος της λειτουργίας τους για την οικονομία (θέσεις εργασίας και ανάπτυξη) και την υψηλή ποιότητα και χαμηλό κόστος των υπηρεσιών που θα επιδιώκεται κατά προτεραιότητα να παρέχουν οι ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις.

<>Π2) Ο Επενδυτικός Νόμος

Ο επενδυτικός νόμος θεσπίζει ένα πλέγμα κινήτρων για την ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων. Στόχος του θα έπρεπε να είναι η διασφάλιση συνθηκών που επιτρέπουν την δημιουργία νέων επιχειρήσεων οι οποίες δεν θα μπορούσαν να δημιουργηθούν στις συνθήκες της αγοράς για έναν από τους ακόλουθους λόγους:

1. Χαμηλή οριακή παραγωγικότητα επενδύσεων μικρής κλίμακας για γεωγραφικούς ή άλλους τοπικούς λόγους

2. Αντιστάθμιση των εμποδίων που δημιουργεί το μέγεθος και οι πρακτικές των υφιστάμενων επιχειρήσεων στην ίδια αγορά

3. Προσέλκυση στοχευμένων επενδύσεων ειδικής τεχνογνωσίας και ανάπτυξη νέων μορφών τεχνολογικής παραγωγής υψηλού ρίσκου

4. Δημιουργία συνθηκών για την γέννηση ενός νέου επιχειρηματικού πεδίου και μιας νέας αγοράς.

5. Αντιστάθμιση περιφερειακών γεωγραφικών μειονεκτημάτων και αξιοποίηση οριακών πόρων.

Από τα παραπάνω είναι προφανές ότι ο επενδυτικός νόμος θα έπρεπε να αφορά τις επιχειρήσεις και τις επιχειρηματικές δραστηριότητες που δυσκολεύονται να γεννηθούν για ειδικούς λόγους, αλλά εφόσον γεννηθούν είναι βιώσιμες και ανεβάζουν την συνολική ανταγωνιστικότητα της χώρας. Αντιτίθεται έτσι φυσιολογικά στα συμφέροντα των υφιστάμενων παραδοσιακών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που θα δουν να αυξάνεται ο ανταγωνισμός στην αγορά ή θα ανταγωνίζονται για τους ίδιους πόρους (ανθρώπινους και άλλους) με νεοεισερχόμενους. Ο επενδυτικός νόμος πρέπει να είναι μια θερμοκοιτίδα του μέλλοντος για μια κοινωνία που πιστεύει στο μέλλον της.

Η στόχευσή του πρέπει να είναι απολύτως συγκεκριμένη, οι προτεραιότητες αναλυτικά καθορισμένες και οι αποφάσεις που λαμβάνονται απολύτως συγκεκριμένες και αιτιολογημένες και να στηρίζονται σε αποφάσεις ανεξάρτητης διαδικασίας αξιολόγησης.

Τα κίνητρα στο πλαίσιο του επενδυτικού νόμου πρέπει να είναι εξειδικευμένα και να έχουν κυρίως φορολογική μορφή ή άλλες μορφές εγγυοδοσίας ώστε να εξασφαλιστεί η αρχική ρευστότητα, ενώ οι άμεσες επιδοτήσεις πρέπει να περιοριστούν στο ελάχιστο. Η έμφαση πρέπει να δοθεί σε επενδύσεις καινοτομίας και υψηλής τεχνολογίας.

Όπως και όλοι οι προηγούμενοι, ο σημερινός Αναπτυξιακός Νόμος βασίζεται στο μοντέλο κρατικών επιδοτήσεων για να επιτευχθούν ορισμένοι συγκεκριμένοι «εθνικοί» στόχοι. Ποιοι είναι αυτοί οι στόχοι; Πόσο έχουμε πλησιάσει την επίτευξή τους μετά από δεκαετίες στον ίδιο δρόμο;

Ο βασικός στόχος είναι η προσπάθεια ανάπτυξης συγκεκριμένων περιοχών ή κλάδων, που απεικονίζεται με την κλιμάκωση των ποσοστών των επιδοτήσεων ανάλογα με τη σχετική ανάπτυξη της κάθε περιοχής. Ένας άλλος στόχος είναι η υποστήριξη ορισμένων κατηγοριών επενδύσεων που θεωρούνται από το Κράτος ως επιθυμητές.

Δυστυχώς, ο απολογισμός της προσπάθειας είναι τελείως αποθαρρυντικός. Οι στόχοι δεν έχουν επιτευχθεί. Η επαρχία έχει γεμίσει κουφάρια εγκαταλελειμμένων κτιρίων που είχαν επιδοτηθεί για βιομηχανικές, τουριστικές και άλλες επιχειρήσεις που απέτυχαν. Η πολυπόθητη ανάπτυξη δεν έχει ακόμα φθάσει. Το μόνο αδιαμφισβήτητο επίτευγμα είναι η άνθηση της διαφθοράς με υπερτιμολογήσεις, πλαστά παραστατικά, κλπ, κλπ.

Τι έφταιξε; Το πρόβλημα είναι αυτό καθεαυτό το αναπτυξιακό μοντέλο. Οι διαδοχικές κυβερνήσεις που περάσανε όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουν αντιληφθεί ότι οι προσπάθειές τους είναι καταδικασμένες να πέσουν στο κενό εφόσον εναντιώνονται στους φυσικούς κανόνες της αγοράς. Οι επιδοτήσεις ενθαρρύνουν επενδύσεις που δεν δικαιολογούνται από τη ζήτηση, τα κόστη, την τεχνογνωσία, την κερδοφορία και άλλες τέτοιες ενοχλητικές λεπτομέρειες. Οι επιδοτήσεις τείνουν να προσελκύουν κακούς επενδυτές που θαμπώνονται από το ύψος της επιδότησης αντί να πασχίσουν να στήσουν ανταγωνιστικές επιχειρήσεις χωρίς την επιδότηση. Επιπλέον οι άστοχες επιδοτήσεις αφαιρούν από την Οικονομία πολύτιμους πόρους που ουσιαστικά σπαταλούνται για εφήμερες προσπάθειες που έχουν μικρή πιθανότητα επιτυχίας.

Σε τι πρέπει να στοχεύει ο Αναπτυξιακός Νόμος; Με απλά λόγια, πρέπει να ενισχύει ελπιδοφόρες, καινοτόμες, ανταγωνιστικές επιχειρήσεις που μπορούν να σταθούν στην ελεύθερη παγκοσμιοποιημένη αγορά χωρίς επιδοτήσεις. Αν αυτές οι επιχειρήσεις χρειάζονται κεφάλαια για να αναπτυχθούν, το Κράτος να προσφέρει εγγυήσεις στις τράπεζες, αλλά βεβαίως τα δάνεια να αποπληρώνονται. Οι σοβαροί και υπεύθυνοι επενδυτές πιστεύουν στην ορθότητα της απόφασής τους να επενδύσουν και δεν θα αποθαρρυνθούν από το δίκαιο αίτημα της αποπληρωμής των δανείων που τους επέτρεψαν να υλοποιήσουν το όνειρό τους. Όλα τα άλλα – ποσοστά ανά περιοχή, επιλογή κατηγοριών επενδύσεων, κλπ – να καταργηθούν άμεσα, τελεία και παύλα.

