GR
EN «Πιστοί στο ραντεβού τους οι αγρότες και φέτος». Κλασική επωδός των ΜΜΕ τέτοια εποχή όταν αναφέρονται στις αγροτικές κινητοποιήσεις. Και όντως οι αγροτικές κινητοποιήσεις έχουν καταστείπροβλέψιμες. Θα έρθουν τα Χριστούγεννα , μετά τα χιόνια, ύστερα η AGROTICA και τέλος τα μπλόκα.Πέραν της θυμηδίας που έχει αρχίσει να δημιουργεί αυτή η κατάσταση στον κόσμο, πραγματική συζήτηση για τα προβλήματα του πρωτογενούς τομέα δεν γίνεται και σ’ αυτό ευθύνη έχουν και οι αγρότες, είτε λόγω της μορφής των κινητοποιήσεων είτε λόγω των αιτημάτων τους.
Μορφή των κινητοποιήσεων
Είναι νόμιμο το κλείσιμο των δρόμων; Σύμφωνα με το άρθρο 292 του Ποινικού Κώδικα περί παρακώλυσης συγκοινωνιών, όχι. Θεωρούν κάποιοι ότι οι νόμοι δεν πρέπει να ισχύουν γι αυτούς ;
Μήπως είναι όμως ηθικό; Συνήθως λέμε ότι η ελευθερία μου σταματά εκεί που παραβιάζεται η ελευθερία του άλλου. Και αυτό ισχύει έναντι όλων. Το ίδιο θα πούμε και για τον ναυτεργάτη που απεργεί και εξαιτίας του σαπίζουν τα πορτοκάλια στα καράβια , και για τον υπάλληλο του τελωνείου που απεργεί και δεν επιτρέπει την εξαγωγή των ακτινιδίων, και στον υπάλληλο της ΔΕΗ που θα απεργήσει κατακαλόκαιρο και θα αφήσει την γεώτρηση χωρίς ρεύμα και τα βαμβάκια απότιστα.
Μήπως τέλος πάντων είναι αποτελεσματικό; Έχειλύσει τα προβλήματα της ελληνικής γεωργίας ή έστω βοήθησε προς αυτήν την κατεύθυνση; Δεν νομίζω, για αυτό και επαναλαμβάνονται εδώ και είκοσι χρόνια με τα ίδια πάνω κάτω αιτήματα.
Οι μορφές αυτές των διαμαρτυριών έχουν παράπλευρες επιπτώσεις σε άλλες κοινωνικές ομάδες δυσφημώντας τα δίκαια αιτήματα και μικρή πίεση ασκούν στο κράτος προς το οποίο απευθύνονται. Περισσότερο θυμίζουν περιπτώσεις ομηρίας της κοινωνίας.
Τέλος όλη η δημοσιότητα αναλίσκεται στο τελετουργικό των μπλόκων και όχι στα όποια υπαρκτάπροβλήματα. Μήπως όμως αυτό βολεύει κάποιους που επιζητούν την προσωπική τους προβολή; Άλλωστε πάνω στα μπλόκα χτίστηκαν καριέρες.
