Ασφαλιστική ενημερότητα και θεώρηση βιβλίων

Αντισυνταγματικότητα και άλλα ζητήματα του νόμου περί προσκόμισης ασφαλιστικής ενημερότητας για θεώρηση βιβλίων των ελευθέρων επαγγελματιών (άρθρο 63 του ν. 2084/1992) και δη των δικηγόρων.

1. ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΒΑΣΗ
Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 63 του ν.2084/1992, οι Δ.Ο.Υ. δεν θεωρούν φορολογικά βιβλία ή στοιχεία επιχειρήσεων ή επιτηδευματιών εάν η σχετική αίτηση των ενδιαφερομένων δεν συνοδεύεται από βεβαίωση του οικείου φορέα κοινωνικής ασφάλισης περί καταβολής ή διακανονισμού των οφειλόμενων ασφαλιστικών εισφορών προς αυτούς.

Το παραπάνω μέτρο εντάσσεται στα μέτρα πάταξης της εισφοροδιαφυγής και αποτελεί το αποτελεσματικότερο μέτρο πίεσης των ασφαλιστικών οργανισμών προς τους ασφαλισμένους του προκειμένου να εισπράττει τους νομοθετημένους πόρους του. (Η άποψη του Υπουργείου συνιστά μεγάλο φαρισαϊσμό, διότι από το 1992, οπότε θεσπίστηκε, ουδόλως βελτιώθηκαν τα αποθεματικά των Ταμείων. Ίσα ίσα που επιδεινώθηκαν ακόμα περισσότερο. Προ του έτους 1992 δε, που δεν ίσχυε ο ανάλγητος αυτός νόμος, δεν γνωρίζω να έλαβε χώρα καμία χρεοκοπία των Ταμείων. Εν ολίγοις, ουδεμία αύξηση των αποθεματικών τους παρουσιάστηκε από θεσπίσεώς του παρά μόνο αυξήθηκε η ταλαιπωρία των ελευθέρων επαγγελματιών).
Λαμβάνοντας υπόψη ότι βασικότερη προϋπόθεση της υγιούς λειτουργίας του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος και της διατήρησης και βελτίωσης των παροχών του προς ασφαλισμένους και συνταξιούχους είναι η κανονική είσπραξη όλων των νομοθετημένων πόρων του, δεδομένου ότι οι ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλουν οι ασφαλισμένοι αποτελούν τη κυριότερη πηγή εσόδων για τους ασφαλιστικούς οργανισμούς, προκειμένου να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους προς τους ασφαλισμένους και συνταξιούχους τους, το Υπουργείο θεωρεί ότι το παραπάνω μέτρο είναι χρήσιμο και δεν εξετάζει την τροποποίηση ή κατάργησή του. (Η άποψη του Υπουργείου είναι εξόχως αβάσιμη, καθώς το Κράτος χρηματοδοτεί τα Ταμεία κατά 75% ετησίως με ποσό που ανέρχεται στα 18 δις ευρώ και η χρηματοδότηση αυτή είναι που αποτελεί την κυριότερη πηγή εσόδων τους!)

2. ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΩΣ ΟΙΟΝΕΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΑΣΚΗΣΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ – ΒΙΟΠΟΡΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΙΚΑ ΑΔΥΝΑΜΟΥΣ.
Ο Νόμος αυτός πλήττει καίρια και βάναυσα όσους δικηγόρους ασκούν επαγγελματική δραστηριότητα και έχουν μεν κάποια στοιχειώδη εισοδήματα για την επιβίωση τους, αλλά δεν αρκούν για την αποπληρωμή των εισφορών τους στα Ταμεία.
Υπό την έννοια αυτή η μη πρόβλεψη εξαιρέσεων για τους έχοντες χαμηλά εισοδήματα αποκλείει αυτούς από το δικαίωμα στην εργασία, τον βιοπορισμό, την ίδια την ζωή και ουσιαστικά τούς οδηγεί σε εξαθλίωση και πείνα.
Και ναι μεν κάποιοι άλλοι ελεύθεροι επαγγελματίες μπορούν να στραφούν στην μαύρη εργασία, αλλά οι δικηγόροι, καθώς είναι δεσμευμένοι από την έκδοση προείσπραξης, δεν μπορούν να δουλέψουν χωρίς μπλοκ αποδείξεων, διότι και δεν θα μπορούν να πληρωθούν, όταν η έκδοση ΑΠΥ είναι προϋπόθεση για την εξόφληση τους π.χ. από τράπεζες και ΝΠΔΔ, και από την άλλη θα έλθουν αντιμέτωποι με σωρεία φορολογικών και ποινικών παραβάσεων στις περιπτώσεις αυτές.
Πέραν τούτων, θα ήταν πράγματι λογικό να ζητείται μονάχα από όσους απασχολούν προσωπικό να προσκομίζουν ασφαλιστική ενημερότητα, ώστε να βεβαιώνεται ότι είναι τυπικοί στις υποχρεώσεις τους έναντι των εργαζομένων τους, αλλά είναι εντελώς παράλογο να ζητεί κάνεις από έναν ελεύθερο επαγγελματία το ίδιο πράγμα, όταν μάλιστα αυτός δυσκολεύεται να επιβιώσει!!!
Εν κατακλείδι, ο νόμος αυτός θεσπίστηκε το 1992 δήθεν για να διασφαλίσει την βιωσιμότητα των εισφορών των Ταμείων, ωσάν προ του 1992, που δεν ίσχυε ο νόμος αυτός και η υποχρέωση ασφαλιστικής ενημερότητας, τα Ταμεία να είχαν χρεοκοπήσει και οι... ασφαλισμένοι δεν εξοφλούσαν τις υποχρεώσεις τους!
Ίσα ίσα που από το 1992 και μετά και παρά την ασφαλιστική μεταρρύθμιση εις βάρος των νεωτέρων γενεών τα ασφαλιστικά Ταμεία κατρακυλούν ολοένα από το κακό στο χειρότερο! Τρανή απόδειξη η σημερινή τους ένδεια.
Το ελληνικό κράτος δια των κυβερνήσεων του έχει καταληστέψει τα Ταμεία αυτά, α) με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου το 1999, β) με τα δομημένα ομολόγα του 2006 και νεωστί γ) με το μνημονιακό αναγκαστικό κούρεμα των ομολόγων τους. Με ποια λογική εξαναγκάζει, λοιπόν, τους νέους επαγγελματίες να τα πληρώνουν με το υποκριτικό επιχείρημα ότι τάχα διαφορετικά θα καταρρεύσουν, και από την άλλη το ίδιο το Κράτος να τα έχει κατακλέψει, φαλιρίσει, απαξιώσει;
Και ενώ οι ελεύθεροι επαγγελματίες πληρώνουν τα Ταμεία αυτά κυριολεκτικά με τον ιδρώτα τους, αφ' ενός οι εισφορές τους διαρκώς αυξάνονται μέσα και από την προσφάτως θεσπισθείσα ανά τριετία αναγκαστική προαγωγή ασφαλιστικής κατηγορίας, καθώς και την εισφορά υπέρ ΟΑΕΔ που δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψει ως βοήθημα στους νέους δικηγόρους που δεν νοούνται ως άνεργοι από το Κράτος, αφ' ετέρου το Δημόσιο εκ των εισφορών αυτών τα μεν χρήματα συνεχίζει να κακοδιαχειρίζεται, τις δε στρατιές των δημοσίων υπαλλήλων που διόρισε, επιμένει να συντηρεί!
Παραθέτω μια συνοπτική περιγραφή της όλης κατάστασης: «Στις ΔEKO, ο ακριβής αριθμός των οποίων αποτελεί κρατικό μυστικό, σιτίζονται δεκάδες χιλιάδες άτομα, σημαντικό ποσοστό όσων έχουν εξασφαλίσει τακτική απασχόληση στην Ελλάδα. Επίσης, οι ΔEKO τροφοδοτούν το ασφαλιστικό σύστημα με αρκετές χιλιάδες άτομα κάθε χρόνο. Ένα μεγάλο και αυξανόμενο μέρος του προϋπολογισμού πηγαίνει για να καλύπτει τα ελλείμματα των ΔEKO και των Ταμείων τους» (Π. Βουρλούμης, τέως Διοικητής ΟΤΕ).