Αλλά, αυτό δεν φθάνει. Το Κράτος πρέπει να καταργήσει τις διαδικασίες που σήμερα απαιτούνται για ίδρυση επιχειρήσεων, αδειοδοτήσεις, κλπ. Εταιρείες πρέπει να ιδρύονται διαδικτυακά σε μερικά λεπτά, οι κανόνες για τη λειτουργία επιχειρήσεων πρέπει να αναρτηθούν στο διαδίκτυο και οι επιχειρηματίες να είναι ελεύθεροι να λειτουργήσουν με βάση τους κανόνες αυτούς. Όποιος βρεθεί παραβάτης των κανόνων να τιμωρείται, αλλά η προληπτική απαίτηση του Κράτους για αδειοδοτήσεις πρέπει να περιορισθεί στο απολύτως αναγκαίο και μόνο.

<>Π3) Ανάπτυξη και Φυσικός / Πολιτισμικός Πλούτος

Σύνδεση της ανάπτυξης με τον φυσικό και πολιτισμικό πλούτο μας, μέσα από την:

i. Άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων για την οικονομική αξιοποίηση του φυσικού και πολιτισμικού πλούτου.

ii. Διάκριση, αλλά στενή συνεργασία και αμοιβαίος έλεγχος, μεταξύ των επιστημονικών οργάνων και λειτουργιών και του διοικητικού μηχανισμού που λειτουργεί τις πολιτισμικές και περιβαλλοντικές υπηρεσίες.

iii. Επιβράβευση εκείνων των υπηρεσιών που προσελκύουν περισσότερο τον πολίτη και παράγουν πολυσχιδές και με πολλαπλασιαστικά οφέλη πολιτιστικό ή/και περιβαλλοντικό «προϊόν».

<>Π4) Ρευστότητα

Η διασφάλιση σταθερότητας του δημοσιονομικού περιβάλλοντος, της θέσης της χώρας στην Ευρωζώνη και της φερεγγυότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την διασφάλιση της ρευστότητας στην αγορά μέσω:

1. Της αποκατάστασης της δανειακής αξιοπιστίας της χώρας και των επιχειρήσεών της.

2. Της προσέλκυσης καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες με την παροχή ισχυρών φορολογικών και άλλων κινήτρων σε συνδυασμό με την ένταξη του Ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα (ισχυρές τράπεζες, διεθνείς συνεργασίες).

3. Άμεσο τερματισμό των πρακτικών της έκδοσης έντοκων γραμματίων για την χρηματοδότηση του Δημοσίου που αφαιρούν ρευστότητα από την αγορά και κάθε άλλης πρακτικής του κράτους που αφαιρεί ρευστότητα από την αγορά.

i. Άμεση μείωση των δαπανών του Δημοσίου με καλύτερη διαχείριση του χρονισμού τους.

ii. Σε ακραίες συνθήκες έλλειψης ρευστότητας στο δημόσιο αλλαγή του τρόπου βραχυχρόνιας χρηματοδότησης, Αντί να αφαιρείται από την αγορά ρευστότητα (δηλαδή να δημιουργούνται και άλλοι άνεργοι) να πληρώνονται οι πλέον ευνοημένοι δικαιούχοι του δημοσίου με βραχυχρόνια χρεόγραφα του ελληνικού δημοσίου, όπως έντοκα γραμμάτια (για παράδειγμα μέρος της δαπάνης μισθοδοσίας όσων δεν αποδέχονται την ευθυγράμμιση των αποδοχών τους με αυτές αντίστοιχων εργασιών στον ιδιωτικό τομέα ή για συμβολικούς λόγους και μέρος των αμοιβών του πολιτικού προσωπικού). Κάθε ευρώ που αφαιρεί το Ελληνικό Κράτος δανειζόμενο υποχρεωτικά από τα ελάχιστα χρήματα που έχουν μείνει στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι πράξη βαθειά ανήθικη. Δημιουργεί κι άλλους ανέργους κι άλλες κλειστές επιχειρήσεις κι άλλα λουκέτα, μειώνει την δυνατότητα της χώρας να επενδύσει και να παράγει.

iii. Επί μεγάλο χρονικό διάστημα το τραπεζικό σύστημα έχει ξεφύγει από την αποστολή του. Η χρηματοδότηση του επιχειρείν αντί να γίνεται στη βάση επιχειρηματικών σχεδίων, έχει καταντήσει μια γραφειοκρατική διεκπεραίωση χωρίς καμία προτιθέμενη αξία. Οι τράπεζες αντί για σύμβουλοι των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα των start-ups, περιμένουν εν πολλοίς να βγάλουν τα χρήματά τους άκοπα από τους τόκους ή ακόμα χειρότερα από την εκποίηση των λεγόμενων collaterals που ζητούν στις δανειοδοτήσεις. Αντί να αξιολογούν την επιχειρηματική ιδέα, την επάρκεια της ομάδας, να επηρεάζουν ενεργητικά τα επιχειρηματικά εγχειρήματα και να τα παρακολουθούν σε όλη την πορεία μέχρι την αποπληρωμή του δανείου, έχουν εκφυλιστεί σε ένα μόρφωμα που συγκρίνεται ευθέως με το προβληματικό κρατικό τομέα.

Χρειαζόμαστε ένα νέο θεσμικό πλαίσιο ώστε οι τράπεζες να έχουν οικονομικές επιπτώσεις για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, ώστε να μην δανείζουν στη βάση της εξασφάλισης από collaterals αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο. Πρέπει να είναι υποχρεωμένες να συμμετέχουν ενεργητικά στις επενδύσεις των επιχειρήσεων. Η χρήση των collaterals στις δανειοδοτήσεις πρέπει να περιοριστεί, αντί να είναι ο κανόνας όπως σήμερα. Χρειαζόμαστε έναν τραπεζικό κλάδο σύμβουλο παραγωγικών επενδύσεων στην εμπροσθοφυλακή της ανάπτυξης αντί έναν μεταπράτη χρηματοοικονομικών προϊόντων.

Χρειαζόμαστε επαναπροσδιορισμό του θεσμικού πλαισίου, διευκόλυνση των Venture Capitals και της εγγυοδοσίας και θέσπιση αξιολόγησης των τραπεζών στη βάση του αναπτυξιακού τους αποτυπώματος. Π.χ. τράπεζες με υψηλότερα αναπτυξιακά αποτελέσματα να διευκολύνονται με «φθηνότερο» χρήμα αντί τραπεζών με πιο συμβατική λειτουργία.