Αιτήματα
Για αυτούς που δεν κρύβονται πίσω από το δάχτυλο τους τα αιτήματα είναι δύο κατηγοριών. Κάποια είναι τα πραγματικά αιτήματα, κατά βάση οικονομικά. Ποια είναι αυτά μπορείτε εύκολα να τα καταλάβετε. Αν ικανοποιηθούν σταματούν τα μπλόκα. Συνήθως είναι οικονομικής φύσεως και άμεσα πχ η υπαγωγή κάποιας καλλιέργειας στα ΠΣΕΑ, αύξηση αφορολογήτου, αγροτικό πετρέλαιο κτλ. Η δεύτερη κατηγορία είναι οι σάλτσες, αυτά που θα προβληθούν στα κανάλια ως δικαιολογία, και συνήθως είναι μεγαλόστομες διακηρύξεις περί ΚΑΠ, εγγειοβελτιωτικών έργων, μείωσης του κόστους παραγωγής κα. Αυτά είναι για το θεαθήναι. Συνήθως κανείς, ούτε αγρότες ούτε υπουργείο τους δίνουν σημασία και ξεχνιούνται μόλις ικανοποιηθούν τα πρώτα. Αν κάποιος σας πει το αντίθετο ρωτήστε τον: «Αν τα δεύτερα είναι σημαντικά γιατί 25 χρόνια δεν έγινε μία κινητοποίηση μόνο για αυτά;»
Ερχόμενοι τώρα σε μία κριτική των φετινών αιτημάτων:
1) Τα περισσότερα έχουν αναφορά σε μία σοβιετικού τύπου οικονομία όπου το κράτος καθορίζει τις τιμές, εγγυάται την πληρωμή (γιατί και να μην αγοράζει τότε τα προϊόντα;), έχει την ευθύνη καλλιεργητικών εργασιών (δακοκτονία), εξασφαλίζει σταθερό εισόδημα βρέξει χιονίσει (αλήθεια στις καλές χρονιές τι θα γίνεται, θα δίνουμε το πλεόνασμα στο κράτος ή στα κέρδη μόνοι μας;). Στην ζημία μαζί και στα κέρδη χώρια; Δηλαδή αγρότης δημόσιος υπάλληλος. Γιατί δεν το λένε ευθέως; Νομίζουν ότι αυτό είναι εφικτό ή νομίζουν ότι το σοβιετικό σύστημα είναι κατάλληλο για την Ελλάδα;
2) Δημιουργούν μία εικόνα αγρότη ζήτουλα που εξαρτάται από το κράτος ‘πατερούλη’.
3) Κατάργηση εισφοράς δακοκτονίας, αγροτικό πετρέλαιο, αφορολόγητο, κατάργηση ΦΠΑ. Αυτά έχουν κάποιο κόστος. Ποιος θα επωμισθεί το κόστος αυτών των παρεμβάσεων; Το κράτος; Το κράτος δεν έχει δικά του χρήματα, διαχειρίζεται τα χρήματα των φορολογουμένων, άρα ποια η πρόταση; Να δανεισθεί το κράτος; Ή να επιβάλει νέους φόρους; Και αν ναι, σε ποιους; Δεν πρέπει να διευκρινισθούν αυτά;
4) Έχει υπολογιστεί το κόστος των αιτημάτων;
5) Τέλος η προβολή περιστασιακών και προσχηματικών αιτημάτων αποσπά την προσοχή από την συζήτηση για τις διαχρονικές παθογένειες της ελληνικής γεωργίας.
Προβλήματα
Θα πει κάποιος : καλή η κριτική. Τι γίνεται παρακάτω;Κατ’ αρχάς έχουν επισημανθεί ποια είναι σήμερα τα πραγματικά προβλήματα; Και λέω πραγματικά γιατί η οικονομική δυσπραγία την οποία βιώνουμε είναι το σύμπτωμα και όχι η ασθένεια. Οι οικονομικές διεκδικήσεις είναι μία συμπτωματική θεραπεία και μοιάζει με το να θέλεις με παυσίπονα να θεραπεύσεις τον ασθενή που έχει σκωληκοειδίτιδα.
Κάποιες στρεβλώσεις που έρχονται από τα παλιά εξηγούν πολλές δυσλειτουργίες:
1) Κακή διάρθρωση των γεωργικών εκμεταλλεύσεων, μικρός και πολυτεμαχισμένοςκλήρος.
2) Ιδιοκτησιακό καθεστώς δυσκίνητο, απαρχαιωμένο που κρατά τον αγρότη δέσμιο των ιδιοκτητών της γης και ανεβάζει το κόστος χρήσης γης.