Οι κομματικοί στρατοί λοιπόν έχουν εισφορές αλλά δεν τις πληρώνουν από την τσέπη τους. Τους τις πληρώνει το Κράτος, δηλαδή εμείς οι φορολογούμενοι! Αναλυτικότερα, στο άρθρο "Ιφιγένεια, πάλι" του Άγη Βερούτη: « [...] Οι παγκόσμια υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές μας, αν πληρώνονταν σε οποιοδήποτε σοβαρό ιδιωτικό φορέα ασφάλισης υγείας και συνταξιοδότησης, θα μας εξασφάλιζαν πολλαπλάσια ποιότητα περίθαλψης και φυσικά πολύ υψηλότερες συντάξεις.
Ο λόγος που δεν μειώνονται οι εισφορές στην Ελλάδα, και άρα θα καλούνται να θυσιαστούν οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα, είναι ότι οι εισφορές πληρώνουν κομματικούς τους στρατούς. Για παράδειγμα 55.000 συνταξιούχοι του ΟΤΕ μικρότερης της συντάξιμης ηλικίας από όσο απαιτεί ο νόμος για τους υπόλοιπους Έλληνες, πληρώνονται από το ΙΚΑ τεράστιες συντάξεις.
Αποτέλεσμα της χαριστικής εθελουσίας εξόδου που έγινε προ ολίγων ετών, οι υπεράριθμοι και καλοθρεμμένοι πρώην υπάλληλοι του ΟΤΕ λαμβάνουν 5 με 10 φορές υψηλότερη σύνταξη από τους ασφαλισμένους του ιδιωτικού τομέα, οι οποίοι με τις εισφορές τους πληρώνουν τους προνομιούχους. Πάμε πάλι: ο εξαθλιωμένος υπάλληλος των 586 ευρών που ίσως να πάρει μια γελοία σύνταξη 400-500 ευρώ στα 67 του -αν δεν αυξηθεί ως τότε στα 75 η ηλικία συνταξιοδότησης- θα πληρώνει με τις εισφορές του συντάξεις των 2.000-3.000 ευρώ των 50χρονων πρώην σφραγιδοφόρων ΟΤΕ, ώσπου να λιώσουν τα δάχτυλά του στη δουλειά!
Αυτός είναι ο λόγος που θα μειωθεί κι άλλο ο μισθός του χαμηλόμισθου. Αυτός και οι 300.000 υπεράριθμοι του δημοσίου. Αυτός και οι εκατοντάδες χιλιάδες νεότατοι συνταξιούχοι δημοσίου και ευγενών ΔΕΚΟ, ετών 45-58, όπως η πρωτοκλασάτη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ που πήρε σύνταξη από την Ολυμπιακή στα 43 της. Ποιά Ολυμπιακή δηλαδή, τα παιδιά μας θα της πληρώνουν τη σύνταξη. Με μισθούς 350 ευρώ. Ή η άλλη πρωτοκλασάτη 48χρονη βουλευτής πάλι του ΠΑΣΟΚ, που πήρε σύνταξη από την Εθνική Τράπεζα! Οι μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πελάτες του πολιτικού συστήματος, ταμπουρωμένοι πίσω από τις "κόκκινες γραμμές" τους, αμύνονται περί πάρτης!
Η κυβέρνηση πρέπει να αποφασίσει επιτέλους να σταματήσει να θυσιάζει κάθε φορά την αθώα Ιφιγένεια των εργατών της παραγωγικής τάξης, για τη συνέχιση του πάρτι των "δικών μας παιδιών". Πρέπει να κάνει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις ακόμα και αν αυτό σημαίνει να ανακαλέσει τις χαριστικές ρυθμίσεις που έγιναν σε άλλες εποχές παχιών αγελάδων. Ο νόμος και τα όρια ηλικίας πρέπει να ισχύσουν για όλους εξίσου!
Δεν είναι λογικό να λιώσει ο απλός Έλληνας εργάτης ως τα 75 του και τα 80 του για να παίρνει τα τριχίλιαρα ο κάθε βολεμένος πενηντάρης του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, της Ολυμπιακής και των κρατικών τραπεζών! Τις παροχές αυτές η κοινωνία δεν αντέχει να τις πληρώσει! Να τις πάρουν πίσω! Το πολύ, ας πούμε ότι από εδώ και στο εξής, όποιος είναι συνταξιούχος κάτω των 58 ετών, σε οποιοδήποτε ταμείο, θα παίρνει σύνταξη όσο λαμβάνει από τον ΟΓΑ ο αγρότης.
Αυτό ώσπου να φτάσει στη συντάξιμη ηλικία των υπολοίπων πληβείων, και μετά βλέπουμε. Αυτό που συμβαίνει με τους μισθούς είναι αποτέλεσμα των "κόκκινων γραμμών" των βολεμένων!
Το συνταξιοδοτικό σύστημα στην Ελλάδα χρήζει μεταρρύθμισης προς την ισότητα των πολιτών! Αν κάποιοι "πρόλαβαν" και εξασφάλισαν προνόμια εις βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας, με ξένο τίμημα τη ζωή της "Ιφιγένειας", δεν με απασχολεί! Όπως δεν απασχολεί το ότι "προλάβανε" κάποιοι και τα εικοσάχρονα παιδιά που καλούνται τους πληρώνουν! Όποιοι τους έδωσαν αυτά τα προνόμια εις βάρος των υπολοίπων, ας τα πάρουν πίσω! Κηδεία με ξένα κόλλυβα δεν γίνεται. Όχι τώρα. Όχι πια!» (Πηγή: http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1640886)

3. ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΗΣ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑ
Η υποχρεωτικότητα εγγραφής στα Ταμεία συνιστά υπέρμετρο περιορισμό της προσωπικότητας και μάλιστα εν όψει του ότι οι αντιπαροχές αυτών είναι υπέρμετρα δυσανάλογες σε σχέση με την παροχή ημών των ασφαλισμένων (δηλαδή μια ...απαράδεκτα χαμηλή σύνταξη που είναι αβέβαιο εάν θα μάς καταβληθεί ποτέ, διότι σε 40 χρόνια από τώρα όλα δείχνουν ότι δεν θα έχει μείνει τίποτα όρθιο, ενώ συγχρόνως το περίφημο ΤΠΔΑ καλύπτει ελάχιστες επεμβάσεις και φάρμακα κλπ. μετά από εξαντλητικές γραφειοκρατικές διαδικασίες) και ως εκ τούτου χαρακτηρίζει τις σχετικές συμβάσεις ως αισχροκερδείς δικαιοπραξίες. Κυριότερη εκδοχή των οποίων είναι ότι ζητείται από έναν νέο επαγγελματία που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, και βγάζει π.χ. 5.000 ευρώ, να δώσει 3.500 ευρώ, δηλαδή σχεδόν όλο του το ισχνό εισόδημα για τα ...Ταμεία! Κάτι τέτοιο είναι δυνατό να συμβαίνει σε ένα Κράτος Δικαίου.
Δεν θα σωθούν τα Ταμεία από τους επαγγελματίες που δεν έχουν να πληρώσουν. Ήδη, από επίσημες και ανεπίσημες πηγές γνωρίζουμε ότι οι μισοί και περισσότεροι ασφαλισμένοι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΤΟΥΣ. Επομένως, ήδη τα Ταμεία είναι κυριολεκτικά χαμένα από χέρι, από την στιγμή που χάνουν ολοσχερώς τα χρήματα αυτά και λογικά ποτέ δεν θα τα εισπράξουν υπό τις παρούσες συνθήκες.

4. ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ
Άρα δυο λύσεις αναφύονται ξεκάθαρα:
1) Η πρώτη λύση είναι να θεσπιστούν νέες κατώτατες εισφορές, για τους Τομείς Νομικών και Πρόνοιας Δικηγόρων ύψους εύλογου για την εποχή και τις περιστάσεις, δηλαδή 500 ευρώ το χρόνο για σύνταξη και 300 ευρώ για υγεία. Στην περίπτωση αυτή και τα Ταμεία θα εισέπρατταν σίγουρα κάποιο σημαντικό ποσό, σε σχέση με το απόλυτο μηδέν που εισπράττουν τώρα από τους μισούς ασφαλισμένους τους, οι οποίοι θα γίνουν πολύ περισσότεροι στα προσεχή έτη, και φυσικά και οι ασφαλισμένοι δικηγόροι θα μπορούν να απολαμβάνουν ενός υποτυπώδους δικαιώματος σύνταξης, το οποίο θα μπορούν να ενισχύουν όταν έχουν περισσότερα χρήματα να διαθέσουν, θα απολαμβάνουν μιας βασικής περιθάλψεως και φυσικά την αίσθηση του νομοταγούς και όχι καταδιωκόμενου ανθρώπου, ότι, δηλαδή, είναι εν τάξει με τις ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις!
2) Η δεύτερη, συμπληρωματική λύση, για όσους αποδεικνύουν ότι βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση με την χρήση εκκαθαριστικών τους κλπ. είναι να τούς χορηγείται «έκτακτη ασφαλιστική ενημερότητα» που θα τούς επιτρέπει τουλάχιστον να θεωρούν 1 (ένα) μπλοκ αποδείξεων ετησίως, ώστε να μπορούν να εργάζονται νόμιμα σαν άνθρωποι, και να μπορέσουν να επιβιώσουν!
Να μη φτάσουμε δηλαδή στην έσχατη κατάντια μετά από τόσα χρόνια κρίσης να ακούσουμε για... λιμοκτονούντες και αυτοκτονούντες δικηγόρους!
Το κρίμα θα είναι στον λαιμό όχι μόνον των κυβερνήσεων από το 1992 και μετά, ιδίως των τελευταίων ετών, αλλά και των δικηγορικών συλλόγων της Χώρας και των υπουργών Δικαιοσύνης και Ασφάλισης που δεν έπραξαν τίποτα για να αποτραπεί αυτός ο βάρβαρος κοινωνικός δαρβινισμός.

5. ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ
Αν κάποιος δικηγόρος δεν βγάζει πολλά χρήματα, ώστε να εξοφλεί και τα Ταμεία, αλλά τόσα ώστε απλά να... επιζεί, είναι αναγκασμένος να παύσει να εργάζεται εξ αιτίας της εξοντωτικής αυτής διατάξεως και συνεπώς δεν θα έχει δικαίωμα να τρώει, να ενδύεται και να στεγάζεται για να μην μείνουν απλήρωτα τα Ταμεία.
Αντέχει ο ολίγιστος αυτός νομοθέτης και όσοι συνήνεσαν μέχρι σήμερα να συγκρίνουν συνταγματικά εάν προηγείται η αποπληρωμή των Ταμείων από το δικαίωμα στην ίδια την ζωή;
Γιατί, μεσούσης της κρίσεως, με την Ελλάδα να έχει κηρύξει εσωτερική χρεοκοπία και 1.500.000 ανέργους, μόνον με κοινωνική εκτέλεση ισοδυναμεί το να αναγκάζεις κάποιον να παρατήσει το επάγγελμά του, ενώ μπορεί να βγάζει τα βασικά του έξοδα και να στηρίζει την οικογένειά του συμβάλλοντας στο οικογενειακό της εισόδημα!

6. ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ
Αντίθεση στην αρχή της αναλογικότητας, καθώς το ελληνικό Κράτος προκειμένου να εξασφαλίσει τα απίθανα ποσά που ζητά, προκειμένου να αφήσει ανέπαφους τους κομματικούς στρατούς του, ήδη,
α. στερεί τον νέο επαγγελματία από μελλοντική σύνταξη, αφού έτσι κι αλλιώς ο τελευταίος δεν έχει να πληρώσει για να λάβει σύνταξη.
β. στερεί ομοίως τον νέο επαγγελματία από την στοιχειώδη περίθαλψη.
γ. τόν υποβάλλει σε άσκοπη γραφειοκρατία και ταλαιπωρία, αφού ακόμα και για ρύθμιση πρέπει να τρέχει σε δυο εντελώς διαφορετικές υπηρεσίες, δηλαδή Ταμείο Νομικών και ΤΠΔΑ με αμφίβολα αποτελέσματα, καθώς ουδεμία διάθεση συνεργασίας επιδεικνύουν τα Ταμεία αυτά.
δ. τόν στερεί και από την θεώρηση Δελτίου Παροχής Υπηρεσιών ώστε να μπορεί να βιοπορίζεται. Με απλά λόγια τον ωθεί στην λιμοκτονία.
Κατόπιν τούτων, είναι σαφές ότι υπάρχει σαφής υπέρβαση του επιδιωκόμενου σκοπού που είναι η αποπληρωμή των Ταμείων, όταν ο υπόχρεος όχι απλά δεν έχει να πληρώσει, αλλά οριακά καλύπτει τις βασικές ανάγκες του.
Η φυσική και επαγγελματική εξόντωση του, που είναι συνέπεια της στέρησης θεώρησης των βιβλίων και στοιχειίων του δεν συνεισφέρει σε τίποτα θετικό, επιβαρύνει μόνο υπέρμετρα τον ασφαλισμένο, καθώς τόν ωθεί αυτομάτως εκτός επαγγέλματος και τόν στερεί από το δικαίωμα της κοινωνικής και φυσικής επιβίωσης.

7. ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
α. Αντίθεση στο άρθρο 5 του Συντάγματος περί συμμετοχής των Ελλήνων στα βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Οι εισφορές προς τα Ταμεία εξυπακούεται ότι είναι βάρη, δηλαδή οικονομική συμβολή των υπόχρεων ασφαλισμένων που μάλιστα έχει αναγκαστικό χαρακτήρα, εφ' όσον δεν εναπόκειται στην ευχέρεια τους να επιλέξουν την μη εξόφλησή τους ή την εναλλακτική της ιδιωτικής ασφάλισης.
β. Αντίθεση στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της εργασίας που υποτίθεται ότι προστατεύει το Κράτος (Άρθρο 22: «H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Kράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού»). Εν προκειμένω, με τον υπό εξέταση νόμο το απαγορεύει πρακτικά, απόλυτα και αυθαίρετα!
γ. Αντίθεση στο Άρθρο 5 Συντ. «Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.
Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας»
Εφ' όσον ο νόμος αυτός σού απαγορεύει να εργαστείς, ειδικά εν μέσω οικονομικής κρίσης, όπου ολόκληρες οικογένειες δεν είναι σπάνιο να αποτελούνται μόνο από ανέργους, πώς μπορεί να ανορθώσει κανείς το εισόδημά του; Άρα σε εξωθεί αν όχι να εγκαταλείψεις το επάγγελμα, τουλάχιστον να τραπείς στην παραβατικότητα. Καθαρά και ξάστερα!

8. ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΣΕ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΝΝΟΙΑ ΛΟΓΙΚΗΣ
Ακόμα και αν δεν υπήρχε το Σύνταγμα και η ΕΣΔΑ, ο νόμος αυτός, με την ισοπεδωτική εφαρμογή του έναντι δικαίων και αδίκων, προσβάλλει βάναυσα το δικαίωμα κάθε ελευθέρου επαγγελματία στην επιβίωση, στην εργασία, στην αξιοπρέπεια και αποτελεί μνημείο αναλγησίας και βαρβαρότητας που πρέπει άμεσα να εξαλειφθεί επί τη βάσει των δυο κάτωθι διορθωτικών προτάσεων, ήτοι: (α)μείωση εισφορών και αναλογική σύνδεση αυτών με την οικονομική δυνατότητα του ασφαλισμένου για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα στην ουσία του, και (β) νομοθετική θέσπιση εξαιρέσεων για οικονομικούς και ανθρωπιστικούς λόγους υπέρ όσων έχουν οικονομική αδυναμία ή σοβαρά προβλήματα υγείας κλπ, ώστε να τούς χορηγείται "ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΟΤΗΤΑ" για να θεωρούν τουλάχιστον ένα (1) μπλοκ αποδείξεων ετησίως και να τούς παρέχεται στοιχειώδης υγειονομική περίθαλψη. Έτσι, θα μπορούν τουλάχιστον να... ζήσουν και φυσικά, αν τους περισσεύουν χρήματα, να μπορούν να συνεισφέρουν και στα Ταμεία τους!
Η λύση που υπάρχει σήμερα επιεικώς χαρακτηρίζεται ως απάνθρωπη, καθώς στερεί από τους ασφαλισμένους το δικαίωμα να εργάζονται και από τα Ταμεία να λαμβάνουν έστω αυτά τα χρήματα που μπορούν οι οικονομικά αδύνατοι ασφαλισμένοι να διαθέτουν.
Τέλος, υποτίθεται ότι το όλον ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης ανάγεται στο ... Κράτος που μεριμνά γι' αυτήν. Αν αυτό είναι... κοινωνική ασφάλιση και μέριμνα τότε δεν απομένει να πούμε τίποτε περισσότερο...

9. ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΒΑΣΗ ΑΠΟ ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ.
Την δικαιολογητική βάση και το θετικό προηγούμενο για όλες τις προτεινόμενες ρυθμίσεις τά δίνει το ίδιο το ΕΤΑΑ - ΤΟΜΕΑΣ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ (ΤΣΜΕΔΕ) που προς τιμήν του ψήφισε τα κάτωθι:

«ΘΕΜΑ 1Ο (2011)
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ

Κατά την συνεδρίαση ο Πρόεδρος και τα μέλη της Διοικούσας Επιτροπής λαμβάνοντας υπόψη,
Την δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, με συνέπειες την εκρηκτική αύξηση της ανεργίας, υποαπασχόλησης και δραματικές μειώσεις των αποδοχών όσων εργάζονται, στοιχεία που εμφανίζονται στους ασφαλισμένους του Ταμείου μας σε υψηλότατα ποσοστά,
Την πάγια αντίληψη της Δ.Ε., να εξαντλεί υπέρ των ασφαλισμένων τα περιθώρια που το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο επιτρέπει,
Το αίτημα του ΤΕΕ, να διερευνηθούν οι δυνατότητες διευκόλυνσης των ασφαλισμένων που βρίσκονται σε δυσχερή οικονομική κατάσταση, καθώς και αντίστοιχα αιτήματα άλλων συλλογικών φορέων Μηχανικών και
Προηγούμενες σχετικές αποφάσεις μας που κατά την εφαρμογή τους εντοπίστηκαν αδυναμίες,

Αποφάσισε
1. την θεώρηση του βιβλιαρίου υγείας για το έτος 2012
2.την χορήγηση ασφαλιστικής ενημερότητας, για φορολογική χρήση (θεώρηση βιβλίων και στοιχείων), για ένα τρίμηνο από την ημερομηνία του αιτήματος,
στους ασφαλισμένους που πληρούν τις παρακάτω προϋποθέσεις:
α) Ελεύθεροι Επαγγελματίες ή μισθωτοί με δελτίο παροχής υπηρεσιών, που είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι, με την προσκόμιση εκκαθαριστικών σημειωμάτων εφορίας των δύο τελευταίων ετών στα οποία αθροιστικά το εισόδημά τους να μην υπερβαίνει τις 30.000€ (ατομικό ή οικογενειακό)
β) Μισθωτοί οι οποίοι απολύθηκαν, με την προσκόμιση εκκαθαριστικών σημειωμάτων εφορίας όπως περιγράφεται στο προηγούμενο σημείο, καθώς και θεωρημένο αντίγραφο της απόλυσης
γ) Νέοι ασφαλισμένοι την τελευταία τριετία (2009-2011) που δεν υποβάλλουν φορολογική δήλωση λόγω μηδενικού εισοδήματος, με την προσκόμιση υπεύθυνης δήλωσης θεωρημένη από την οικεία ΔΟΥ που θα βεβαιώνεται η μη υποβολή.
Οι ασφαλισμένοι που συγκεντρώνουν τις παραπάνω προϋποθέσεις, υποχρεούνται να υποβάλουν σχετική αίτηση με τα απαιτούμενα ως ανωτέρω κατά περίπτωση δικαιολογητικά.
Επισημαίνεται ότι τα παραπάνω ισχύουν για εκκρεμότητες εισφορών που αφορούν την τελευταία τριετία.
Κάθε άλλη περίπτωση που δεν εντάσσεται στις προϋποθέσεις των σημείων (α), (β) και (γ) θα εξετάζεται μετά από αίτημα του ασφαλισμένου ιδιαίτερα από την Διοικούσα Επιτροπή.
Η απόφαση θα κοινοποιηθεί στις αρμόδιες Δ/νσεις (Δ/νση Εισφορών και Δ/νση Υγείας & Πρόνοιας) του Ταμείου, προκειμένου να έχει άμεση εφαρμογή με παράλληλη ενημέρωση και των Περιφερειακών Γραφείων.
Επιπρόσθετα, προκειμένου να διασφαλιστεί η πλήρης και διαφανής ενημέρωση όλων των ασφαλισμένων, θα αναρτηθεί στην επίσημη ιστοσελίδα του Ταμείου.