<>Π5) Δημόσιες επενδύσεις, επενδυτικός νόμος, αρχές λειτουργίας δημόσιων δικτύων, δημόσιες αναπτυξιακές δράσεις

Αναδιαμόρφωση του συστήματος σχεδιασμού και αξιολόγησης των Δημοσίων επενδύσεων και επιλογής των έργων, με απλοποίηση, διαφάνεια, ανεξάρτητες ομάδες ειδικών εμπειρογνωμόνων, διεθνή συνεργασία, μεταφορά καλών πρακτικών. Βασικοί στόχοι των δημοσίων επενδύσεων είναι;

1. Η δημιουργία υποδομών (και η ανάπτυξη παραγωγικού ανθρώπινου δυναμικού), η δημιουργία δικτύων μεγάλης κλίμακας (δρόμοι, δίκτυα διανομής ενέργειας, δίκτυα τραίνων, λιμάνια, αεροδρόμια ακόμη και soft δίκτυα διανομής προϊόντων), η δημιουργία των βασικών προϋποθέσεων παραγωγής (υποδομές παροχής πληροφορίας, τεχνογνωσίας κλπ). Όλα αυτά εξασφαλίζουν την δυνατότητα ανάπτυξης παραγωγικής δραστηριότητας από τις επιχειρήσεις και τους ιδιώτες.

Τα δίκτυα, τα οποία προϋποθέτουν επένδυση μεγάλης κλίμακας και σχετικά σημαντικό κόστος λειτουργίας, όντας δημόσια και σε πολλές περιπτώσεις μη ανταποδοτικά προς το δημόσιο, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για εισδοχή νέων επιχειρήσεων και επομένως ανταγωνισμού και ανάπτυξης. Το χαμηλό κόστος χρήσης τους και η υψηλή ποιότητα βελτιώνει την συνολική παραγωγικότητα επιτρέποντας την αξιοποίηση πολύτιμων πόρων σε γεωγραφικές περιοχές και κοινωνικές ενότητες οριακού κόστους παραγωγής.

Με απλά λόγια επιτρέπουν την πλήρη ανάπτυξη των δυνατοτήτων παραγωγής πλούτου της οικονομίας η οποία επιστρέφει και στο Δημόσιο μέσω των φόρων και των εισφορών των εργαζομένων και των επιχειρήσεων.

Αυτό είναι ακόμη πιο σημαντικό στην περίπτωση χωρών με κατακερματισμένη γεωγραφία. Στην ειδική περίπτωση της Ελλάδας η γεωγραφική θέση και το κατακερματισμένο τοπίο αποτελεί ταυτόχρονα συγκριτικό μειονέκτημα και το βασικό συγκριτικό πλεονέκτημα εφόσον κατορθώσει η χώρα να το αναδείξει ως τέτοιο μέσω ποιοτικών, σταθερών και χαμηλού κόστους χρήσης δικτύων.

Ο δημόσιος χαρακτήρας και η ανεξάρτητη ρύθμισή τους πρέπει να έχει αποκλειστικό στόχο τη διασφάλιση του υγιούς ανταγωνισμού, την αποφυγή μονοπωλιακών και ολιγοπωλιακών καταστάσεων, την πρόσβαση νέων επιχειρήσεων στην αγορά και την διασφάλιση της ανάπτυξης των περιφερειών της χώρας. Η παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών και η διανομή τους μέσω των δικτύων είναι υπόθεση της ιδιωτικής οικονομίας.

2. Αξιοποίηση του Εθνικού και Ευρωπαϊκού σκέλους των δημοσίων επενδύσεων στην κατεύθυνση της παροχής φθηνών και αξιόπιστων υποδομών και δικτύων από το κράτος. Διεκδίκηση ευρωπαϊκών κεφαλαίων στο πλαίσιο της δημιουργίας ευρωπαϊκών χρηματοδοτικών εργαλείων μεγάλης κλίμακας για την ανάπτυξη διευρωπαϊκών δικτύων.

Η χώρα στο σημείο αυτό διαθέτει ισχυρό επιχείρημα στην Ευρώπη καθώς αποτελεί γέφυρα της ευρωπαϊκής ανάπτυξης με την Ασία, την Μέση Ανατολή και την Αφρική. Η συζήτηση έχει ξεκινήσει και εμείς είμαστε απόντες. Δεν αρκεί να επαιτούμε για να πάρουμε όσα χώρες που δεν συνδέουν την Ευρώπη με στρατηγικές περιοχές. Πρέπει να απαιτήσουμε αυτά που αντιστοιχούν στο στρατηγικό όφελος της Ευρώπης από την ανάπτυξη της Ελλάδας.

Ο σχεδιασμός των στρατηγικών αξόνων των δημόσιων επενδύσεων είναι ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας που πρέπει να στηριχθεί σε μια στιβαρή διοίκηση και να λαμβάνεται μετά από σοβαρό ανοιχτό διάλογο και συναίνεση της κοινωνίας, μέσω δημοκρατικής διαδικασίας.

Σημαντική προϋπόθεση για την παραγωγική διαχείριση των κεφαλαίων αυτών είναι η ιεράρχηση και επιλογή των επενδύσεων.

Οι αποφάσεις για την επιλογή των έργων που θα ενταχθούν στο πλαίσιο των Δημόσιων Επενδύσεων λαμβάνονται σήμερα άμεσα ή έμμεσα από την πολιτική ηγεσία (δηλαδή τους Υπουργούς και τους κομματικούς συμβούλους τους) με αδιαφανή και κομματικά κριτήρια. Οι απαιτούμενες μελέτες βιωσιμότητας και ανταποδοτικότητας προς την κοινωνία πρέπει να γίνουν πραγματικό εργαλείο επιλογής των έργων και όχι να τεκμηριώνουν αναδρομικά, ειλημμένες και μη ανακοινωμένες αποφάσεις.

Απαιτείται ένα σύστημα σχεδιασμού και αξιολόγησης των δημόσιων επενδύσεων που θα εξετάζει τις μελέτες για την ανταποδοτικότητα της δημόσιας επένδυσης τόσο ως προς τον δημόσιο (άμεση και έμμεση) όσο και προς τον ιδιωτικό τομέα.

Η συζήτηση για μιας διαφορετικής μορφής εφαρμογή της αρχής της επικουρικότητας, με την εισαγωγή όρων διακρατικού και κοινοτικού ελέγχου και υποχρεωτικής αξιοποίησης τεχνογνωσίας και εμπειρογνωμοσύνης από επιτυχημένα ευρωπαϊκά και άλλα παραδείγματα είναι απαραίτητη για να επιτευχθεί η ορθολογική χρήση των χρημάτων των Ελλήνων και Ευρωπαίων φορολογουμένων προς όφελος της παραγωγής και της ανάπτυξης.