3) Κακή χρήση των επιδοτήσεων της ΕΕ. Με τον τρόπο που χορηγούνται το μόνο που συμβαίνει είναι να τις καρπώνονται τρίτοι μέσω της αύξησης του κόστους γης. Με τα ιστορικά δικαιώματα ευνοούνται οι μη παραγωγοί σε βάρος των νέωναγροτών.
4) Ανεπαρκές και γραφειοκρατικό σύστημαδιαχείρισης των κονδυλίων του Β Πυλώνα (Αγροτικά προγράμματα). Τα κονδύλια αυτά ήσυντηρούν παρασιτικά δίκτυα σε βάρος των αγροτών ή γίνονται απλώς μέτρα εισοδηματικών ενισχύσεων που μικρή συνεισφορά έχουν στην αναδιάρθρωση της παραγωγής ή στην αύξηση της προστιθέμενης αξίας.
5) Διαχείριση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων με μικροπολιτικά κριτήρια. Πχ πολλά προγράμματα που καθυστέρησαν 4 χρόνια θα ανοίξουν τους επόμενους μήνες ώστε να υπάρξει προεκλογική εκμετάλλευση τους. Στο ίδιο σκεπτικό και ηκαθυστέρηση στην αξιολόγηση των σχεδίων βελτίωσης.
6) Προβληματική σύνδεση της πρωτογενούς παραγωγής με την μεταποίηση. Λόγω έλλειψης επενδύσεων, έλλειψης χρηματοδότησης, έλλειψης εμπιστοσύνης μεταξύ παραγωγών και μεταποιητών.
7) Εξαγωγές ακατεργάστων προϊόντων με ελάχιστη προστιθέμενη αξία (βαμβάκι, λάδι).
8) Αναντιστοιχία παραγωγής και απαιτήσεων των καταναλωτών.
9) Τεχνολογική απαξίωση, αποεπένδυση και αύξηση του τεχνολογικού χάσματος με τους ανταγωνιστές.
10) Ανεπαρκής επαγγελματική εκπαίδευση των γεωργών.
11) Περιορισμένη πρόσβαση σε τραπεζικήχρηματοδότηση για επενδύσεις και εκσυγχρονισμό.
12) Ανυπαρξία πολιτικής για αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων.
13) Ανυπαρξία πολιτικής διαχειρίσεως του αρδευτικού νερού.
14) Πατερναλιστικός ρόλος του κράτους. Παρέμβαση του κράτους ειδικά στον συνεταιριστικό τομέα με σκοπούς ξένους προς τα συμφέροντα των γεωργών.
15) Αδυναμία του κράτους να διασφαλίσει δίκαιο και διαφανές πλαίσιο λειτουργίας των γεωργικών επιχειρήσεων ώστε να υπάρξει υγιής ανταγωνισμός.Για τα εκατομμύρια ευρωπαϊκών και κρατικών ενισχύσεων που κατασπαταλήθηκαν δεν λογοδότησαν παρά ελάχιστοι. Πόσα εκατομμύρια από ΕΛΓΑ και ΠΣΕΑ πήγαν σε επιτήδειους, καθένας στο χωριό του έχει παραδείγματα, μπορεί να τα δεί.
16) Ληστρική συμπεριφορά του κράτους απέναντι στον παραγωγικό τομέα της οικονομίας με εξοντωτικούς φορολογικούς και ασφαλιστικούς συντελεστές.
Προτάσεις
Το να θεωρούμε την γεωργία ξεκομμένη από την λοιπή οικονομία και να νομίσουμε ότι μέσα στο ζοφερό κλίμα της εποχής αυτή θα είναι ανεπηρέαστη είναι φενάκη .
