GR
EN Υπάρχουν τρεις δείκτες σοβαρότητας των πολιτικών κομμάτων: η συνέπεια των εκπεφρασμένων θέσεων με τις τοποθετήσεις τους στα δημόσια πράγματα, η διαχείριση των οικονομικών τους και η επιλογή υποψηφίων τους. Όσο οδεύουμε προς τις εκλογές ο τελευταίος δείκτης γίνεται και πιο αποκαλυπτικός.
Είναι γεγονός ότι ακόμη και με καλό φιλτράρισμα θα παρεισφρήσουν σκάρτοι κόκκοι στον κάδο αλλά ένα σοβαρό κόμμα οφείλει να επιδεικνύει υπευθυνότητα σε ποιους παρέχει το χρίσμα του υποψήφιου και την τιμή να εκτεθούν στα κοινά. Αυτοί θα κοινωνήσουν τις θέσεις του και αυτοί θα κληθούν να τις στηρίξουν αν γίνουν μέλη του νομοθετικού σώματος.
Η βαρύτητα λοιπόν της προεπιλογής από το κόμμα δεν μπορεί να αγνοηθεί και το βάρος της επιλογής δεν μπορεί να μετατοπιστεί εξ ολοκλήρου στον ψηφοφόρο. Το επιχείρημα που συχνά υιοθετείται όταν ένας αμφιλεγόμενος υποψήφιος προτείνεται είναι το «ας μην τους ψηφίσει ο κόσμος αν δεν του αρέσουν». Αλλά αυτή η σοφιστεία δεν αποτελεί παρά μια «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για τις μακιαβελικής έμπνευσης στρατηγικές όπου «δημοφιλείς περσόνες» που έχτισαν καριέρες εξαπατώντας το κοινό και λαϊκίζοντας ασύστολα τους παρέχεται εύκολη πρόσβαση στα ψηφοδέλτια προκειμένου το κόμμα να εξαργυρώσει την αναγνωρισιμότητά τους.
Μία άλλη κατηγορία είναι εκ μετεγγραφής υποψήφιοι. Κάθε ιδεολογική περιχαράκωση πάει περίπατο όταν υποψήφιοι από, θεωρητικά, ανόμοιους χώρους διανύουν με άνεση δεκαθλητή την διαδρομή από ψηφοδέλτιο σε ψηφοδέλτιο και από έδρανο σε έδρανο. Δεν μπορεί να υπάρχει πολιτική δεοντολογία πίσω από τέτοιες κινήσεις παρά μόνο πολιτικός αμοραλισμός. Η πολιτική δεν νοείται πλέον ως όχημα υλοποίησης ιδεών αλλά ως καριέρα με παραχωρήσεις ηθικές και ιδεολογικές. Έχει κανείς την αίσθηση ότι στις μετεγγραφές του Δεκεμβρίου λιγότεροι ποδοσφαιριστές άλλαξαν φανέλα στην Super League από ότι βουλευτές και υποψήφιοι στην κομματική σκακιέρα.
Ένα ανώτατο όριο θητείας 12 ετών πρέπει να νομοθετηθεί μετά τη συμπλήρωση του οποίου κανείς δεν μπορεί να συμπεριληφθεί ως υποψήφιος σε οποιαδήποτε αιρετή θέση μήπως και απαλλαγούμε από τους καριερίστες που αναπόφευκτα θέτουν προτεραιότητα την προσωπική τους ωφέλεια έναντι του κοινού καλού.
Όσο και αν αποτελούν συχνό φαινόμενο οι παραπάνω πρακτικές οφείλουμε να τις αντιμετωπίζουμε ως αυτό που πραγματικά είναι: ασόβαρες κινήσεις που αποσκοπούν σε μικροκομματικά οφέλη και αντιμετωπίζουν τους ψηφοφόρους ως μη σκεπτόμενα όντα.
Εσύ πως νιώθεις άξιε και ικανέ υποψήφιε να συνυπάρχεις στο ψηφοδέλτιο με πολιτική σαβούρα;
Εσύ πως νιώθεις ψηφοφόρε να προσβάλλεται η νοημοσύνη σου καθώς ούτε καν μπορείς να είσαι σίγουρος τι άλλα φυντάνια «κοσμούν» τα ψηφοδέλτια του κόμματος που σκέφτεσαι να προτιμήσεις;
Ε, όχι λοιπόν, ο σκοπός δεν αγιάζει πάντα τα μέσα και αν είναι να ωριμάσουμε ως εκλογικό σώμα το μήνυμα πρέπει να καταστεί σαφές!
Πηγή: marketnews.gr
