GR
EN Υπάρχει όρος: κίνηση απελπισίας. Είναι αυτή που δεν υπολογίζει τίποτε, παρά μόνο την ανάγκη του απελπισμένου για μια πρόσκαιρη ανάσα. Συνήθως το αποτέλεσμα μιας κίνησης απελπισίας επιδεινώνει την κατάσταση. Συχνά είναι και μοιραίο.
Τέτοια ακριβώς ήταν η κίνηση του Τσίπρα με το δημοψήφισμα. Επί πέντε μήνες κατάφερε να κάνει τόση ζημιά στη χώρα, που μόνο με πολεμική καταστροφή μπορεί να συγκριθεί: πάγωσε την οικονομία, βύθισε το χρηματιστήριο στα τάρταρα, έδιωξε στο εξωτερικό δεκάδες δισεκατομμυρίων σε καταθέσεις και κεφάλαια, οδήγησε το τραπεζικό σύστημα σε κώμα, εξανέμισε κάθε ίχνος κύρους της χώρας στον διεθνή στίβο, κατέστρεψε κάθε σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα σε μας και τους εταίρους, έστρεψε τα κράτη της Ε.Ε., μηδέ της Κύπρου εξαιρουμένης, εναντίον μας, ενόχλησε και εκνεύρισε τις ΗΠΑ, φλέρταρε ξεδιάντροπα με τον Πούτιν χωρίς να εξασφαλίσει την αγορά ούτε ενός κιλού ροδάκινων, όξυνε τα πάθη στο εσωτερικό, οδήγησε το ίδιο του το κόμμα στα πρόθυρα της διάλυσης. Οι μόνοι "χαρούμενοι", αυτούς τους 5 μήνες, ήταν οι γελοιογράφοι και οι δημιουργοί σατιρικών εκπομπών που βρήκαν άφθονο έτοιμο υλικό, διακωμωδώντας αυτούς που όλοι πλέον αποκαλούν με χαρακτηρισμούς που δεν έχουν ακουστεί ποτέ για κυβερνητικούς λειτουργούς ευρωπαϊκού κράτους.
Αυτή την εξέλιξη δεν υπήρξε ούτε ένας που να μην την προβλέψει. Εκτός από τους ιδεοληπτικούς του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Τι κι αν όλοι επεσήμαιναν ότι δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο οι εταίροι να συνεχίσουν να δανείζουν ένα κράτος που δεν τηρεί τις συμφωνίες του, που δεν κάνει καμία μεταρρύθμιση, που δεν θέλει να δεσμευτεί για τίποτε κι από πάνω ζητάει τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους! Ο Τσίπρας, με μόνα πολιτικά εφόδια την τεχνογνωσία των καταλήψεων και το manual του σταλινισμού που του δίδασκαν στην ΚΝΕ, ήταν πεπεισμένος ότι και στην Ε.Ε. τα πράγματα γίνονται όπως περίπου στο Λύκειο Αμπελοκήπων.
Κι αφού επί 5 μήνες έσκισε οτιδήποτε άλλο (πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, προεκλογικές εξαγγελίες, κρατικές υποχρεώσεις) εκτός από το μνημόνιο, βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο. Θα μπορούσε πολύ νωρίτερα, βλέποντας ότι οι προεκλογικές μαγκιές δεν περνούν να είχε γυρίσει πίσω με το κεφάλι κατεβασμένο και την ουρά στα σκέλια και να παραιτηθεί λέγοντας: "είχα την καλή πρόθεση, αλλά δεν τα κατάφερα”. Όμως, όταν η αριστερά καταλαμβάνει την εξουσία, άντε να την αφήσει! Πώς θα έπαιρνε ρεβάνς από την ήττα του εμφυλίου;
Έτσι δεν το έκανε. Και προτίμησε μια κίνηση απελπισίας. Σε ένα βράδυ, επιδείνωσε όλα τα παραπάνω, ενώ εξασφάλισε για την παράταξή του την απόλυτη καταστροφή, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Το ότι την ίδια καταστροφή εξασφάλισε και για τη χώρα, δεν τον απασχολεί. Άλλωστε, πότε η αριστερά ενδιαφέρθηκε για εθνικά θέματα;
Εάν ο "λαός” ψηφίσει ΝΑΙ, αυτό σημαίνει αυτόματα άρση της "νωπής λαϊκής εντολής”. Σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που δεν πιστεύει και δεν θέλει. Στις 25 Ιανουαρίου το 36,34% που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ δεν το έκαναν για να κυβερνάει "ελέω Θεού”. Το έκαναν για να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Η ανικανότητά του να το πετύχει και η αθέτηση του συνόλου των προεκλογικών εξαγγελιών, ήδη, και χωρίς δημοψήφισμα, έχουν δημιουργήσει ουσιαστικό θέμα κυβερνητικής νομιμοποίησης. Αν αυτό αποτυπωθεί και με την πλειοψηφία του ΝΑΙ, ο συνασπισμός αριστεριστών – ακροδεξιών δεν θα έχει καμία δικαιολογία για να παραμείνει έστω και μια ώρα στην εξουσία. Η παραίτησή τους, αν έχουν ίχνος τσίπας, θα πρέπει να υποβληθεί το βράδυ της Κυριακής.