Ο γεωργικός τομέας χαρακτηρίζεται από ιδιαιτερότητες στην λειτουργία του, κάτι που σημαίνει ότι σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει ανάγκη γιαεξειδικευμένες παρεμβάσεις, που θα χρειαζόταν πολύς χώρος για να αναπτυχθούν. Υπάρχουν όμως κάποιες γενικές παρεμβάσεις οι οποίες αν εφαρμοσθούν άμεσα, θα δώσουν γρήγορη ώθηση στην οικονομία και συνεπώς και στον γεωργικό τομέα. Βασικές προτάσεις:
1) Γενικός φορολογικός συντελεστής 12% ,
2) Μείωση των συντελεστών ΦΠΑ σε 15% και 7%
3) Μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα.
4) Εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος(κόκκινα δάνεια) ώστε να μπορέσουν να χρηματοδοτηθούν νέες επενδύσεις με χαμηλά επιτόκια.
5) Επανεξέταση του ασφαλιστικού συστήματος και μετάβαση σε ένα κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Σύνδεση εισφορών και παροχών, με ελεύθερη επιλογή ασφαλιστικού κλιμακίου και φορέα.
6) Επανεξέταση του ρόλου του ΕΛΓΑ, απελευθέρωση της ασφαλιστικής αγοράς με δικαίωμα ελεύθερης επιλογής ασφαλιστικού φορέακαι όρων ασφαλίσεως.
Αυτοί είναι οι βασικοί κατευθυντήριοι άξονες οι οποίοι πρέπει να πλαισιωθούν από πιο εξειδικευμένες κλαδικές προτάσεις.
Καλά όλα αυτά αλλά δεν έχουν κόστος; Βεβαίως και έχουν, κυρίως βραχυπρόθεσμα. Γρήγορα όμως οι όποιες απώλειες κρατικών εσόδων θα αναπληρωθούν. Η κάλυψη του κόστους θα γίνει με τρεις τρόπους:
1. Αυξημένη κατανάλωση, λόγω μείωσης των φόρων, η οποία θα αντισταθμίσει την μείωση των φορολογικών συντελεστών.
2. Μείωση της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής αφού θα κατασταθούν ασύμφορες.
3. Περικοπή των υψηλών συντάξεων και περικοπή σε πρόωρες συντάξεις.
Ενδεικτικά παραθέτουμε κάποια αριθμητικά δεδομένα:
1) Το αγροτικό πετρέλαιο για το 2013 ήταν 160 εκ €.
2) Για να καλυφθούν όλα τα επενδυτικά σχέδια των σχεδίων βελτίωσης χρειάζονται επιπλέον 200 εκ €.
3) Η επιχορήγηση του ταμείου συντάξεων της ΔΕΗ για το 2019 είναι 579 εκ.
4) Οι συντάξεις γήρατος(!!!!!) για άτομα ηλικίας 25-65 ετών είναι 493 εκ € ετησίως.
5) Το ποσό που μπορεί να εξοικονομηθεί με την περικοπή των συντάξεων άνω των 1200€ φθάνει τα 3,4 δις €/ έτος.
Ως κοινωνία προς το παρόν προτιμούμε να επιδοτούμε γέροντες 45 και 50 ετών αντί να στηρίξουμε επιχειρηματίες γεωργούς.
Η χάραξη της αγροτικής πολιτικής χαρακτηρίζεται μέχρι τώρα από ευχολόγια και ταυτολογίες χωρίς όραμα. Αντιθέτως προέχει να θέσουμε μετρήσιμους στόχους σε βάθος δεκαετίας και να καθορίσουμε τα βήματα μέσω των οποίων θα τους επιτύχουμε. Αν δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας, ας αντιγράψουμε άλλες χώρες που το πέτυχαν.
Στις επερχόμενες εκλογές οι αγρότες ας αναζητήσουνκόμματα με τεκμηριωμένη και κοστολογημένη λύση για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας στα προγράμματα τους και όχι γενικότητες. Και κυρίως ας μην πιστέψουν τον επόμενο που θα τους χαϊδέψει τα αυτιά και θα τους υποσχεθεί ότι έχει τον τρόπο να κάνει τον γάιδαρο να πετάξει.
Πηγή: serrespress.gr
