Αν δεν αλλάξει ο συνδικαλιστικός νόμος, η χώρα θα εξακολουθήσει να είναι μη κυβερνήσιμη. Οποιαδήποτε «παρέα» Δ.Υ. όπως οι 21 της ΣΤΑΣΥ, θα μπορούν να προκαλούν έμφραγμα στη ζωή της πρωτεύουσας και blackout στην Οικονομία της χώρας. Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ επιμένει πως «δημόσιος υπάλληλος» και «απεργία» είναι έννοιες ασύμβατες, όπως ισχύει στα περισσότερα σοβαρά κράτη του κόσμου και όπως ίσχυε και στη χώρα μας μέχρι την προσβολή του Συντάγματος του 1975 από τον ιό της σοσιαλιστίτιδας. Το Σύνταγμα του 1952 όριζε σαφώς πως η απεργία απαγορεύεται στο σύνολο των Δημοσίων Υπαλλήλων και των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ κι όχι μόνο στα Σώματα Ασφαλείας και στους Δικαστές όπως προβλέπει το ισχύον Σύνταγμα (Άρθρο 23 παρ. 2), διάταξη που κι αυτή έχει καταπατηθεί βαναύσως με τις στάσεις εργασίας των δικαστών στις οποίες πρωτοστατούσε η εκλεκτή του ΣΥΡΙΖΑ, κα Θάνου.

Οι Δημόσιοι Υπάλληλοι ειναι οργανικό τμήμα του Δημοσίου, είναι συστατικό της λειτουργίας του κράτους και είναι ανήκουστο να απεργούν. Άλλωστε, νόμιμη είναι μια απεργία όταν ο εργοδότης παρανομεί καταπατώντας τα εργασιακά δικαιώματα. Το κράτος, ο εργοδότης των Δημοσίων Υπαλλήλων, είναι ο εγγυητής της νομιμότητας. Πώς μπορεί να παρανομεί; Όταν οι ΔΥ απεργούν, στρέφονται κατά του πολίτη ο οποίος με τους φόρους του πληρώνει τους μισθούς τους, και καθίσταται κάθε λίγο και λιγάκι όμηρος των διαθέσεων των συνδικαλιστικών ηγεσιών τους. Αν οι ΔΥ έχουν διαφορές με την υπηρεσία τους, ο δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας τούς δίνει δεκάδες εργαλεία για να τη διευθετήσουν. Δεν θα πρέπει σ’ αυτά τα εργαλεία να περιλαμβάνεται η απεργία.

Όπως όμως έχουμε διαπιστώσει, είναι αδύνατον για μια κυβέρνηση, είτε της δεξιάς είτε της αριστεράς να στραφεί κατά των κρατικών συνδικαλιστών, των πιτ-μπουλ που το πολιτικό σύστημα εξέθρεψε για να ελέγχει την κομματική πελατεία των ΔΥ. Η φοβική απέναντι στα δήθεν «λαϊκά δικαιώματα» Νέα Δημοκρατία ας αυστηροποιήσει τουλάχιστον τις προϋποθέσεις για την άσκησή του δικαιώματος της απεργίας των ΔΥ (καθώς η πλήρης κατάργησή του απαιτεί συνταγματική αναθεώρηση), προβλέποντας αυτόματη απόλυση χωρίς αποζημίωση για την καταχρηστική άσκησή του. Θυμίζουμε στον Κυριάκο Μητσοτάκη την απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ, Ρ. Ρήγκαν ο οποίος δεν δίστασε το 1981 να απολύσει 11.345 ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, απαγορεύοντάς τους να δουλέψουν ξανά στον δημόσιο τομέα, όταν απήργησαν παράνομα.

Ένα λειτουργικό νομοθετικό πλαίσιο μπορεί να είναι το εξής:

• Απόφαση απεργίας μόνο με 50% +1 του συνόλου των εργαζομένων σε έναν κλάδο, όχι μόνο των εγγεγραμμένων στο σωματείο.
• Νόμιμη είναι η απεργία ΔΥ μόνο εάν το κράτος αποδεδειγμένα, με δικαστική απόφαση, έχει παραβεί την εργατική νομοθεσία.
• Γενικές Συνελεύσεις εκτός ωραρίου εργασίας.
• Το δικαίωμα στην απεργία είναι το ίδιο σεβαστό με το δικαίωμα στην εργασία. Η “περιφρούρηση απεργίας” είναι ποινικό αδίκημα και με τον ισχύοντα ΠΚ.
• Τέλος στην χρηματοδότηση των συνδικάτων από χρήματα των φορολογουμένων.
• Καμμία απαλλαγή από εργασία για τους συνδικαλιστές.
• Οι συνδικαλιστές θα μπορούν να απολύονται όπως ο κάθε εργαζόμενος που δεν κάνει καλά τη δουλειά του.
• Απαγορεύεται συμμετοχή συνδικαλιστών στα πειθαρχικά συμβούλια.
• Συμμετοχή συνδικαλιστή ως υποψήφιου σε εθνικές εκλογές επιτρέπεται αφού περάσουν 4 χρόνια μετά την τελευταία συνδικαλιστική του θητεία.
• Κατάργηση του άρθρου 22 του νόμου 1264/1982, που απαγορεύει την ανταπεργία της εργοδοσίας (lock out).

Η δημόσια διοίκηση πάσχει από εκτεταμένη γάγγραινα και χρειάζεται εγχείριση για καθαρισμό του σάπιου ιστού. Δεν θεραπεύεται με ασπιρίνες, γαλαζοκόκκινοι σύντροφοι της ΝΔ.