GR
EN 
Μέρος 1ον : Μεταρρυθμίσεις και Αξιοκρατία
Σας παραθέτουμε ένα πρόσφατο κείμενο ενός …«παθιασμένου μεταρρυθμιστή»:
«Πρώτη λέξη: Μεταρρυθμίσεις!
Κάθε ζωντανός οργανισμός, αν δεν μπορεί να προσαρμοστεί στο περιβάλλον, πεθαίνει! Η οικονομία και η κοινωνία είναι σύνθετοι ζωντανοί οργανισμοί. Που, χωρίς μεταρρυθμίσεις, κινδυνεύουν να αποσυντεθούν και να περιθωριοποιηθούν. Να χάσουν την ευημερία τους, την ελευθερία τους, να χάσουν την ίδια την υπόστασή τους…
Οι μεταρρυθμίσεις, λοιπόν, είναι ζωτική ανάγκη! Δεν είναι «πολυτέλεια»…
…Η Ελλάδα πριν από την κρίση είχε απόλυτη ανάγκη μεταρρυθμίσεων. Αλλά δεν μπορούσε ούτε καν να τις αποτολμήσει. Ούτε και τις πιο στοιχειώδεις…
Ήταν παγιδευμένη σε αγκυλώσεις, στρεβλώσεις, ιδεοληψίες και εμμονές. Για να το πω με δύο κουβέντες: Η Ελλάδα ήταν μια εντελώς ιδιόρρυθμη περίπτωση, που τυπικά βρίσκονταν στο χώρο των ελεύθερων οικονομιών, ενώ στην πραγματικότητα ήταν βαθύτατα ποτισμένη με κρατισμό.
Κάποιοι είχαν πει ότι η Ελλάδα ήταν η τελευταία «σοβιετική οικονομία», παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν ανήκε στο σοβιετικό μπλοκ! Και παρέμενε κολλημένη στις δοξασίες ενός ξεπερασμένου προτύπου, πολλά χρόνια αφότου οι κοινωνίες που το ασπάστηκαν είχαν οι ίδιες καταρρεύσει και οι λαοί τους είχαν επιλέξει το δρόμο της ελεύθερης αγοράς!
Στην Ελλάδα οι ξένες επενδύσεις παρέμεναν επί δεκαετίες, όπως και οι ελληνικές, άλλωστε, όπως και η έννοια επιχειρηματίας, μία «απαγορευμένη έννοια». Η ανταγωνιστικότητα και η επιχειρηματικότητα παρέμεναν «απαγορευμένες λέξεις». Μια εφιαλτική γραφειοκρατία περίμενε να υποβάλει στα …μαρτύρια του Ταντάλου τον κάθε επίδοξο επενδυτή. Και αδίστακτες συντεχνίες έκλειναν το ένα εργοστάσιο μετά το άλλο, έκλειναν τους δρόμους καθημερινά, παραλύοντας την κίνηση, κι όποτε ήθελαν κατέβαζαν και τους διακόπτες του ηλεκτρικού ή διέκοπταν τις μαζικές συγκοινωνίες του Ελληνικού λαού…
… Ελλάδα μια χώρα φιλική για τις επενδύσεις, φιλική για την επιχειρηματικότητα, ώστε να απελευθερώσει το αναξιοποίητο δυναμικό μας, τα μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα και τα ταλέντα των ανθρώπων μας…
…Να επιτρέψουν τον ανταγωνισμό υπέρ του καταναλωτή, να ενθαρρύνουν τις επενδύσεις στον ενεργειακό τομέα. Που θα τις εισπράξει, με την πάροδο του χρόνου, στο σύνολό της η οικονομία...
…Και μόνο με το σωστό θα πετύχουμε. Αλλά κάθε χρονιά που περνάει από δω μια μπρός, οι φόροι πιστεύω ότι πρέπει (!) να υποχωρούν:
…Για να φτάσουμε στο 15%, το flat rate tax, για τα επιχειρηματικά κέρδη…
…θαυμάζει κανείς τους τάχα «προοδευτικούς δημοκράτες»…
…Είναι οι ίδιοι που αντιστέκονται σε κάθε αλλαγή, σε κάθε μεταρρύθμιση… αντιστέκονται γιατί θέλουν να μένουν ανεξέλεγκτες οι συντεχνίες και τα κυκλώματα που λεηλατούν το δημόσιο πλούτο...
…κάνουν ό,τι μπορούν για να αποτρέψουν και τη δημοσιονομική εξυγίανση!
