GR
EN 
Πρόσφατα, για πολλοστή φορά, υπήρξε παρεκτροπή στην αγελαία συμπεριφορά οπαδών και παραγόντων του αθλητισμού.
Ο Υφυπουργός κος Σταύρος Κοντονής ακολούθως εξήγγειλε την πρόθεση της Κυβέρνησης για διακοπή των πρωταθλημάτων αν δεν υπάρξει συμμόρφωση με τις επιταγές της Κυβέρνησης για την πάταξη της βίας, με την επισήμανση ότι δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο για κάτι άλλο.
Όταν βέβαια λέει ο Υπουργός ότι δεν υπάρχει νομοθετική δυνατότητα της Κυβέρνησης να κάνει κάτι παραπάνω, εννοεί ότι και όλοι οι προηγούμενοι από την εποχή της Φάνης Πάλλη-Πετραλιά:
«Δώστε στο Κράτος την διαχείριση του ποδοσφαίρου προκειμένου να ασκήσει πολιτική και εκεί, αυξομειώνοντας τις ομάδες της superleague ανάλογα με το αν είναι εκλογική χρονιά ή όχι»
Νομοθετικό πλαίσιο υπάρχει! Και είναι το πλαίσιο για παράνομες πράξεις που ισχύει στο κοινό ποινικό δίκαιο, είτε μιλάμε για πράξεις βίας εντός γηπέδων, είτε σε μια πλατεία των Εξαρχείων.
Αυτό που δεν θέλει να πει η Πολιτεία είναι ότι το πρόβλημα της γηπεδικής βίας δεν είναι αμιγώς αθλητικό, ή μάλλον δεν είναι πρωτίστως αθλητικό. Έτσι δεν μπορεί να επιλυθεί μόνο από αθλητικούς παράγοντες (ακόμη και αν το ήθελαν) ή το Υπουργείο Πολιτισμού (στο οποίο υπάγεται η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού).
Αν ήθελε το κράτος εντός μίας αθλητικής σαιζόν μπορούσε να εξοβελίσει τη βία από τα γήπεδα απλά αναλαμβάνοντας το οικονομικό και πολιτικό κόστος εφαρμογής του Νόμου, δηλαδή ταυτοποίηση, χρήση των (νυν διακοσμητικών) καμερών, συλλήψεις, αυτόφωρο και καθιστώντας σαφές στις ΠΑΕ ότι δεν θα γίνουν δεκτές παρεμβάσεις των δικηγόρων τους για απελευθέρωση των συλληφθέντων.
Το πρόβλημα τότε θα ήταν ότι η βία θα μετακόμιζε σε διπλανά πεδία άσκησής της, γιατί οι εγγενείς παράγοντες δημιουργίας της δεν θα εκλείψουν αν για μία σαιζόν δεν παιχτεί ποδόσφαιρο ή βόλεϊ γυναικών.
Το έκαναν οι Άγγλοι όταν το τηλεοπτικό τους προϊόν γιγαντώθηκε τόσο οικονομικά, καθώς το πουλούσαν από την Ασία μέχρι τα Εμιράτα, ώστε ήταν πλέον (και) οικονομικά αντιπαραγωγική η βία στους αθλητικούς χώρους. Τότε η κοινωνική βία απλά μετακόμισε μερικά τετράγωνα πέριξ των αγωνιστικών χώρων.
Στα ελληνικά δρώμενα η Πολιτεία δεν εφαρμόζει αποφασιστική καταστολή της βίας στα γήπεδα, διότι προτιμά να έχει ως πεδίο έκφρασής της ένα ελεγχόμενο χώρο, παρά νησίδες ασύστολης και απρόβλεπτης παρουσίας της σε όλο τον αστικό ιστό.
Είναι λοιπόν στρατηγική επιλογή της Αστυνομίας και των Πολιτειακών παραγόντων όπου αυτό είναι εφικτό να αφήνουν «να εκτονωθούν οι ταραξίες εντός γηπέδων ως η λιγότερο κοστοβόρα και συνεπειοφόρα λύση, προκειμένου να σκοτωθούν μεταξύ τους και να μην βγουν τα επεισόδια στους δρόμους της πόλης». Το εντός εισαγωγικών κείμενο είναι ακριβώς η θέση των Αρχών όπως τέθηκε στον Παρατηρητή πριν από αγώνα σάλας σε επαρχιακή πόλη. Ο αγώνας τελικά διεκόπη λόγω εκτεταμένων επεισοδίων.
Το πρόβλημα της βίας είναι σύνθετο για να επιλυθεί με απλοϊκές δράσεις.
Η αποφασιστική περιστολή της δεν είναι θέμα μόνο απαγόρευσης ενός προϊόντος.
