Μέχρι σήμερα, η χωροθέτηση των σχολών ΑΕΙ και ΤΕΙ παρουσίαζε μια αξιοθαύμαστη διαχρονική συνέπεια: ιδρύονταν σχολή Διακοσμητικής Φωταγωγών στην Άνω Ραχούλα, αν αυτό βοηθούσε τον (εκάστοτε) κυβερνητικό βουλευτή να μαζέψει ψήφους από την "τόνωση" της τοπικής οικονομίας: τα σουβλατζίδικα, τα καφέ - μπαρ και τα ενοικιαζόμενα.

Βέβαια υπήρχε και άλλος λόγος δημιουργίας σχολών: το βόλεμα του τάδε φρέσκου διδάκτορα που είναι "δικό μας παιδί". Κι ας μην έχει δημοσιεύσει ούτε μισή εργασία. Κι ας μην κάνει ούτε για υπεύθυνος κυλικείου. Έτσι φτάσαμε ένας φοιτητής ΤΕΙ να κοστίζει στον Έλληνα φορολογούμενο περισσότερο απ' ό,τι ο φοιτητής του Χάρβαρντ και να διαβάζουμε επιστολές διαμαρτυρόμενων φοιτητών που είναι "επί... πτυχίο" (sic).

To σχέδιο Αθηνά προσπαθεί να βάλει τάξη στο χάος της Παιδείας. Ναι, σχολές θα κλείσουν. Δεν γίνεται αλλιώς. Ναι, η Άνω Ραχούλα θα χάσει το πολύβουο μελίσσι των σουβλατζίδικων. Ναι, θα χρειαστεί μετακίνηση αυτών που δεν ευθύνονται. Δεν γίνεται αλλιώς – και είναι θετικό ότι το σχέδιο προβλέπει αποζημίωση των φοιτητών που πρέπει να αλλάξουν διαμονή. Ήδη, όμως, φαίνονται οι πρώτες ρωγμές: κάποιες σχολές διασώζονται στην Κάτω Ραχούλα και κάνουν έξαλλους του Ανωραχουλιώτες.

Η «δημιουργία, ξανά!» καλεί την κυβέρνηση να επανασχεδιάσει τον χάρτη της Ανώτερης και Ανώτατης Παιδείας με κριτήρια Παιδείας και μόνο. Και να μην υποχωρήσει σε κανέναν τοπικό κομματάρχη που συμφωνεί με την μεταρρύθμιση αρκεί να εξαιρεθεί το χωριό του.

Καλεί όμως την κυβέρνηση να κάνει και κάτι άλλο: κλείνοντας τις σχολές να στείλει στο σπίτι τους όσους "καθηγητές" ευνοήθηκαν σκανδαλωδώς είτε παίρνοντας προίκα την έδρα του μπαμπά, θείου, πεθερού κλπ. είτε την νεότευκτη έδρα που πληρώνει ο φορολογούμενος για να στεγάσουν την ματαιόδοξη ανικανότητά τους.

Γιατί αν ο σκοπός είναι να μετακομίσουν από την Άνω Ραχούλα (στην οποία ουδέποτε διέμεναν, κι ας είναι απαίτηση του νόμου) στην Αθήνα, δεν θα μιλάμε για σχέδιο "Αθηνά" αλλά για σχέδιο "Αθήνα".

 

Γραφείο Τύπου
'δημιουργία, ξανά!'