Η επιλογή των έργων είναι τεχνικό θέμα που πρέπει να αφαιρεθεί από την πολιτική ηγεσία, η οποία το ασκεί σήμερα με ανεξέλεγκτο και μικροκομματικό τρόπο, να μεταφερθεί σε ανεξάρτητα συστήματα στηριγμένα σε εμπειρογνώμονες διεθνούς εμπειρίας και να διαμορφωθεί σταδιακά σε κοινοτικό επίπεδο, με διαφανείς διαδικασίες. Να γίνεται μετά από ουσιαστική τεχνοκρατική αξιολόγηση, στο πλαίσιο των αξόνων ανάπτυξης, με κύριο κριτήριο την πολλαπλασιαστική επίπτωση της επένδυσης στο σύνολο της παραγωγικής οικονομίας, την ενίσχυση της εξωστρέφειας και την δημιουργία νέων κατά το δυνατόν ποιοτικών και υψηλής εξειδίκευσης θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, λαμβάνοντας υπόψη και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα.

Την περιβαλλοντική βιωσιμότητα όμως όχι ως νομικίστικο προκάλυμμα προάσπισης ανομολόγητων μικροσυμφερόντων και καθυστέρησης κάθε απόφασης αλλά ως ουσία. Η καταστροφή και κατανάλωση μη ανανεώσιμων και σπάνιων πόρων μεσοπρόθεσμα καταστρέφει πάντα περισσότερο πλούτο από όσο πρόσκαιρα παράγει.

Τα αποτελέσματα της κάθε δημόσιας επένδυσης οφείλουν να αξιολογούνται και να μετρούνται ως προς τους στόχους της και η αξιολόγηση αυτή να ανακοινώνεται δημόσια. Καμία δημόσια επένδυση κανένα έργο χωρίς πλήρη μελέτη κόστους οφέλους. Κανένα έργο χωρίς απολογισμό και λογοδοσία.

3. Επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων μέσω της ανάθεσης μακρόχρονων συμβάσεων λειτουργίας με βασικό κριτήριο το δεσμευτικά χαμηλότερο κόστος και την ποιότητα των υπηρεσιών που θα παρέχουν προς τους πολίτες και τις επιχειρήσεις, οι παραγωγοί των υπηρεσιών αυτών και όχι το άμεσο εισπρακτικό όφελος.

4. Επιτάχυνση της διαδικασίας αξιοποίησης για παραγωγική χρήση κάθε πόρου δημόσιας περιουσίας που σπαταλιέται, αργεί ή καταπατάται.

Π6) Ενδεικτικά παραδείγματα άμεσων δράσεων

1. Αξιοποίηση των προφανών παραγωγικών πλεονεκτημάτων της χώρας;

1. Power to the grid. Ένα ελληνικά σχεδιασμένο HELIOS και AIOLOS.

Η χώρα με αιολικό και ηλιακό δυναμικό από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης παράγει ακόμη ενέργεια από λιθάνθρακα που μολύνει τις κοιλάδες τις και την πληρώνει πανάκριβα σε αγορά ρύπων ενώ αναγκάζεται να εισάγει πολύ παραπάνω πετρέλαιο από όσο θα χρειάζονταν. Με τεράστιες εκτάσεις αχρησιμοποίητες σε ξερές πλαγιές, βουνά, θάλασσες πόλεις που θα μπορούσαν να παράγουν ενέργεια που να εξάγεται. Θα μας αποφέρει άμεσα πολύ περισσότερο πλούτο και μάλιστα για όλους τους πολίτες και όχι μόνο για τους λίγους. Μέχρι να βρεθούν τα περίφημα κι ανεύρετα πετρέλαια του Αιγαίου για να καλύψουμε τα ελλείμματα του δημοσίου, μήπως είναι καλύτερα να αρχίσουμε να αξιοποιούμε τον πλούτο που πέφτει κάθε μέρα πάνω μας από τον ελληνικό ουρανό;

ii. Δημιουργία δημόσιου δικτύου και μηχανισμού διανομής ενέργειας από κάθε νοικοκυριό, κάθε σπίτι. Μέσω ενός ανεξάρτητου μηχανισμού που θα χρησιμοποιήσει τα κονδύλια ων Δημόσιων Επενδύσεων το κράτος θα επενδύσει στην εγκατάσταση δικτύων διανομής που θα επιβαρύνει τον παραγωγό μόνο με το κόστος λειτουργίας του δικτύου που θα του αντιστοιχεί.

iii. Κάθε νοικοκυριό μπορεί να αντικαταστήσει τις τέντες του, να εγκαταστήσει στην αχρησιμοποίητη γη του ηλιακές μονάδες. Διάθεση αδρανών δημόσιων εκτάσεων για τον σκοπό αυτό. Τα έσοδα του δημοσίου από τον φόρο στον κύκλο εργασιών που θα δημιουργηθεί μόνιμα θα είναι πολλαπλάσια από την δαπάνη του. Οι πολίτες θα δουν στο πορτοφόλι τους στο τέλος του μήνα το έσοδο από την επένδυσή τους και θα το ξαναβάλουν στην οικονομία μέσω της υγιούς κατανάλωσης και αποταμίευσης. Το όφελος από την μείωση κατανάλωσης ορυκτών καυσίμων (οικονομικό και οικολογικό) πολύ σημαντικό.

iv. Κατάργηση της υφιστάμενης μορφής αδειοδότησης για αιολικές και ηλιακές μικρές και μεσαίες παραγωγικές μονάδες. Επεξεργασία συστήματος χωροθέτησης στην επικράτεια με βάση την αρχή ότι επιτρέπεται η εγκατάσταση παντού εκτός από συγκεκριμένες περιοχές, σημεία ή κτήρια όπου ρητώς θα απαγορεύεται. Το Κράτος οφείλει να χωροθετήσει και να εξηγήσει τους λόγους της απαγόρευσης (οικολογικούς, πολιτιστικούς ή άλλους εάν υπάρχουν με την έγκριση εμπειρογνωμόνων της Ανεξάρτητης Ρυθμιστικής Αρχής για την Διασφάλιση του Ανταγωνισμού και της Καινοτομίας.

v. Δημιουργία δημόσιου δικτύου και μηχανισμού διανομής ενέργειας από και προς κάθε νοικοκυριό, κάθε σπίτι. Μέσω ενός ανεξάρτητου μηχανισμού το δημόσιο θα επενδύσει στην εγκατάσταση δικτύων διανομής παντού με το ελάχιστο κόστος λειτουργίας για τον παραγωγό και καταναλωτή.

Αντί για συγκεντρωτικές επενδύσεις αφήστε τους έλληνες να επενδύσουν. Αντί για επιδοτήσεις στην τιμή κατάργηση του φόρου στην παραγωγή ενέργειας.

2. Προσέλκυση μικρών και μεσαίων επενδύσεων στην χώρα από χιλιάδες Ευρωπαίους αλλά και από άλλες στοχευμένες περιοχές του δυτικού κόσμου με αντίστοιχο δυναμικό όπως ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία και σε κάποιο βαθμό Ρωσία, και περιοχές της Ασίας.

i. Εγγύηση εισροής μικρού και μεσαίου επενδυτικού κεφαλαίου στην Ελλάδα. Απεριόριστες δυνατότητες αξιοποίησής του και εγγυημένη ασφάλεια με την κατάργηση κάθε αντικινήτρου (αδυναμία αξιοποίησης για εισόδημα, γραφειοκρατία, τεκμήρια για κατοικίες και σκάφη, φόροι σε μη εισόδημα, πολεοδομική ανασφάλεια για τις κατοικίες).