Για να το αποφύγει αυτό η κυβέρνηση, κατά παράβαση κάθε έννοιας δεοντολογίας, κάνει λυσσαλέα καμπάνια υπέρ του ΟΧΙ. Ταυτόχρονα στέλνοντας εισαγγελείς για να ψάξουν δήθεν τα οικονομικά των καναλιών, και απειλώντας με αφαίρεση των αδειών τους (γιατί αλήθεια δεν το έκανε εδώ και 5 μήνες;) υπαγορεύει σε όλα τα ΜΜΕ τη γραμμή της. Για την ΕΡΤ, που έχει μεταβληθεί σε λίγες μόνο μέρες, σε κομματική ντουντούκα, ούτε λόγος.
Αλλά τι θα συμβεί αν ο λαός ψηφίσει ΟΧΙ; Δίνει λεφτά το ΟΧΙ; Πληρώνει δάνεια το ΟΧΙ; Καλύπτει κρατικές υποχρεώσεις; Η χώρα θα βρεθεί, απομονωμένη πολιτικά και οικονομικά. Χωρίς νέο δάνειο από τους εταίρους, χρεοκοπούμε και επίσημα. Αποκλεισμένοι και από τις αγορές, χάνουμε κάθε πηγή χρηματοδότησης. Οι πιστωτές κάνοντας χρήση του αγγλικού δικαίου στο οποίο έχουν συναφθεί τα δάνειά μας, μπορούν να κατάσχουν οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο του ελληνικού κράτους βρίσκεται εκτός συνόρων, ενώ οι υποχρεώσεις αποπληρωμής θα μας κυνηγούν για γενιές όπως κυνηγούσαν τον Γκορμπατσώφ οι υποχρεώσεις των δανείων του Τσάρου. Ένα τόσο αδύναμο κράτος που δεν θα μπορεί να προμηθευτεί ούτε πετρέλαιο ούτε πυρομαχικά, είναι βούτυρο στο ψωμί κάθε εχθρού, ανατολικού ή βόρειου. Στο εσωτερικό, οι ελληνικές τράπεζες, εκτός ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος πλέον, καταρρέουν σε μία ώρα. Οι μέτοχοι, μεταξύ των οποίων και τα ασφαλιστικά ταμεία, βλέπουν τις μετοχές τους να μηδενίζονται. Οι μικροκαταθέτες θωρητικά δεν πλήττονται, πρακτικά όμως δεν θα έχουν πρόσβαση στις αποταμιεύσεις τους, καθώς θα επιβληθεί έλεγχος σε κάθε κίνηση κεφαλαίων. Τα 85 δισ. του ELA γίνονται άμεσα απαιτητά. Η κυβέρνηση, αφού σκούπισε και τα ψιλά των ταμειακών διαθεσίμων από κάθε κρατικό φορέα, δεν θα έχει χρήματα, όχι μόνο για μισθούς και συντάξεις, αλλά ούτε και για βενζίνη των κρατικών αυτοκινήτων. Θα επιβάλει νέους εξοντωτικούς φόρους. Δεν θα εισπράξει τίποτε, διότι οι πολίτες θα εφαρμόζουν το "ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Αναγκαστικά θα εκδόσει ΙΟUs τα οποία κανένας δεν θα δέχεται. Ο πληθωρισμός θα χτυπήσει κόκκινο. Σε μια χώρα με κατεστραμένη την παραγωγική μηχανή και χωρίς συναλλαγματικά αποθέματα, θα φτάσει σύντομα σε επίπεδα Ζιμπάμπουε που τυπώνει χαρτονόμισμα των 100 τρισεκατομμυρίων δολαρίων!