Η βία στους επαγγελματικούς αθλητικούς χώρους θα περιοριστεί όταν καταστεί οικονομικά ασύμφορη.
Στην Αγγλία ο κύκλος εργασιών της Premier League έφτασε το αστρονομικό ποσό των 3,2 δισ ευρώ και όλοι συνεργάζονται προκειμένου το προϊόν να διατηρηθεί άσπιλο. Αν η Ελληνική Superleague των 165 εκ. ευρώ προσεγγίσει έστω τα επίπεδα του Βελγικής Pro League (276 εκ. ευρώ) θα υπάρξει αυτόματα και αυξημένο κίνητρο αδιατάρακτης λειτουργίας της τόσο από τις ΠΑΕ (κύκλος εργασιών, ελκυστικότητα προϊόντος) όσο και από την Πολιτεία (απασχόληση, έσοδα από φόρους).
Η παρακολούθηση με ηλεκτρονικά μέσα των συμμετεχόντων, η συνεργασία των Αρχών με τις ΠΑΕ για την ταυτοποίηση των ταραξιών καθώς και την αποτροπή εισόδου επικίνδυνων υλικών (φωτοβολίδες, λοστοί κλπ) και μηδενική ανοχή από πλευράς των αρχών σε παράνομες συμπεριφορές θα περιόριζε αισθητά το φαινόμενο.
Φυσικά τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι θα περιοριστεί η βία στους ερασιτεχνικούς αθλητικούς χώρους ή έξω από αυτούς. Παραδείγματα όπως ο ημιτελικός κυπέλλου χάντμπολ ανδρών στη Λαμία το 2010, τα γεγονότα της Λ. Λαυρίου που ακολούθησαν αγώνα βόλεϊ γυναικών ή ο εφετινός θάνατος οπαδού στην Κρήτη σε αγώνα Γ’ εθνικής (διοργάνωση που εποπτεύεται από την ΕΠΟ) δείχνουν διαφορετική διαβάθμιση επεισοδίων.
Δεν είναι άλλωστε μυστικό ότι μέρος των οργανωμένων οπαδών των ομάδων έχει σχέσεις ή συμμετέχει σε δραστηριότητες ακραίων πολιτικών ομάδων. Τα γήπεδα, πέρα από χώροι εκτόνωσης της βίας, είναι και χώροι στρατολόγησης μελών ταγμάτων εφόδου, και συγχρόνως χώροι εξάσκησης/εκπαίδευσής τους.
Αν θέλουμε λοιπόν να περιορίσουμε στο μέλλον την βία γενικά (να εξαφανιστεί δεν το έχουν καταφέρει ούτε πιο προηγμένες χώρες) τότε πρέπει να θέσουμε μακρόπνοους στόχους, όπως:
- Περιορισμό της ανεργίας, ώστε λιγότεροι απελπισμένοι να καταφεύγουν στη μίσθωση των υπηρεσιών τους (με αντάλλαγμα ένα μεροκάματα ή μία δόση ουσιών) ως στρατοί επιβολής της άποψης αθλητικών ή εξωκοινοβουλευτικών παραγόντων.
- Παιδεία που παρέχει στην βασική εκπαίδευση την έννοια του ενεργού πολίτη και της αγάπης προς την κοινωνία όπου διαβιεί.
- Αποφασιστικότητα της Αστυνομίας στην σύλληψη όσων παρεκτρέπονται, ώστε να αποτρέπονται όσοι θεωρούν τις ταραχές «παιχνίδι με τις Αρχές».
- Ταχεία απονομή της δικαιοσύνης, ώστε να μην υπάρχει η αίσθηση της ατιμωρησίας.
Βλέπουμε λοιπόν ότι το πρόβλημα της βίας στα γήπεδα ή εκτός αυτών δεν είναι στενά αθλητικό, αλλά ευρύτερα κοινωνικό.
Η μακροπρόθεσμη αντιμετώπισή του απαιτεί δομικές μεταρρυθμίσεις στο Κράτος το ίδιο και ως εκ τούτου δεν μπορεί να λυθεί από αθλητικούς μόνο παράγοντες.
Είναι οι ίδιες αυτές μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες για την τόνωση της απασχόλησης, της επιχειρηματικότητας, της αξιοπρεπούς διαβίωσης στην κοινωνία μας. Τίποτα δεν είναι ξεκομμένο από αυτές.
Ηλίας Κώνστας
Msc Engineering Management
Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος «Δημιουργία, Ξανά!»
www.facebook.com/KonstasEuroelections
Πρώτη δημοσίευση στο www.politicaldoubts.com στις 26/2/2015