Θα επενδύατε ποτέ σε μια χώρα την περιουσία σας αν δεν ξέρατε ότι είναι ασφαλής, ότι οι υποχρεώσεις σας είναι ξεκάθαρες και δεν θα αλλάξουν, ότι μπορείτε να αξιοποιήσετε την περιουσία σας και α ν την χρειαστείτε να την πάρετε πίσω; Όταν οι ίδιοι οι έλληνες φεύγουν γιατί δεν μπορούν τα βγάλουν πέρα με τον παραλογισμό της χώρας τους πως θα έρθουν οι ευρωπαίοι;

Η χώρα μπορεί να γίνει ο χώρος διαμονής χιλιάδων ευρωπαίων είτε με μόνιμη παραθεριστική κατοικία, είτε με την μόνιμη διαμονή κατά την συνταξιοδότηση. Μπορεί να φιλοξενήσει τα σκάφη αναψυχής της μισής Ευρώπης.

Η εισροή πόρων και τα οφέλη είναι τεράστια: ο κύκλος εργασιών, θέσεις εργασίας, τα έσοδα για το ελληνικό δημόσιο από την απλή φορολόγηση μέσω του ΦΠΑ, τις εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων, την μείωση της ανεργίας και το κόστος που αυτή επιφέρει.

Η στρατηγική σημασία των επενδύσεων των Ευρωπαίων πολιτών στην Ελλάδα επίσης είναι μεγάλη για λόγους στρατηγικών εθνικών συμφερόντων. Η ελληνική επικράτεια προστατεύεται καλύτερα όσο ταυτίζεται στην συνείδηση και στα συμφέροντα των ευρωπαίων με την ευρωπαϊκή επικράτεια.

Αντί για την απελπισμένη και παθητική προσπάθεια να εξισορροπήσουμε τον μιλιταρισμό των γειτόνων μόνο στο στρατιωτικό πεδίο, ας επενδύσουμε στην ενεργητική και παραγωγική για όλους τους πολίτες προσπάθεια να δημιουργήσουμε διεθνή συμφέροντα και πλούτο στην δική μας χώρα. Ο πλούτος αυτός θα επιτρέψει και την ενίσχυση και της αμυντικής προσπάθειας στην συνέχεια.

3. Απλές λύσεις με κοινή λογική για την βελτίωση της ποιότητας ζωής και της καθημερινότητας των πολιτών. Ενδεικτικά:

1. ενοποίηση ακάλυπτων χώρων και δημιουργίας χώρου κοινωνικής συμβίωσης, Μεγάλο μέρος των πόλεων όπως η Αθήνα καλύπτεται από τσιμεντωμένους ακάλυπτους. Με ελάχιστο κόστος μπορούν να μετατραπούν σε κοινόχρηστους χώρους πρασίνου και κοινωνικής συμβίωσης, όπου θα μπορούν να συναντιούνται οι γείτονες να παίζουν τα παιδιά. Μια νέα γειτονιά ένα πιο ανθρώπινο μοντέλο ζωής,

Αρκεί μια δημόσια πρωτοβουλία που ενοποιεί τους ακάλυπτους, και θα ορίζει τις χρήσεις τους για να γίνει το 20-25%% των πόλεών μας πράσινο και χώρος κοινωνικής συμβίωσης.

ii. Δημόσια διευκόλυνση και ενίσχυση κοινωνικών πρωτοβουλιών πολιτών αλληλεγγύης και κοινωνικής ευθύνης. Χιλιάδες άνθρωποι είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους αλλά βρίσκουν απέναντι ένα τείχος δυσπιστίας. Κάθε ώρα προσφερόμενης εργασίας με μεράκι, κάθε ευρώ που δαπανάται με φιλότιμο, αποδίδει πολύ περισσότερο από τις άμεσες κρατικές δαπάνες. Ας συμμετέχει λοιπόν το κράτος διευκολύνοντας αυτές τις προσπάθειες διοικητικά απαλλάσσοντας τις από άχρηστα διοικητικά κόστη και επιβαρύνσεις, ασφαλίζοντας το αποτέλεσμά τους από την καταστροφή και την διάλυση. Πόσες φορές οι Ατενίστας θα καθαρίσουν τη πόλη και δεν θα υπάρχει κανείς για να διασφαλίσει ότι κάποιοι άλλοι δεν τη βρωμίζουν; Πόσες φορές θα προσπαθούν μάταια οι άνθρωποι που βοηθούν ανάπηρα παιδιά, ναρκομανείς, μετανάστες, καθώς εκτός από την αντικειμενική δυσκολία της προσπάθειας, θα πρέπει να ξεπεράσουν τα εμπόδια και την έλλειψη στήριξης των πρωτοβουλιών από τις κρατικές υπηρεσίες,

Ας θέσει λοιπόν τις υπηρεσίες του το κράτος στην διάθεση των πολιτών αυτών στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Το αποτέλεσμα θα είναι πολλαπλάσιο, το ηθικό πλεονέκτημα που θα κερδίσει η πολιτεία σημαντικό και η αξία της αλληλεγγύης των πολιτών ασύγκριτη.

4. Σταδιακή αλλά γρήγορη κατάργηση των διοδίων ως μέσο χρηματοδότησης των αυτοκινητοδρόμων μέσω της αναδιαπραγμάτευσης των συμβάσεων και της ανάληψης του κόστους λειτουργίας από το Δημόσιο. Κάλυψη της δαπάνης λειτουργίας τους από τα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκινήτων και τους φόρους που ήδη πληρώνουν οι πολίτες καθώς και της πρόσκαιρης απώλειας εσόδων με την μείωση κατ’ αντιστοιχία των άμεσων οικονομικών επιδοτήσεων. Την συντήρηση και λειτουργία των δικτύων θα αναλάβει ο ιδιωτικός τομέας μέσα από διαφανείς διεθνείς διαγωνισμούς.

Αντί να διαθέτουμε δημόσιες επενδύσεις ύψους δισεκατομμυρίων ευρώ ως λάφυρο στους εθνικούς εργολάβους, μέσα από αδιαφανείς συμβάσεις και αντιπαραγωγικές πρακτικές ας τις διαθέσουμε στην πραγματική οικονομία που παράγει. Η ενίσχυση της συστημικής ανταγωνιστικότητας της οικονομίας από ελεύθερα οδικά δίκτυα σε μια κατακερματισμένη χώρα είναι πολύ σημαντική και για τα δημόσια έσοδα και για την ανάπτυξη.

Δρόμοι και αυτοκινητόδρομοι μέτριας ποιότητας, ελλείπεις ή πολύ ακριβοί στην χρήση περιορίζουν τις κινήσεις των πολιτών, αποσυνθέτουν την χώρα, κάνουν ακριβότερη ή μη συμφέρουσα κάθε οικονομική επιχειρηματική δραστηριότητα σε σχέση με άλλες ανταγωνιστικές οικονομίες.