…Δεν αντιστέκονται μόνο στις αποκρατικοποιήσεις. Αντιστέκονται και στην αξιολόγηση προσωπικού στο Δημόσιο. Αντιστέκονται και στον έλεγχο τιμολόγησης των υπηρεσιών υγείας … Παντού στον κόσμο γίνεται αξιολόγηση προσωπικού, προς όφελος του φορολογούμενου πολίτη, αλλά και προς όφελος της αξιοκρατίας. Εδώ δεν το θέλουν! Και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να το αποφύγουν. Γιατί; Διότι ως πρόσφατα, είτε δεν γινόταν πουθενά, καμία αξιολόγηση προσωπικού, είτε γινόταν μια … «κωμωδία» αξιολόγησης, όπου όλοι, αδιακρίτως, έπαιρναν «άριστα»! Όλοι!...»
Ο δριμύς και καταγγελτικός αυτός λόγος της άθλιας κατάστασης που βιώνει η χώρα πολλές δεκαετίες τώρα, δεν εκστομίζεται ούτε από το Θάνο Τζήμερο, ούτε από τον Guy Verhofstadt, ούτε από κανέναν άλλο μεταρρυθμιστή φιλελεύθερο πολιτικό αρχηγό ή αναλυτή.
Εκστομίζεται από τον …επικεφαλής της αθλιότητας που περιγράφεται τόσο γλαφυρά, τον πρωθυπουργό της χώρας, κ. Αντώνη Σαμαρά! Μικρή λεπτομέρεια: Απευθύνεται σε ξένους οικονομολόγους, επιχειρηματίες και 2 πρώην πρωθυπουργούς της Ιταλίας, στο συνέδριο του Economist.
Πρόκειται για τον ίδιο ακριβώς πολιτικό που …«έσκιζε τα μνημόνια» με πάθος, σε ένα παραλήρημα λαϊκισμού, δύο μέρες πριν τις εκλογές της 25ης Μαΐου.
Τι ακριβώς συμβαίνει; Θέλει να μας τρελάνει ή είναι ο ίδιος διχασμένη προσωπικότητα;
Όχι! Είναι μια συστηματική και λεπτομερώς υπολογισμένη στάση ενός επαγγελματία πολιτικού, που θέλει πάντοτε να είναι ευχάριστος στο εκάστοτε ακροατήριό του. Ενός πολιτικού, που απλά δεν έχει ούτε τη βούληση, ούτε το σθένος να προχωρήσει σ’ αυτά που διακηρύσσει και που ισχυρίζεται ότι πιστεύει ότι ΘΑ έπρεπε να γίνουν. Και επειδή δεν τα κάνει, αρκείται σε αντιπολίτευση στην …Αντιπολίτευση, υπονοώντας ότι τάχα αυτή είναι που τον εμποδίζει. Δυστυχώς γι’ αυτόν, τον …βλέπουμε και τον ακούμε, γνωρίζοντας επιπλέον και μιαν άλλη μικρή «λεπτομέρεια»: Ότι αυτός ΕΙΝΑΙ ο πρωθυπουργός. Και όταν είσαι ο πρωθυπουργός δεν …εύχεσαι αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Απλά τις πραγματοποιείς.
Κανείς δεν τον εμποδίζει. Και φυσικά όχι η Τρόϊκα ούτε τα μνημόνιά της. Άλλοι ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ μεταρρυθμίσεις, του εαυτού του συμπεριλαμβανομένου.
Η κατάσταση αυτή έχει δύο αναγνώσεις:
Η πρώτη (η αισιόδοξη) είναι ότι γίνεται σιγά – σιγά συνείδηση από όλους ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι κάτι περισσότερο από απαραίτητες και ότι, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα γίνουν, ως ιστορική αναγκαιότης.
Η δεύτερο (η απαισιόδοξη) είναι ότι, μετά τη «Δημοκρατία», τη «Λαϊκή Κυριαρχία», την «Αλλαγή», την «Κάθαρση», τον «Εκσυγχρονισμό», την «Επανίδρυση του Κράτους» τη «Διαύγεια», την «Εθνική Ανεξαρτησία», τον «Πατριωτισμό» και την «Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη», μπαίνουν στο στόχαστρο της αποδόμησης και της απαξίωσης και οι Μεταρρυθμίσεις, η Αξιολόγηση και η Αξιοκρατία. Κινδυνεύουν και αυτές να ακολουθήσουν την τύχη των προηγουμένων Αξιών και να καταντήσουν και αυτές «σύντομα ανέκδοτα», αφήνοντας τους έρημους τους ειλικρινείς μεταρρυθμιστές αμήχανους να ψάχνουν για νέες λέξεις, που δεν θα έχουν χάσει και αυτές (ακόμη) το νόημά τους.
Υπάρχουν όμως και λέξεις που δεν πρόκειται ποτέ να χάσουν το δικό τους νόημα: Η Μυθοπλασία, η Εικονική Πραγματικότητα, η Εξαπάτηση στο διηνεκές.
Καλώς ήρθατε αγαπητοί σύνεδροι του Economist στη μυθική «Χώρα του Ποτέ-Ποτέ» ή στην ονειρική «Χώρα των Θαυμάτων» της Αλίκης.
