Ακόμα και η έννοια του «ευρύτερου δημόσιου τομέα» είναι προκλητική. Αυτή η ελληνική πατέντα επινοήθηκε για να παρακαμφθεί (από όλα τα κόμματα) ο νόμος Πεπονή – έτσι ώστε να διορίζουν τους κομματικούς τους στρατούς στον «ευρύτερο», χωρίς ΑΣΕΠ. Ο δημόσιος τομέας οφείλει να είναι όσο πιο στενός γίνεται. Δεν θέλουμε ένα κράτος επιχειρηματία.
Δεν υπάρχει περίπτωση να πετύχει. Το κράτος θα πρέπει να έχει λίγους και αυξημένων ικανοτήτων λειτουργούς, που θα έχουν ρυθμιστικό ρόλο. Οι μετατάξεις, η εφεδρεία, τα ποσοστά περικοπών απλώς κάνουν το πρόβλημα μεγαλύτερο και φέρνουν την χρεοκοπία ένα βήμα πιο κοντά. Ο σκοπός μας δεν είναι να «τιμωρηθούν» οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, αλλά να δημιουργήσουμε μια άλλη Δημόσια Διοίκηση. Το μεγαλύτερο έγκλημα του πελατειακού κράτους είναι το ότι δεσμεύει ένα τεράστιο δυναμικό ανθρώπων, που θα μπορούσαν να απογειώσουν την ελληνική οικονομία, υποχρεώνοντας τους να ασχολούνται με καρμπόν, σφραγίδες και διαβιβαστικά. Όλοι αυτοί θα μπορούσαν να βρουν ουσιαστικό παραγωγικό ρόλο σε μια νέα Ελλάδα, που θα αναπτύσσεται.
Όμως τώρα, το σύστημα έχει «μπλοκάρει». Για να αρχίσει η «μηχανή» να δουλεύει πάλι, πρέπει να γίνουν τώρα, όλα μαζί, όσα δεν έγιναν σ’ ολόκληρη τη μεταπολίτευση. Το «λίγο – λίγο και διστακτικά» ποτέ δεν απέδωσε. Πώς θα το πετύχουμε; Όχι «μπαλώνοντας» το υπάρχον, αλλά χτίζοντας ένα «παράλληλο» κράτος εκ του μηδενός. Ένα-ένα τα κομμάτια που αντικαθίστανται, καταργούνται. Η απόλυση από μια στείρα, αντιπαραγωγική, ενασχόληση δεν είναι το τέλος του κόσμου όταν υπάρχει πορεία ανάπτυξης – αντίθετα μπορεί να είναι η ευκαιρία για καλύτερες επιλογές και περισσότερα έσοδα, σε όσους έχουν όρεξη να εργασθούν. Οι επαγγελματίες «λουφαδόροι», ναι, δεν θα έχουν εισοδήματα. Θα έπρεπε;
Παράδειγμα 1: Πόσοι εργαζόμενοι χρειάζονται για να λειτουργήσει η τάδε υπηρεσία με πλήρη μηχανογράφηση και αξιοποίηση της πληροφορικής, χωρίς το σφραγιδομάνι, τα καρμπόν και το «φέρε μια βεβαίωση από το διπλανό γραφείο»; Τι ικανότητες πρέπει να διαθέτουν; Προκηρύσσεται διαγωνισμός: υποψήφιοι και από τον Δημόσιο και από τον ιδιωτικό τομέα μπορούν να υποβάλλουν αιτήσεις. Βρίσκουμε αυτούς που χρειαζόμαστε και στήνουμε μια σύγχρονη υπηρεσία - το κεφάλαιο κλείνει. Η υπάρχουσα δομή καταργείται - οι αναξιοποίητοι απολύονται.
Παράδειγμα 2: Θέλουμε να βοηθήσουμε τις εξαγωγές. Προσλαμβάνουμε ιδιωτικές εταιρείες που ξέρουν καλά την αγορά της Αυστραλίας, των ΗΠΑ, της Βραζιλίας, της Σκανδιναβίας, όπου, τέλος πάντων, θέλουμε να διεισδύσουμε. Αυτές θα φροντίσουν να βρουν τα ελληνικά προϊόντα και τους παραγωγούς, αλλά και τις υπηρεσίες που μπορούν να «πουλήσουν» στην συγκεκριμένη αγορά. Τους αμείβουμε ανάλογα με το ποσοστό αύξησης εξαγωγών που θα πετύχουν. Όλοι οι Κρατικοί Οργανισμοί (ΟΠΕ κ.λ.π.) που έχουν το ίδιο αντικείμενο καταργούνται.