Η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες όπου για να πάει κάποιος στο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας πρέπει να πληρώσει διόδια. Λόγω αυξημένου κόστους και κρίσης οι διελεύσεις έχουν μειωθεί δραματικά και η υποδομή υποχρησιμοποιείται. Το ίδιο ισχύει για το σύνολο των διοδίων για την χρήση των αυτοκινητοδρόμων που μειώνει σημαντικά την συνολική ανταγωνιστικότητα της χώρας.

Η απελευθέρωση αυτού του εισοδήματος στην αγορά από τους πολίτες και τις επιχειρήσεις δημιουργεί άμεσα αντίστοιχο παραγωγικό κύκλο εργασιών ο οποίος επιστρέφει στα δημόσια ταμεία τουλάχιστον το 50% του.

Οι επιχειρήσεις θα έχουν φθηνότερο κόστος μεταφοράς για τα προϊόντα και για τους εργαζόμενους σε αυτές, πρόσβαση σε περιοχές της χώρας όπου το κόστος σήμερα καθιστά απαγορευτική την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας, οι τουρίστες θα αντιμετωπίζουν μικρότερα κόστη για να κινηθούν στην Ελλάδα.

Αναστολή κάθε ενέργειας για επιβολή διοδίων στην Εγνατία Οδό, η οποία θα οδηγήσει αναπότρεπτα στην παράκαμψη της χώρας και την ανάπτυξη παράλληλων αξόνων στα βόρεια σύνορά της, στην ανάπτυξη άλλων δρόμων, άλλων λιμανιών και στην απώλεια σημαντικών εσόδων και θέσεων εργασίας για την εθνική οικονομία.

Η επιτάχυνση της οικονομίας, η αύξηση τις κίνησης τουριστών και εμπορευμάτων, η ανάπτυξη της κτηματαγοράς δίπλα στους νέους οικισμούς που συνδέονται με τους αυτοκινητοδρόμους θα οδηγήσει σε σημαντικότερα αντισταθμιστικά έσοδα για το Δημόσιο, περισσότερες επενδύσεις και θέσεις εργασίας στον παραγωγικό ιδιωτικό τομέα.

Π7) Προώθηση των Ελληνικών Εξαγωγών Προϊόντων, Υπηρεσιών, Ιδεών

Η αύξηση των εξαγωγών προϊόντων και υπηρεσιών είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη της Ελλάδας. Για να επιτευχθεί αυτό, χρειάζονται ορισμένες δράσεις με υποστήριξη του Κράτους.

Οι Ελληνικές εξαγωγές συναντούν τρία προβλήματα:

- Πρώτον, οι Ελληνικές επιχειρήσεις είναι κατά κανόνα μικρές και δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν από μόνες τους μια ανταγωνιστική προσπάθεια διαφήμισης και προώθησης των προϊόντων ή υπηρεσιών τους

- Δεύτερον, οι Ελληνικές επιχειρήσεις έχουν συχνά πρόβλημα τήρησης και επαναληπτικότητας των προδιαγραφών των προϊόντων τους

- Τρίτον, οι Ελληνικές επιχειρήσεις κατά κανόνα δεν κατέχουν την απαραίτητη τεχνογνωσία για να αναλύσουν ξένες αγορές, να διαπραγματευθούν με ξένους εισαγωγείς, να επιλέξουν και να έρθουν σε επαφή με εμπορικούς αντιπροσώπους, να αγοράσουν ασφάλεια έναντι πολιτικού ρίσκου, κλπ.

Επειδή η δομή της Ελληνικής επιχειρηματικότητας δεν πρόκειται και δεν πρέπει να αλλάξει σύντομα, είναι απαραίτητο να βρεθούν ρεαλιστικές λύσεις που να ξεπεράσουν τις δυσκολίες και να επιτρέψουν την ραγδαία αύξηση των εξαγωγών, κάτι που χρειάζεται επειγόντως η χώρα.

Υπάρχουν επιτυχημένα παραδείγματα από άλλες χώρες που μπορούμε να υιοθετήσουμε, ίσως με μικρές παραλλαγές. Συγκεκριμένα, μπορούμε να αναπτύξουμε το παράδειγμα των Ιαπωνικών ¨εμπορικών εταιρειών¨ (trading companies). Σχεδόν τα τρία τέταρτα των εξαγωγών και εισαγωγών της Ιαπωνίας περνάνε από αυτές τις εμπορικές εταιρείες που ενεργοποιούνται σε όλες τις χώρες του κόσμου. Αναλαμβάνουν όλες τις διαδικασίες και λειτουργούν ουσιαστικά σαν εξωτερικοί πωλητές και αντιπρόσωποι μυριάδων μικρών και μεγάλων Ιαπωνικών εταιρειών.

Μπορεί το Κράτος να δώσει στοχευμένα κίνητρα για την ίδρυση μεγάλων και οικονομικά ισχυρών εμπορικών εταιρειών, κίνητρα που επιτρέπονται σε μεγάλο βαθμό και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως π.χ. χαμηλούς συντελεστές φορολογίας, απλουστευμένες διαδικασίες για αδειοδοτήσεις, οικονομική υποστήριξη προγραμμάτων συλλογικής διαφήμισης Ελληνικών προϊόντων, κλπ. Είναι βεβαίως απαραίτητο οι εταιρείες αυτές να ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα. Λόγω της συγγενικής τεχνογνωσίας (ταχύτητα αποφάσεων, εμπειρία στα χρηματοοικονομικά, διεθνείς συναλλαγές, κλπ) θα μπορούσαν να ιδρυθούν και επανδρωθούν από εφοπλιστικές εταιρείες. Επιπλέον, το υπάρχον εκτεταμένο δίκτυο αποδήμων Ελλήνων θα μπορούσε να βοηθήσει στην εκκίνηση τέτοιων δραστηριοτήτων, προσφέροντας επαφές και γνώσεις.

Π8) Ταχεία, οικονομική και αξιόπιστη απόδοση δικαιοσύνης

1. Θεσμικές Προτάσεις

i. Κατάργηση επιμέρους δικηγορικών συλλόγων της χώρας, και δημιουργία ενός ενιαίου και πανελλαδικού δικηγορικού συλλόγου.

ii. Ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου να είναι αιρετός και όχι διορισμένος.

iii. Ίδρυση Δικηγορικού Δικαστικού Σώματος αποτελούμενου από Δικηγόρους με τουλάχιστον 20ετή εμπειρία, το οποίο, με ελεύθερη επιλογή των ενδιαφερομένων θα μπορεί να γνωμοδοτεί, ή να αποφαίνεται, επί αστικών εμπορικών διαφορών σε ελάχιστο χρόνο. Το κόστος θα είναι εξαιρετικά χαμηλότερο από την προσφυγή στην τακτική δικαιοσύνη. Τυχόν προσφυγή κατά της αποφάσεως του οργάνου αυτού στην τακτική δικαιοσύνη θα επιβαρύνεται περισσότερο, αλλά ο φάκελος θα είναι ήδη έτοιμος και ο χρόνος απόφασης της δικαιοσύνης υποχρεωτικώς εξαιρετικά μικρός.