Live your Myth in Greece! The Prime Minister welcomes you!
Μέρος 2ον Τα «ολοκληρωμένα» σχέδια
Ένα σχέδιο διεξόδου από την κρίση και έναρξης της ανάπτυξης, για να θεωρείται «ολοκληρωμένο» πρέπει να περιέχει (απαραίτητα αν και όχι αποκλειστικά) :
- Κατάργηση ή ριζική τροποποίηση όλων των υφισταμένων δομών και διαδικασιών που οδήγησαν στην κρίση ή που εμποδίζουν την ανάπτυξη
- Δημιουργία νέων δομών και διαδικασιών, που θα ευνοήσουν την ανάπτυξη και θα προλαμβάνουν νέες κρίσεις
- Μέριμνα για τα θύματα της κρίσης. Συγκεκριμένα, πώς θα επιβιώσουν με αξιοπρέπεια και πώς θα ξαναγίνουν παραγωγικοί, εντασσόμενοι εκ νέου στην παραγωγική διαδικασία μιας νέας οικονομικής πραγματικότητας.
- Χρονοδιάγραμμα για όλα αυτά, που θα συνοδεύεται και από το κόστος καθεμιάς από τις παραπάνω διαδικασίες και από τους τρόπους χρηματοδότησής τους (όπου απαιτείται).
Ανάμεσα στις 2 εκλογικές αναμετρήσεις (Μαΐου – Ιουνίου) 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας είχαν προτείνει τη μονομερή καταγγελία και κατάργηση του μνημονίου και αντικατάστασή του από ολοκληρωμένο Εθνικό Σχέδιο για την έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη. Δύο χρόνια μετά, ούτε ολοκληρωμένο σχέδιο δημοσιεύτηκε, ούτε εξαγγέλθηκε η εκπόνησή του ή το στάδιο, στο οποίο βρίσκεται η εκπόνησή του.
Τώρα, ο κ. Βενιζέλος μιλάει και αυτός για ολοκληρωμένο σχέδιο, το οποίο μάλιστα υλοποιείται ήδη. Αυτό θα ήταν καταρχήν μια πολύ ευχάριστη είδηση, αν φυσικά ήταν αλήθεια. Επειδή στην Ομάδα αυτή θέλουμε να δείχνουμε καλόπιστοι, τη δεχόμαστε. Δεν θα έπρεπει όμως να μας το δείξουν; Έτσι ώστε:
- Να χαρούμε και εμείς και να είμαστε πιο αισιόδοξοι για το μέλλον μας
- Να το δουν, τόσο οι «αγορές», όσο και οι ενδεχόμενοι «επενδυτές», για να πράξουν αναλόγως και επ’ ωφελεία μας
- Να προτείνουμε και εμείς οι απλοί πολίτες που βρισκόμαστε εκτός κυβερνήσεως κάποιες βελτιώσεις ή συμπληρώσεις (αν υπάρχει το σχετικό περιθώριο, αν δηλαδή δεν είναι ήδη …τέλειο!)
Περαιτέρω ερωτήματα:
- Σε μια δημοκρατική χώρα δεν πρέπει οι πολίτες να ενημερώνονται πλήρως για πράγματα που τους αφορούν και μάλιστα τόσο καθοριστικά;
- Σε μια δημοκρατική χώρα πρέπει οι πολίτες να εξαπατώνται από τους πολιτικούς, στους οποίους εμπιστεύονται τις τύχες τους και των οποίων την αμοιβή πληρώνουν;
Και ένα τελευταίο ερώτημα, προσωπικά προς τον κ. Βενιζέλο:
- Ποιο είναι το νόημα του ονόματος ενός κόμματος που ονομάζεται «Δημοκρατική Παράταξη»; Όλα τα κόμματα δεν υποτίθεται ότι λειτουργούν με τους όρους της δημοκρατίας;
(Μάλλον ο κ. Βενιζέλος έχει «ολοκληρωμένο σχέδιο» και για το «πλάτεμα και βάθεμα» της δημοκρατίας. Αυτό ας μη μας το ανακοινώσει. Θα μας χαλάσει την …ευχάριστη έκπληξη!)
Η αλήθεια είναι ότι ανέκαθεν υπήρχαν ολοκληρωμένα σχέδια. Αφού τα επικαλείται και ο Ντίνος Ηλιόπουλος.
Εάν δεν πιστεύετε ότι υπάρχουν σχέδια ή αν αμφιβάλλετε για το κατά πόσον αυτά είναι ολοκληρωμένα, ας μην απογοητεύεσθε.
Ο Θεός έχει σίγουρα ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για το Σύμπαν. Και όλοι μας είμαστε εντεταγμένοι σ’ αυτό…