Η ανακοίνωση επέχει θέση απόφασης .
Η απόφαση είναι άμεσης επικύρωσης.

Ακριβές αντίγραφο
Εκ της Συνεδρ.190/05-12-2011»

Περαιτέρω, οι πρωταγωνιστές του ασφαλιστικού ζητήματος έφτασαν οι ίδιοι να παραδέχονται την αδικία και το αδιέξοδο του παρόντος καθεστώτος: «Αυτό ήταν το σκληρό συμπέρασμα της εναρκτήριας εκδήλωσης του φετινού Megaron Plus που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη στο Μέγαρο Μουσικής με θέμα «Για ένα οικονομικά βιώσιμο και κοινωνικά δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα».
Στην εκδήλωση που προλόγισε ο Πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών κ. Γιάννης Μάνος και συντόνισε ο Κωνσταντίνος Καστρινάκης, Αντιπρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Kantor μίλησαν ο Διοικητής του ΙΚΑ Ροβέρτος Σπυρόπουλος, ο τέως Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του ΟΤΕ Παναγής Βουρλούμης, ο Πλάτων Τήνιος, Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς και ο Μιλτιάδης Νεκτάριος, Αναπληρωτής Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς και τέως Διοικητής του ΙΚΑ.
Την άποψη πως το ασφαλιστικό σύστημα έχει «ξοφλήσει» και πως απαιτείται ένα νέο σύστημα που θα το σηκώνει η οικονομία της χώρας εξέφρασε ο Παναγής Βουρλούμης. «Κλέβουμε τις επόμενες γενεές. Τις έχουμε ήδη κλέψει», τόνισε χαρακτηριστικά αναφερόμενος στην λειτουργία του σημερινού συστήματος, ξεκαθαρίζοντας πως το κράτος έχει βρεθεί να καταβάλει για συντάξεις το 1/3 του συνόλου των φορολογικών εσόδων ή το 9,4% του ΑΕΠ.
Ο κ. Βουρλούμης υποστήριξε την πρόταση του Στέφανου Μάνου για το ασφαλιστικό που ομοιάζει με το σύστημα που ισχύει στην Αυστραλία και που προβλέπει κατάργηση όλων των ασφαλιστικών ταμείων, των κρατήσεων και των ενσήμων και αντικατάστασή τους με μια ενιαία για όλους σύνταξη 700 ευρώ το μήνα στα 67 έτη. «Το σημερινό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης είναι πέραν επισκευής, beyond repair», τόνισε χαρακτηριστικά.
«Η πρόταση που έκανε ο Στέφανος Μάνος πιστεύω ότι θα άξιζε να μελετηθεί σοβαρά. Η πρότασή του μοιάζει σε πολλά σημεία με ό,τι εφαρμόζεται στην Αυστραλία» είπε ο κ. Βουρλούμης και πρόσθεσε ότι σε γενικές γραμμές έχει ως εξής: «Μηδέν εισφορές από εργαζομένους και εργοδότες. Κατάργηση των υπέρ τρίτων και άλλων παρόμοιων επιβαρύνσεων.
Μία σύνταξη, η ίδια για όλους από το κράτος, σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες όταν συμπληρώσουν κάποια ηλικία. Καμιά εξαίρεση. Με βάση 2,3 εκατ. Ελλήνων από 65 και άνω και σύνταξη 600 επί 12 μήνες, η επιβάρυνση στον προϋπολογισμό θα ήταν περίπου 16,6 δισ., ποσό μικρότερο από ό,τι μετέφερε στο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης το 2011.