iv. Ίδρυση κεντρικού μητρώου καταχώρησης αμετακλήτων μισθωτικών αποφάσεων που διατάσουν αποβολές από το μίσθιο (εν είδει ΤΕΙΡΕΣΙΑ). Η καταχώρηση θα αναφέρει μόνον το ΑΦΜ του αποβαλλομένου (που θα είναι υποχρεωτικώς καταγραφόμενο στην αίτηση στο Δικαστήριο ουσίας), και κανένα άλλο στοιχείο, πλην του αριθμού της αποφάσεως και του Δικαστηρίου. Σκοπός είναι η αποφυγή μισθώσεων με συστηματικούς κακοπληρωτές. Η πρόσβαση στο αρχείο από κάθε ενδιαφερόμενο θα είναι μόνον επί πληρωμή και ανά ελεγχόμενο ΑΦΜ.

v. Άμεση λειτουργία Ποινικών Τμημάτων στα μεγάλα δικαστήρια της χώρας τα οποία θα απαρτίζονται από δικαστές, οι οποίοι θα απασχολούνται αποκλειστικά με την εκδίκαση ποινικών υποθέσεων και δεν θα μετατίθενται σε άλλα Τμήματα (εργατικά, αστικά κ.λπ.)

vi. Εξέταση από ψυχιάτρους των δικαστών, ιδίως αυτών που ασχολούνται με οικογενειακές υποθέσεις, παραβάσεις ανηλίκων, κλπ

vii. Πλήρης ελευθεροποίηση αμοιβών Συμβολαιογράφων και Δικαστικών Επιμελητών.

2. Προτάσεις που εξυπηρετούν έμμεσα την απονομή της δικαιοσύνης, διότι καθιστούν ευχερέστερη και φθηνότερη την συλλογή του αποδεικτικού υλικού

i. Εκσυγχρονισμός επικοινωνίας των προξενικών αρχών με τουλάχιστον τις υπηρεσίες του υπουργείου εσωτερικών (ώστε να επιταχύνεται η έκδοση πιστοποιητικών για υποθέσεις διεθνούς δικαιοδοσίας). Δυνατότητα λήψης πιστοποιητικού από το διαδίκτυο με χρέωση μέσω πιστωτικής κάρτας ανά εκδιδόμενο πιστοποιητικό.

ii. Πλήρης Άρση φορολογικού απορρήτου σε περιπτώσεις αγωγών διατροφής.

iii. Πρόσβαση στα στοιχεία κοινής φορολογικής δήλωσης των συζύγων ανεξαρτήτως διάστασης. Υπαγωγή κάθε συζύγου στη ΔΟΥ του τόπου διαμονής του και δυνατότητα επιλογής της ΔΟΥ για την υποβολή της από κοινού δήλωσης των συζύγων. Τυποποίηση απαντήσεων σε συχνές ερωτήσεις και αυτοματοποιημένη ενημέρωση σχετικά με ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά ζητήματα (όπως προϋποθέσεις σύνταξης) για την έγκαιρη ενημέρωση των πολιτών και την αποφυγή άσκοπων προσφυγών.

iv. Ίδρυση ενιαίου μητρώου κατοικίας, προσβάσιμο και στους δικηγόρους και ανανεώσιμο υποχρεωτικά και αυτόματα με την υποβολή φορολογικής δήλωσης, με βάση τον ΑΦΜ. Έτσι οι οφειλέτες αστικών διαφορών εντοπίζονται άμεσα, με ειδική διαδικασία και μόνον με την κατοχή τελεσίδικου δικαστικού τίτλου για την οφειλόμενη απαίτηση.

v. Αυτοματοποιημένη έκδοση πιστοποιητικού εγγυτέρων συγγενών και ελάφρυνση διοικητικής διαδικασίας σε προβλήματα δημοτολογίου, καταχώρηση διαζυγίων, γάμων, κλπ. Ο ΑΦΜ παίζει κυριαρχικό ρόλο στη διασύνδεση των προσώπων και την πιστοποίηση των οικογενειακών σχέσεων.

vi. Σταδιακή Ενεργοποίηση ρυθμίσεων για ηλεκτρονική επικοινωνία πολιτών με δημόσιες υπηρεσίες (Επιμελητήρια, Ασφαλιστικά Ταμεία, Κτηματολογικά Γραφεία, κλπ) ώστε να μειωθεί η επισκεψιμότητα, το απασχολούμενο προσωπικό, ο χρόνος της συναλλαγής και το κόστος αυτής.

vii. Βελτίωση της λειτουργίας του Κτηματολογίου με άμεση αντιμετώπιση των προδήλων σφαλμάτων και μετεξέλιξη των μεταβατικών κτηματολογικών γραφείων σε οριστικά κτηματολογικά γραφεία.

viii. Μηχανοργάνωση των Υποθηκοφυλακείων της χώρας. Δυνατότητα πρόσβασης σε όσα αρχεία έχουν μέχρι σήμερα ψηφιοποιηθεί, πλην όμως δεν τίθενται σε χρήση, επειδή εκκρεμεί απόφαση του Υπουργείου Δικαιοσύνης για την κοστολόγηση των υπηρεσιών. Μια νέα αρχή θα μπορούσε να γίνει με δυνατότητα πρόσβασης στην τράπεζα πληροφοριών των υπηρεσιών του κτηματολογίου.

ix. Επιτάχυνση της κύρωσης δασικών χαρτών και διαρκής βελτίωση της διαδικασίας εξέτασης αντιρρήσεων ενώπιον των Επιτροπών Επίλυσης Δασικών Αμφισβητήσεων.

x. Νομοθετική αναμόρφωση και ενίσχυση της εφαρμογής του θεσμού της αναδοχής ανηλίκων.

xi. Αποτελεσματικότερη συμμόρφωση του ΙΚΑ σε δικαστικές αποφάσεις επί καταγγελιών για μη ασφάλιση και διασφάλιση του απορρήτου της καταγγελίας ασφαλισμένου στο ΙΚΑ για μη ασφάλιση, με ρύθμιση αντίστοιχη με τα ισχύοντα για καταγγελίες εργαζομένων στην Επιθεώρηση Εργασίας.

xii. Αναζήτηση αχρεωστήτως καταβληθεισών παροχών και συμψηφισμός αυτών με υφιστάμενες παροχές (ΥΠΕργΚΑ — ΙΚΑ). Ανάθεση στους Διευθυντές των Τοπικών Υποκαταστημάτων του ΙΚΑ να παρέχουν σε άλλους ασφαλιστικούς οργανισμούς τα ασφαλιστικά στοιχεία των αιτούντων επικουρική σύνταξη, σύμφωνα με τις διατάξεις της διαδοχικής ασφάλισης. Εξυπηρετείται η ταχύτητα της δικαιοσύνης σε περίπτωση ασκήσεως προσφυγής. Ανάγκη σαφούς, ειδικής και επαρκούς αιτιολογίας των αποφάσεων των Τοπικών Διοικητικών Επιτροπών του ΙΚΑ, που εξετάζουν σε δεύτερο βαθμό τα αιτήματα των ασφαλισμένων και συνταξιούχων του Ιδρύματος για να μειωθεί ο αριθμός των διοικητικών προσφυγών.

xiii. Υποχρεωτική αναγραφή του ΑΦΜ σε κάθε αίτηση προς το Δημόσιο και εν δυνάμει και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, όπου θα αποστέλλεται η απάντηση του Δημοσίου.

xiv. Υποχρεωτική αναγραφή του ΑΦΜ σε κάθε καταδικαστική ποινική απόφαση, ώστε η εξαγοράσιμη ποινή και τα έξοδα κάθε δίκης να αφαιρούνται αυτόματα και σε άμεσο χρόνο μέσω του ΥπΟικ, χωρίς τη συγκατάθεση, ή την σύμπραξη του αμετακλήτως καταδικασθέντος.