Αυτοί που θα πεινάσουν, κυριολεκτικά, θα είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι που θα πληρώνονται με ΙΟUs και δεν θα μπορούν να αγοράσουν απολύτως τίποτε! Θα επιβληθεί δελτίο στα τρόφιμα. Έξω από τα σχεδόν άδεια supermarkets θα δημιουργούνται ουρές χιλιομέτρων. Θα φοβάσαι να βγεις από το σπίτι. Οι ληστείες και οι δολοφονίες θα είναι στην ημερήσια διάταξη. Τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού θα διαλυθούν στα εξ ων συνετέθησαν και η χώρα θα βυθιστεί σε τέτοιο χάος, που μπροστά της η Βενεζουέλα (με τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου) θα μοιάζει Ελβετία. Σε μερικούς μήνες από το δημοψήφισμα ακόμα κι αυτοί που ζητωκραύγαζαν τον νταουλιέρη των αγορών θα ζητούν την κεφαλή του επί πίνακι.
Όμως, υπεύθυνος γι’ αυτή την εθνική ταπείνωση δεν θα είναι ο Τσίπρας και η παρέα του. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις ανθρώπους με, εμφανή δια γυμνού οφθαλμού, μειωμένο καταλογισμό για το ότι έκαναν το μόνο που ξέραμε ότι μπορούσαν να κάνουν. Υπεύθυνα είναι τα δύο, πάλαι ποτέ, κόμματα εξουσίας: το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Αυτά εγκαθίδρυσαν στο σύνολο της χώρας το πελατειακό σύστημα, αυτά παγίωσαν καθεστώς ανομίας, αυτά καθιέρωσαν τη διαφθορά και τη διαπλοκή σε κάθε επίπεδο της δημόσιας διοίκησης, αυτά γιγάντωσαν το κράτος διορίζοντας τα δικά τους παιδιά, αυτά μόλυναν τη Δικαιοσύνη, αυτά δημιούργησαν στρατιές νεαρών συνταξιούχων, αυτά περιφρόνησαν το Σύνταγμα, τους νόμους και τη διάκριση των εξουσιών, αυτά ενέταξαν την Παιδεία, την Υγεία, την Ασφάλεια, στα μικροκομματικά τους παιχνίδια, αυτά χώρισαν τους πολίτες στους "δικούς μας" και τους άλλους, αυτά ανέδειξαν τον φασισμό ως εναλλακτική πρόταση εξουσίας, αυτά έκαναν τον Έλληνα να αισθάνεται πολίτης δεύτερης κατηγορίας στην ίδια του την πατρίδα. Αυτά διασπάθισαν ποταμούς δανείων και επιδοτήσεων, αυτά κορόιδευαν τους κουτόφραγκους με "όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά", αυτά έφεραν τη χρεοκοπία κι αυτά αρνήθηκαν πεισματικά, στα χρόνια των μνημονίων, να μεταρρυθμίσουν τον μεγάλο ασθενή: το κράτος. Αυτά απέπεμψαν ως αποσυνάγωγη κάθε υγιή μεταρρυθμιστική φωνή που υπήρχε στους κόλπους τους, αυτά συκοφάντησαν, προσέβαλαν, υπονόμευσαν κάθε μεταρρυθμιστική φωνή της ελληνικής κοινωνίας. Αυτά, τέλος, εξέθρεψαν τα δηλητηριώδη υβρίδια εθνικιστή λαϊκιστή, συνδικαλιστή κρατιστή, κρατικοδίαιτου επαναστάτη που μετακόμισαν ολοσούμπιτα στον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ.
Είτε λοιπόν ψηφίσει ο λαός ΝΑΙ, είτε ΟΧΙ, το ζητούμενο παραμένει: ποιος θα καθαρίσει την κόπρο του Αυγείου ενός πολιτικού συστήματος που γίνεται πότε μπλε, πότε πράσινο και πότε κόκκινο, αλλά εξακολουθεί να εκκολάπτει το αυγό του πελατειακού φιδιού;
Το δημοψήφισμα, ως τελική πράξη του μεταπολιτευτικού δράματος, θα οδηγήσει στον θάνατο των κομματικών παρασίτων, αφού προηγουμένως τα ίδια οδήγησαν στον θάνατο, διά της συνεχούς αφαίμαξης, τον ξενιστή τους: τον ιδιωτικό τομέα. ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα καταρρεύσουν με πάταγο κάτω από το βάρος των ανομιών τους. Δυστυχώς, προηγουμένως, θα έχει καταρρεύσει η χώρα.
Ο αστικός κόσμος, που έλαμψε διά της απουσίας του στα 40 χρόνια της παρακμής, είναι καιρός να συνταχθεί, να συσπειρωθεί, να συνειδητοποιήσει τις ευθύνες του, και να σηκώσει τα μανίκια για την ανοικοδόμηση της χώρας, εκ των ερειπίων. Αν δεν το κάνει, έστω και τώρα, οι ιστορικοί του μέλλοντος θα μιλάνε για τους Έλληνες, όπως μιλάμε για τους Βαβυλώνιους και τους Χετταίους.
Πηγή: capital.gr