Αν το όριο ηλικίας πάει στα 67, υπάρχει περιθώριο αύξησης του μηνιαίου ποσού ή μείωση της επιβάρυνσης του προϋπολογισμού. Η ηλικία συνταξιοδότησης μπορεί να συνδέεται με το προσδόκιμο ζωής και να αναθεωρείται περιοδικά. Η «κρατική σύνταξη» συμπληρώνεται με ασφάλιση που μπορούν να διαπραγματεύονται συλλογικά οι εργαζόμενοι με τους εργοδότες τους και με ιδιωτική ασφάλιση για όσους το επιλέγουν.
Η πρόταση έχει αδυναμίες και κενά. Η μεγαλύτερη αδυναμία είναι το πώς μεταβαίνουμε από το ισχύον σύστημα στο καινούργιο.
Εδώ η κατάρρευση του ισχύοντος βοηθά, γιατί τα «κεκτημένα» διαβρώνονται ή και χάνονται επειδή το σύστημα είναι ανίκανο να τα καλύψει. Τα κενά αφορούν μέριμνα για ειδικές ομάδες. Παρ' όλα αυτά, η πρόταση δείχνει νομίζω προς τη σωστή κατεύθυνση και έχει σημαντικότατες παράπλευρες ωφέλειες όπως:
Βάζει ένα δίχτυ ασφαλείας σε όλους, ευνοώντας τους πιο αδύναμους. Βγάζει από τη μέση τους πολιτικούς και το ομαδικό ρουσφέτι. Μειώνει το κόστος της εργασίας απαλείφοντας τις εισφορές. Έτσι αυξάνεται η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Απλοποιεί το σύστημα περιορίζοντας ριζικά τη δυνατότητα στρεβλώσεων και διαφθοράς.
Είναι ασύγκριτα φθηνότερο στη λειτουργία του για το κράτος. Η διαχείριση των αποθεματικών του συστήματος μεταφέρεται αυτόματα σε ιδιωτικούς φορείς. Ο ασφαλιζόμενος επιλέγει το μενού της ασφαλιστικής κάλυψής του.
Ο ασφαλισμένος παίρνει επάνω του την ευθύνη. To σημερινό σύστημα είναι γόρδιος δεσμός και προσπαθώντας να τον λύσουμε, ματαιοπονούμε».
Ο κ. Τήνιος αναδεικνύοντας τις εκρηκτικές συνέπειες της ανεργίας των νέων στο ασφαλιστικό σύστημα τόνισε πως «για να δίνουν χαρτζιλίκι οι γιαγιάδες από τις συντάξεις τους θα πρέπει να βρουν δουλεία στα εγγόνια» και ξεκαθάρισε πως το υφιστάμενο καθεστώς «ανακατανέμει την ανεργία προς τους νέους».
Το Σουηδικό μοντέλο ασφάλισης που υιοθετείται τα τελευταία χρόνια και από άλλα ευρωπαϊκά κράτη παρουσίασε ο Μιλτιάδης Νεκτάριος. Στο σύστημα αυτό οι ασφαλιστικές εισφορές υπολογίζονται επί του φορολογητέου εισοδήματος και εισπράττονται από τη Εφορία, ενώ για όσο κάποιος είναι άνεργος ή στρατευμένος ή έχει άδεια μητρότητας ο Κρατικός Προϋπολογισμός του καταβάλλει τις εργοδοτικές εισφορές. Με το καθορισμένο αυτό σύστημα εισφορών για 40 έτη μειώνεται το μη εργατικό κόστος και δημιουργούνται άμεσα κεφαλαιακά αποθέματα.
Τέλος, ο τέως Διοικητής του ΙΚΑ είπε πως ο Έλληνας πληρώνει σήμερα τις υψηλότερες εισφορές στη Ευρώπη αλλά δεν απολαμβάνει τις αντίστοιχες παροχές» (το ΒΗΜΑ, 12-10-2012).

Στο βαθμό που ο υπό κρίση νόμος δεν προβλέπει απαλλαγή από την υποχρέωση ασφαλιστικής ενημερότητας για τους οικονομικά αδύνατους, δικαιούται να υποστηρίξει κανείς ότι ούτε η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν έφτασε σε τέτοιο σημείο διοικητικής καταδυνάστευσης. Συνεπώς, οι δικηγόροι ως λειτουργοί της Δικαιοσύνης, αλλά και ως αμέσως θιγόμενοι πρέπει δραστικά και συλλογικά να εναντιωθούμε σε τέτοια νοσηρά νομοθετήματα.

*Ο Κωνσταντίνος Παπακασόλας είναι Δικηγόρος Αθηνών.

Πηγή : www.lawyersvoice.gr