3. Ειδικότερες και Εξειδικευμένες Προτάσεις

i. Αρχειοθέτηση μηνύσεων από τον εισαγγελέα, με κατάργηση της υποχρέωσης του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών για αιτιολόγηση των διατάξεων για αρχειοθέτηση και καταδίκη του μηνυτή στην καταβολή διπλασίου παραβόλου και με παράλληλη δυνατότητα προσφυγής στον Εισαγγελέα Εφετών επίσης με αυξημένο παράβολο.

ii. Μείωση του αρχικού παραβόλου στην κατάθεση της μήνυσης και αναπροσαρμογή του κατά τη συνέχιση της ποινικής διαδικασίας, όσο αυτή εξελίσσεται. Η δικαιοσύνη, από κοινωνικό αγαθό, μετατρέπεται σε προνόμιο των πλουσίων, διότι το παράβολο είναι ιδιαίτερα μεγάλο, σε συνδυασμό με τη συνεχή μείωση των μισθών και των συντάξεων σε επίπεδο 300-1000 ευρώ για τους πολλούς. Αντιθέτως, όσο εδραιώνεται η κατηγορία και κρίνεται βασιμότερη θα συμπληρώνεται το παράβολο σε κάποιο ανεκτό επίπεδο.

iii. Δυνατότητα αρχειοθέτησης των ανώνυμων αναφορών. Εάν αφορούν αυτεπαγγέλτως διωκόμενα αδικήματα, αυτές θα τίθενται στην κρίση του Εισαγγελέα Εφετών.

iv. Αποποινικοποίηση των πταισμάτων του Ποινικού Κώδικα.

v. Αποποινικοποίηση ορισμένων εγκλημάτων ειδικών ποινικών νόμων, με βαθμό απαξίας που δεν άπτεται του κοινωνικού συνόλου σε συνδυασμό με αναβάθμιση των χρηματικών ποινών, καθώς και μετατροπή σε κατ’ έγκληση ορισμένων αυτεπαγγέλτως διωκομένων εγκλημάτων με βαθμό απαξίας που δεν άπτεται του κοινωνικού συνόλου (ψευδής καταμήνυση, ορισμένες μορφές απάτης 386 Α [απάτη με υπολογιστή] και 388 ΠΚ [απάτη σχετικά με τις ασφάλειες κ.λ.π.]. Σε κάθε περίπτωση, η χρηματική ποινή θα καταλογίζεται απ’ ευθείας από το Δημόσιο, με βάση το ΑΦΜ που θα είναι καταγεγραμμένο υποχρεωτικώς.

vi. Αποποινικοποίηση πολλών «ψευδοεκλημάτων» τα οποία ανήκουν στο χώρο του διοικητικού δικαίου.

vii. Αύξηση των εγκλημάτων που διώκονται κατ’ έγκληση, ώστε να αποσυμφορηθούν τα ποινικά δικαστήρια.

viii. Τροποποίηση διατάξεων του Αστικού Κώδικα ως προς την διαδικασία αναγνώρισης τέκνου γεννημένου εκτός γάμου προκειμένου να υπάρξει δυνατότητα αναγνώρισης στα ληξιαρχεία χωρίς συμβολαιογραφική πράξη.

ix. Καθιέρωση της σύνταξης των πρακτικών σε όλα τα δικαστήρια είτε ψηφιακά, είτε με μαγνητοφώνηση αυτών, με διατύπωση και των ερωτήσεων των παραγόντων τη δίκης επί των οποίων απαντά ο μάρτυρας.

x. Μηχανοργάνωση όλων των υπηρεσιών των δικαστηρίων.

xi. Πρόσληψη εξειδικευμένου προσωπικού για την επάνδρωση των υπηρεσιών των δικαστηρίων, είτε με επιμόρφωση του υπηρετούντος προσωπικού (πχ δεν χρειάζονται 5 υπάλληλοι για να δέχονται αιτήσεις για έκδοση πιστοποιητικών μη πτωχεύσεως, ενώ μόνον δύο που θα καταχωρούν ηλεκτρονικά τις πτωχεύσεις, ενώ η αναζήτηση και η έκδοση πιστοποιητικού θα γίνεται ηλεκτρονικώς και θα χρεώνεται μία ελάχιστη αμοιβή ανά πιστοποιητικό και αναζήτηση).

xii. Ηλεκτρονική κατάθεση δικογράφων, δυνατότητα παρακολούθησης της πορείας της πολιτικής και ποινικής δίκης.

xiii. Εξοικονόμηση χρημάτων για τη βελτίωση των κάθε είδους υποδομών κτιριακών κλπ, είτε με αξιοποίηση των πόρων του ΤΑΧΔΙΚ προς εκπλήρωση των σκοπών του, είτε από το ποσοστό του 92%, με το οποίο προσαυξάνεται η μετατροπή των ποινών.

xiv. Δημιουργία οργανωμένων προανακριτικών τμημάτων στις μεγάλες Εισαγγελίες Πρωτοδικών, τα οποία θα στελεχωθούν με εξειδικευμένο προσωπικό για τη διερεύνηση των συγχρόνων και δύσκολων μορφών εγκλήματος (ηλεκτρονικό, οικονομικό έγκλημα κ.λπ.)

xv. Ολοκληρωτική αναμόρφωση του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, "ο οποίος θεσπίσθηκε το 1950 και απηχεί τις κοινωνικές ανάγκες εκείνης της περιόδου".

Το κείμενο αυτό συντάχθηκε από τον Νίκο Μαυρίδη, Γιώργο Γιαννούλη-Γιαννουλόπουλο (ενότητα III-IV, υποεν. V.4, παράρτημα I-II, IV-VΙ), Θάνο Σίδερη (παράρτημα ΙΙΙ και υποεν. VI.2), Νίκο Νικολαίδη (υποεν. VI.1), Γιάννη Κονδύλη (υπο. VI.3), Σεραφείμ Κοτρώτσο, Ουρανία Σαγιάκου, Δημήτρη Ρεκλό, Ελίνα Παπαθεοδώρου, Απόστολο Γκέκα κ.α.